Αφροδίτη Γραμμέλη

Ηταν ωραίοι οι Μήτσοι. Γιατί αποπειράθηκαν μια επιστροφή στο παρελθόν με διάθεση νοσταλγική και το πέτυχαν. Γιατί οι περισσότεροι εξ ημών αυτό προσδοκούσαμε. Ένα ταξίδι στον χρόνο, εκεί που «μόνο μαθήματα χρωστούσαμε», όπως ακούσαμε. Και μια βουτιά στην παλιά καλή τηλεόραση, στην αδέσμευτη από τον τούρκικο φερετζέ του ριάλιτι και την trash αισθητική των εκπομπών που βυθίζονται στην ευκολία και την προχειρότητα.

Ηταν ωραίοι οι Μήτσοι. Γιατί είχαν ωραίες ατάκες, έξυπνες, που χτυπούσαν κατευθείαν στην καρδιά και το συναίσθημα. «Βγάζω selfie και δεν είμαι μέσα». Επικαιροποιημένοι και εκσυγχρονισμένοι, με διάθεση να πιάσουν τον παλμό της εποχής, να ανιχνεύσουν τα νέα συνθήματα, να εντρυφήσουν στην νέα διάλεκτο των κοινωνικών δικτύων.
Ηταν ωραίοι οι Μήτσοι. Γιατί είχαν χιούμορ και κάλυψαν μία μεγάλη γκάμα των κοινωνικών τύπων οι οποίοι είτε συνυπάρχουν είτε αντιπαρατίθενται. Είτε ζουν, είτε παλεύουν για να ζήσουν. Είτε δρουν είτε αντιδρούν.

Ηταν ωραίοι οι Μήτσοι. Γιατί ήταν γλυκόπικροι. Γελούσες κι έκλαιγες. Πατούσες στο παρελθόν και στο παρόν. Αναγνώριζες το παλιό και μάθαινες το καινούριο. Θυμόσουν αυτά που έζησες και αναγνώριζες αυτά που βιώνεις.

Δεν ήταν όμως τόσο ωραίοι οι Μήτσοι. Γιατί όταν χρησιμοποιείς, Λάκη, ως εύρημα τον Πολάκη δεν στέκεσαι στην κορμοστασιά και στο brutal που εκπέμπει κάνοντας πλάκα. Στέκεσαι και αναλύεις τον εκχυδαϊσμό του πολιτικού λόγου. Γιατί όταν αναφέρεσαι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν περιορίζεσαι απλά στην αναφορά «όταν κάποτε ήταν Αριστερά». Πας παρακάτω. Για την ακρίβεια πας πιο μέσα. Και λες τι είναι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Πώς αυτοπροσδιορίζεται και πως περιγράφεται από τους εννέα και πλέον Μήτσους σου.

Δεν ήταν ωραίοι όλοι οι Μήτσοι, Λάκη. Γιατί ο υπαλληλάκος είμαστε εμείς. Που χάσαμε δουλειές και σπίτια. Που δεν υπήρχαμε στη βεντάλια των χαρακτήρων σου. Πού ήταν η απελπισία της νέας γενιάς, ποιο σύνθημα διαδέχτηκε το «πάμε πλατεία»; Κι όταν το σώμα του υποταγμένου, από τις κρατικές ανομίες, από τα κυβερνητικά ψέματα και τις φρούδες ελπίδες, υπαλληλάκου συρρικνώνεται καλό είναι να ακουστούν κι άλλες φωνές που τον πνίγουν εκτός από αυτές του Χατζηνικολάου, του Πορτοσάλτε και των δαιμόνων που σε βασανίζουν εδώ και πολλά τηλεοπτικά χρόνια.

Επρεπε να ακουστεί και η δική σου φωνή, Λάκη. Αυτή που από τηλεοπτικού άμβωνος, ξεπροβάλλοντας από ένα λαϊκό Τσαντίρι που ήταν στο ίδιο ύψος με τα ρετιρέ της εξουσίας καθοδηγούσε και υπερθεμάτιζε για τους κυβερνώντες. Μέχρι και εξισώσεις έλυνε, Λάκη, όταν χρειαζόταν να αποδείξεις το έλλειμμα και να υπερθεματίσεις για το πλεόνασμα που ερχόταν. Η δική σου φωνή, Λάκη ξεσήκωσε τα τηλεοπτικά πλήθη και εξαφάνισε από την οθόνη το Τσαντίρι. Και αυτή δεν ακούστηκε, από την τηλεόραση που φταίει για όλα.

Θα μπορούσαν να είναι πιο ωραίοι οι Μήτσοι. Αν τολμούσες, Λάκη, να πεις όλη την αλήθεια. Αυτή που πονάει τους νυν κυβερνώντες, τους πρώην κυβερνώντες, εμάς αλλά κι εσένα. Τότε, ναι, θα ήταν πολύ ωραίοι οι Μήτσοι.