Βασίλης Στεφανακίδης

Ώρα με την ώρα η αγωνία αυξάνεται για το αν το σύστημα υγείας της χώρας αντέξει ή αν θα κρασάρει και οι γιατροί θα βρεθούν στο τραγικό δίλημμα να αποφασίζουν ποιοι θα πρέπει να δώσουν τη μάχη της ζωής σε κάποια ΜΕΘ και ποιοι θα πεθάνουν εκτός ΜΕΘ γιατί απλά έχουν λιγότερες πιθανότητες επιβίωσης.

Κι ενώ το λογικό τούτες τις δύσκολες ώρες, είναι να περιμένουμε πρώτα να δούμε ύφεση στην εξάπλωση και στα κρούσματα και να αφήσουμε τους ειδικούς να εισηγηθούν το πότε και το πως θα επανέλθουν οι δραστηριότητες της κοινωνίας, βλέπουμε υπουργούς να προαναγγέλλουν το άνοιγμα της αγοράς.

Δίνουν μάλιστα και ημερομηνίες. Στις 22 Μαρτίου ή στις 29. Στα μέσα Απριλίου η εστίαση και τον Μάιο ο τουρισμός. Από την άλλη βέβαια η κυβερνητική εκπρόσωπος υποστηρίζει πως δεν μπορούμε να μιλάμε για άνοιγμα μέσα στον Μάρτιο. Ξέρουν μήπως κάτι που δεν ξέρουν οι επιστήμονες ή έχουν κάποιο μαντικό χάρισμα για το τι θα συμβεί τις επόμενες δυο εβδομάδες;

Προφανώς όχι. Να καθησυχάσουν προσπαθούν ,τους αγωνιούντες εμπόρους που καταστρέφονται μέρα με τη μέρα όσο η οικονομική δραστηριότητα παραμένει νεκρή, αλλά με ένα τρόπο εντελώς πολιτικάντικο. Διότι αν τα κρούσματα στις 22 ή στις 29 Μαρτίου παραμένουν πάνω από 2.000, τότε θα ξαναβγούν να πουν πως ναι μεν είχαμε την πρόθεση να ανοίξουμε την οικονομία πλην όμως βλέπετε την κατάσταση και τις εισηγήσεις των ειδικών.

Όμως στην πολιτική όπως και στη ζωή άλλωστε, οι προθέσεις δεν έχουν καμιά αξία.

Το αποτέλεσμα και τα πραγματικά δεδομένα είναι που μετρούν κι όλα τα άλλα, είναι νάχαμε να λέγαμε ή στη χειρότερη περίπτωση διέξοδος από την αναγκαστική αφωνία!
Για λίγες στιγμές δημοσιότητας και παρουσίασης θέσεων πως είμαστε δίπλα σας και αγωνιούμε μαζί σας.

Ουδείς αντιλέγει πως ναι, μαζί με το σύστημα υγείας που βρίσκεται στα όρια του, στην ίδια ή και χειρότερη κατάσταση βρίσκεται και η οικονομία και η κοινωνία.
Αυτό δεν σημαίνει όμως μπορούμε να παίζουμε με τα νεύρα των ανθρώπων μοιράζοντας φρούδες ελπίδες.

Αφού ο ίδιος ο πρωθυπουργός από την αρχή της κρίσης δήλωσε και δηλώνει συνεχώς πως τον πρώτο λόγο τον έχουν οι επιδημιολόγοι και η επιστημονική επιτροπή και πως οι αποφάσεις της κυβέρνησης καθορίζονται από αυτές, όλοι οι άλλοι οφείλουν να συμμορφώνονται.

Δεν μπορεί ο κάθε υπουργός, ο κάθε γενικός γραμματέας να διατυπώνουν υποσχέσεις για το πότε θα ανοίξει το λιανικό εμπόριο, η εστίαση, πότε θα ανοίξει ο τουρισμός ή τα σχολεία.
Αφού έχουμε φθάσει στο σημείο να πορευόμαστε με γνώμονα το “βλέποντας και κάνοντας” όλα τα άλλα παρέλκουν.

Και οι πολίτες έχουν πλέον εκπαιδευτεί και ξέρουν καλύτερα.

Όσο βλέπουμε 500 και βάλε διασωληνωμένους, 300 εισαγωγές την ημέρα στα νοσοκομεία και δεκάδες θανάτους, κανείς σώφρων πολιτικός δεν θα πάρει την απόφαση να ανοίξει την οικονομία.
Κι αυτό για τον απλούστατο λόγο πως μια πρόωρη ενέργεια μπορεί να φέρει ένα πισωγύρισμα και να διακινδυνεύσουμε να χάσουμε και το καλοκαίρι!