Δημήτρης Δανίκας

Μετά το περιστατικό με εκείνον τον ανεγκέφαλο γκλομποφόρο που στη πλατεία της Νέας Σμύρνης έδειρε ανελέητα κάποιον πολίτη, μετά απ αυτό άπαντες σχεδόν έχουν μεταμορφωθεί κάτι μεταξύ Παναγίας και αόρατων αστυνομικών. Υπάρχουν για το θεαθήναι. Ετσι για να λέμε ότι τάχα μου  η Αστυνομία «αγρυπνεί»

Μωρέ δε πα να κάθονται πάνω σε τραπέζια με  εσπρεσάκια και καπουτσίνο  ανά χείρας. Ατάραχα τα όργανα της τάξεως. Σα να μη συμβαίνει τίποτα. Σαν όλοι να ακολουθούν, ευλαβικά, τα πρωτόκολλα τα υγειονομικά

Ποιος ο λόγος; Μα ο αυτονόητος. Σιγά, σου λέει, να κάτσω  τώρα εγώ να κάνω τη δουλειά μου!  Να πέσω πάνω σε κάποιον τρελαμένο, να με κάνουν σούργελο στα Social media, να  μου τραβήξουν τ αυτιά οι ανώτεροι κι έτσι να ρισκάρω την καριέρα μου και το όνομά μου. Και για πόσα παρακαλώ; Για οκτακόσια ψωροευρώ. Δεν τρελάθηκα!

 Ας τους να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο, να μεταδίδουν την μόλυνση, να καταλήγουν στην διασωλήνωση, μερικοί στα θυμαράκια, να καθυστερεί το άνοιγμα της εστίασης. Ας τους να κάνουν το κέφι τους. Τι είμαι εγώ; Παιδονόμος ενήλικων σαραντάρηδων, πενηντάρηδων, εξηντάρηδων και ογδοντάρηδων;  Εγώ θα τους βάλω μυαλό; 

Αλλωστε έτσι η αντιπολίτευση δεν θα ωρύεται. Ο Αλέξης δεν θα επιτίθεται. Και η κυβέρνηση με την αόρατη παρουσία μου  θα θεραπεύσει  έναν από τους πονοκεφάλους της. Ολοι ευχαριστημένοι. Και ο Κυριάκος και ο Χρυσοχοίδης και ο Αλέξης και η Φώφη και ο Κουτσούμπας. Και οι πολίτες. Επομένως όλοι αυτοί τι θέλουν από μένα; Να εμφανίζομαι, να κόβω βόλτες, να κάνω το οκτάωρό μου, να παριστάνω τον κομπάρσο και φυσικά να μην βαράω. Τέλεια

 Εγώ θα λύσω το πρόβλημα; Μωρέ δε πα να κόψουν το σβέρκο τους. Θέλεις αγαπητέ μου, μαζί με τα φιλαράκια σου να καταβροχθίζετε  μπιρόνια και σουβλάκια σε πλατείες και πάρκα; Με γειά σας και με χαρά σας. Εγώ στη δουλειά μου. Με τη στολή μου. Με τον οπλισμό μου.  Εγώ ως  Robocop   έτσι για την φιγούρα. Για κουβεντούλα με τους συναδέλφους μου. Για οφθαλμόλουτρο και στην καλύτερη περίπτωση για κάποια περαστική γκομενίτσα!

Και κάτι ακόμα. Σχετικά με την δική μας την Αστυνομία. Μερικά στοιχεία από ένα εξαιρετικό Κυριακάτικο άρθρο του φίλου Ανδρέα Δρυμιώτη. Από το 1984 μέχρι σήμερα έχουν σκοτωθεί, εν υπηρεσία 138 αστυνομικοί. Οι περισσότεροι ανήκουν στην κατηγορία του «προλεταριάτου». Οι απλοί και οι πιο χαμηλά αμειβόμενοι. Πόσοι πολίτες; Αρκετά λιγότεροι. Φανταστείτε επίσης ότι στις ΗΠΑ εκτελούνται από πυρά αστυνομικών χίλιοι πολίτες το χρόνο

Φανταστείτε τι συμβαίνει στη Ρωσία, στη Γαλλία και στην Γερμανία. Η αλήθεια είναι μία. Όλα τα καθεστώτα και όλες οι εξουσίες, σε κάθε δυσάρεστη περίπτωση  χρησιμοποιούν κατασταλτικούς μηχανισμούς.  Η Ελλάδα συγκρινόμενη με πολλές ευρωπαικές περιοχές, περίπου παναγία. Ως εκ τούτου τάχα μου Αστυνομία. Τάχα μου επαγρύπνηση. Τάχα έλεγχος. Τάχα μου προστασία!