Το «σύνδρομο Στοκχόλμης» του Ζελένσκι και τα συμπεράσματα της συνάντησης Ρούμπιο-Λαβρόφ

Ο Ντόναλντ Τραμπ, που έχει προκαλέσει με τη νέα στάση απέναντι στον πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία περισσότερο σοκ στο Κίεβο παρά στη Μόσχα, δεν φαίνεται 24 ώρες μετά τη ριζική αλλαγή πορείας να είναι διατεθειμένος άμεσα ή έμμεσα να προβεί σε κάτι περισσότερο από την τοποθέτησή του.

Η συνάντηση ανάμεσα στον Μάρκο Ρούμπιο και τον Ρώσο ομόλογό του Σεργκέι Λαβρόφ σε ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης δεν είχε επίσης διάρκεια μεγαλύτερη από μία ώρα, στοιχείο το οποίο πιθανότατα δείχνει πως από τη μία η ρωσική αντίδραση στην τοποθέτηση Τραμπ δεν προκαλεί κανέναν πανικό και κυρίως δεν δημιουργεί ανάγκη για περαιτέρω διαπραγμάτευση και αφετέρου δείχνει πως ούτε και οι ΗΠΑ έχουν διάθεση να πιέσουν περαιτέρω σήμερα τουλάχιστον.



Η τοποθέτηση του Κρεμλίνου απάντηση με έμφαση κυρίως στα του «ζωικού βασιλείου» (δεν είμαστε τίγρεις αλλά αρκούδες) αποδεικνύει πως ο πόλεμος στην Ουκρανία για τη Ρωσία είναι η μόνη ξεκάθαρη θέση και πως από την αρχή η προσέγγιση των ΗΠΑ βρισκόταν πολύ μακριά για λόγους που μόνο ο Αμερικανός Πρόεδρος γνωρίζει και δεδομένα δεν θα αποκαλύψει. Από τις 15 Αυγούστου και τη συνάντηση στο Άνκορατζ της Αλάσκας είναι σαν να έχουν μεσολαβήσει όχι κάτι περισσότερο από μήνας αλλά τριετία, με τη διπλωματία αλλά και τα χτυπήματα εκατέρωθεν ανάμεσα σε Ρωσία και Ουκρανία να είναι με διαφορά τα πιο πυκνά.

Η κίνηση Τραμπ δύσκολα ερμηνεύεται σήμερα ακόμη και από έμπειρους διπλωμάτες και αναλυτές (ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης) και αυτό δείχνει πως ο αιφνιδιασμός από την πλευρά του Λευκού Οίκο ίσως να μην είχε ως μόνο στόχο τον Πούτιν αλλά και την «εσωτερική αγορά» ή και τη «συμμαχική».

Χωρίς ανακοινώσεις για απτές κινήσεις από την πλευρά Τραμπ είτε σε οικονομικό (μέσω κυρώσεων) είτε σε αμιγώς πολεμικό (μέσω στρατιωτικής ενίσχυσης) επίπεδο η αλλαγή στάσης στο θέμα του πολέμου παραμένει μία κίνηση που περισσότερο απομακρύνει τις ΗΠΑ από τη συγκεκριμένη υπόθεση παρά τις εντάσσει πιο δυναμικά από ποτέ σε έναν στόχο και σκοπό.
Αν βέβαια κάποιος αναλογιστεί από πια στάδια έχει περάσει η «μεταμόρφωση» Τραμπ στη συγκεκριμένη υπόθεση μπορεί να δει πως πίσω από τη νέα μεταστροφή υπάρχει η απόφαση για πίεση προς τη Ρωσία αλλά και πάλι για λόγους που δεν συνδέονται με τον πόνο, τον θάνατο και το διεθνές δίκαιο, αλλά με το θυμικό του Αμερικανού Προέδρου ο οποίος αν κάτι εννοεί είναι το «ο Πούτιν με απογοήτευσε».

Ο Τραμπ όμως σήμερα είναι γνωστός – κυρίως η κακή και άκρως επιθετική του πλευρά – και από το στρατόπεδο το οποίο από εχθές στα λόγια τουλάχιστον στηρίζει, στην Ουκρανία. Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι οφείλουμε να παραδεχθούμε πως από το «σανίδι» λόγω και της ασύμμετρης κατάστασης που κλήθηκε πριν από σχεδόν τέσσερα χρόνια να διαχειριστεί έχει εξελιχθεί σε ένα αξιοσημείωτο πολιτικό «χαμαιλέοντα». Ο Ουκρανός Πρόεδρος παρά τη σοκαριστική τοποθέτηση – γραπτή μάλιστα – δεν σταμάτησε λεπτό εχθές να ζητά περαιτέρω παγκόσμια στήριξη στον Ουκρανικό αγώνα με όποιο τρόπο. Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας υπογράμμισε περισσότερες από 10 φορές πως ο πόλεμος της Ουκρανίας είναι το πρώτο στάδιο και το Κίεβο το μόνο ανάχωμα ανάμεσα στις επιδιώξεις της Μόσχας και την υπόλοιπη Ευρώπη ενώ έκανε ειδική αναφορά στους «Προθύμους» επίσης αρκετές φορές.



Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας όμως δεν παρέλειψε να οικειοποιηθεί και μία «πρακτική» σήμα – πρακτικά – κατατεθέν του Ντόναλντ Τραμπ. Ο Ζελένσκι μίλησε για περισσότερα από 7 λεπτά για την άρτια νέα βιομηχανία της χώρας του: τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones). Ο Ουκρανός Πρόεδρος προώθησε με κάθε τρόπο ένα από τα «θετικά» της ανάγκης για επιβίωση απέναντι σε μία σαφέστατα μεγαλύτερη πολεμική μηχανή και δεν δίστασε να μιλήσει ανοιχτά για ξένες επενδύσεις σε όλους τους πιθανούς – κάποιους όχι και τόσο – εν δυνάμει «πελάτες». Ο τρόπος του ο Τραμπ φαίνεται να έχει επηρεάσει τον Ουκρανό ομόλογό του δεν έμεινε μάλιστα ασχολίαστος από δυτικά μέσα και αναλυτές οι οποίοι αν και του «πίστωσαν» την τόλμη φρόντισαν να αφήσουν αιχμές γράφοντας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ακόμη και για «σύνδρομο Στοκχόλμης».