Βασίλης Στεφανακίδης

Δεν συνυπολογίζονται καν οι επιπτώσεις σε πολιτικό επίπεδο με την ενίσχυση των ακραίων κομμάτων που εκμεταλλεύονται με λαϊκισμό την ακρίβεια, όπως είδαμε να συμβαίνει στη Γαλλία.

Από την άλλη, βλέπουμε κι ακούμε καθημερινά από όλες τις χώρες της ευρωπαϊκής ηπείρου να ομιλούν για την αναγκαιότητα της απεξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο και τη γρηγορότερη στροφή στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, πλην όμως όλα αυτά μοιάζουν πολύ μακρινά.
Το θέμα είναι τι γίνεται σήμερα και δευτερευόντως τι θα συμβεί το 2030! Είναι πολύ μακρύ το διάστημα μέχρι τότε και αν θα επιτευχθεί αυτή η ενεργειακή αυτάρκεια από άλλες πηγές.

Καλός ο προγραμματισμός και τα σχέδια για το αύριο, αλλά οι κοινωνίες πρέπει να σταθούν όρθιες από αυτή τη λαίλαπα της ακρίβειας, του πληθωρισμού, της μείωσης της ανάπτυξης ή και της ύφεσης ενδεχομένως, της μείωσης της παραγωγής, των θέσεων εργασίας και της πτώσης του βιοτικού επιπέδου των πολιτών.

Οπως καλά και άγια τα σχέδια που κάνει η κυβέρνηση με την υπόγεια ηλεκτρική διασύνδεση με την Αίγυπτο, όπου ΘΑ αναπτυχθούν μεγάλες φωτοβολταϊκές επενδύσεις και ΘΑ παράγουν φθηνό ρεύμα και ΘΑ μας το πωλούν σε φθηνότερες από τις σημερινές τιμές και ΘΑ το εξάγουμε και στην υπόλοιπη Ευρώπη! Ζήσε Μάη μου, λέει σε τέτοιες περιπτώσεις ο λαός μας.

Καλή επίσης και η απόφαση να ενεργοποιηθούν οι έρευνες στον ελλαδικό χώρο για ανεύρεση και εκμετάλλευση φυσικού αερίου που όμως στην καλύτερη περίπτωση και εφόσον βρεθούν κοιτάσματα, αυτά δεν θα είναι έτοιμα για εκμετάλλευση πριν το 2028!

Το γιατί έχουμε αργήσει τόσο να κάνουμε αυτές τις έρευνες, αν και σε κάποιες περιοχές όλα τα δεδομένα ήταν θετικά εδώ και τουλάχιστον 10 χρόνια, είναι άλλο ένα θέμα με πολλά ερωτηματικά και προφανώς η εύκολη απάντηση, ότι δεν ήταν συμφέρουσα μια τέτοια λύση τα προηγούμενα χρόνια όταν το φυσικό αέριο που αγοράζαμε ήταν φθηνότερο από μια ενδεχόμενη εξόρυξη δικού μας αερίου, δεν είναι πειστική.
Οπως δεν είναι πειστικές οι απαντήσεις γιατί δεν έχουμε επενδύσει, κράτος και ιδιώτες, εδώ και πολλά χρόνια στη δημιουργία υποδομών αποθήκευσης υγροποιημένου αερίου και αρκεστήκαμε μόνο στη Ρεβυθούσα.

Τώρα τρέχουν τέτοιες επενδύσεις στην Αλεξανδρούπολη, στην Κόρινθο κι αλλού, αλλά ο χρόνος αποπεράτωσης δεν μας εξασφαλίζει το τώρα. Αναγκαίο και απαραίτητο, επίσης, να τρέξουν με ταχείς ρυθμούς όλες οι επενδύσεις που αφορούν την ηλιακή και κυρίως την αιολική ενέργεια. Ομως, όλα τα προηγούμενα χρόνια, τι έκανε η Πολιτεία, όχι να δώσει κίνητρα, αλλά απλά να βοηθήσει τους επενδυτές να μπορούν να προχωρούν γρήγορα τις επενδύσεις και να μην κρέμονται από τις πολύχρονες δικαστικές περιπέτειες στις οποίες τους οδηγούσαν διάφοροι «ευαίσθητοι» περιβαλλοντολόγοι επειδή στους έλικες των ανεμογεννητριών σκοτώνονταν κάποιοι γλάροι;

Τώρα που λόγω της ενεργειακής κρίσης διαπιστώθηκε πως η συμμετοχή των ΑΠΕ στο ενεργειακό μας ισοζύγιο είναι μόλις στο 17%, τρέχουμε και δεν φτάνουμε. Ομως αν σκεφτεί κανείς πως δεν δίνονται άδειες σε ιδιώτες επιχειρηματίες να αυτονομηθούν ενεργειακά, με δικές τους δαπάνες, γιατί δεν υπάρχει η υποδομή από τον ΔΕΔΔΗΕ να απορροφά την περίσσεια ηλεκτρικού ρεύματος που θα παράγεται, είναι να τρελαίνεσαι!
Κι εδώ που φτάσαμε, όποιες λύσεις κι αν επιλεγούν για τον μετριασμό των επιπτώσεων της ακρίβειας στους πολίτες, δεν θα είναι αρκετές. Η επιστροφή σε μια εκλογίκευση τιμών σε όλα τα προϊόντα είναι μια πολύ δύσκολη έως απίθανη περίπτωση. Εξίσου όμως δύσκολο έως απίθανο είναι οι πολίτες να μάθουν να ζουν με αυτή την ακρίβεια χωρίς να εμφανιστούν κοινωνικές εκρήξεις που θα απειλήσουν τα δημοκρατικά πολιτεύματα της Ευρώπης όπως τα ξέραμε.

Συνεπώς, αν οι ισχυροί της Ε.Ε. δεν αποφασίσουν να βάλουν στο τραπέζι ένα «μπαζούκας» για να αντιμετωπίσουν την ευρωπαϊκή ενεργειακή ακρίβεια, τότε σύντομα θα θερίσουν θύελλες που ούτε τις φαντάζονται.