Δημήτρης Αβραμόπουλος

Πριν από είκοσι περίπου χρόνια είχα καταθέσει πρόταση για τη συνταγματική κατοχύρωση σταθερού εκλογικού νόμου που θα διαμόρφωνε ένα πάγιο πλαίσιο κανόνων μακριά από μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Οπως ήταν αναμενόμενο, τα πολιτικά κόμματα δεν ανταποκρίθηκαν. Το ίδιο συνέβη και για το αυτονόητο δικαίωμα των Ελλήνων πολιτών ανά τον κόσμο να συμβάλλουν με την ψήφο τους χωρίς περιορισμούς στον καθορισμό του μέλλοντος της πατρίδας τους.

Η πρωτοβουλία που ανέλαβε πριν από ενάμιση χρόνο η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προσέκρουσε και πάλι στις μικροκομματικές σκοπιμότητες και τους εκλογικούς υπολογισμούς μιας ανεύθυνης αντιπολίτευσης. Το αποτέλεσμα; Η Ελλάδα να παγιδεύεται ξανά σε συζητήσεις που θεωρούνται πλέον αδιανόητες στον προηγμένο δημοκρατικό κόσμο.

Είμαστε από αιώνες ένα έθνος σε διαρκή κίνηση. Για τους λόγους που όλοι γνωρίζουμε, μεγάλος αριθμός Ελλήνων αναζητούσε κατά κύματα μια πιο αξιοπρεπή ζωή σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Κρατούσαν όμως πάντοτε ισχυρούς δεσμούς με τη μητροπολιτική Ελλάδα και την ιδιαίτερη πατρίδα τους.

Αυτό που έλειπε ήταν η δυνατότητα να συμβάλλουν έμπρακτα στην πρόοδό της· με την εμπειρία και τη γνώση τους, τον ανοιχτό τους ορίζοντα και το πάθος τους να δουν την Ελλάδα να προχωράει μπροστά, να εξελίσσεται.
Στην εποχή του ψηφιακού μετασχηματισμού και των χωρίς όριο δυνατοτήτων που προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες, η επιμονή σε υποτιμητικούς περιορισμούς ως προς τη δυνατότητα ψήφου των Ελλήνων της Διασποράς επιβεβαιώνει την ανασφάλεια, την εσωστρέφεια και τις ανεπάρκειες μέρους του πολιτικού μας συστήματος, που βλέπει τον Οικουμενικό Ελληνισμό περισσότερο ως πρόβλημά του και λιγότερο ως πλούτο και αξία για τη Δημοκρατία μας.

Δεν χρειάζεται να ανακαλύψει κανείς ούτε την πυρίτιδα ούτε τον τροχό. Είναι καιρός να ακολουθήσουμε τις πρακτικές που εφαρμόζουν οι πολιτισμένες χώρες εδώ και δεκαετίες. Το νέο σχέδιο νόμου που προωθεί η κυβέρνηση δεν κάνει βέβαια μόνον αυτό. Υιοθετεί και τη νοοτροπία στην οποία αυτές οι πρακτικές θεμελιώνονται. Προωθεί στην πράξη αυτό που ήταν ανέκαθεν η Ελλάδα: ένα ανοικτό έθνος.

Γιατί επιτρέπει, χωρίς αδικίες και αποκλεισμούς, την επανασύνδεση των Ελλήνων με την πατρίδα τους. Είναι λοιπόν η ώρα για ένα άλμα προς τα εμπρός. Για μια έξοδο από αντιλήψεις που συντηρούν την κομματοκρατική νοοτροπία.
Το νέο σχέδιο νόμου που αφορά την ψήφο των εκτός Επικρατείας εκλογέων στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα: ότι η δυναμική της σχέσης της Ελλάδας με τον Ομογενειακό Ελληνισμό είναι προτεραιότητα.

Οσο κι αν η αξιωματική αντιπολίτευση επιχείρησε να εμπαίξει τους Ελληνες της Διασποράς, όσο κι αν προσπάθησε να χειραγωγήσει τη δημόσια συζήτηση με γνώμονα πολιτικά συμφέροντα και ίδιους σχεδιασμούς, το γεγονός είναι ένα και αφορά τις ίδιες τις σταθερές του δημοκρατικού μας πολιτεύματος: οι Ελληνες της Διασποράς είναι Ελληνες με δικαιώματα που πια δεν μπορεί να τους στερήσει κανείς, και κυρίως οι αναχρονιστικές και παλαιοκομματικές πρακτικές που τιτλοφορούνται «προοδευτικές».