Τα πολλά πρόσωπα της Σταματίνας Τσιμτσιλή

Πιο φορμαρισμένη από ποτέ -σωματικά, τηλεοπτικά, κυρίως πνευματικά-, η λαοπρόβλητη τηλεπαρουσιάστρια συμφώνησε να μιλήσει de profundis. Κι εμείς δεν είχαμε παρά να την ακούσουμε με αυτιά ορθάνοιχτα.  Αναλώσιμη ή ανακυκλώσιμη; Απροσπέλαστη σταρ της τηλεόρασης ή κορίτσι της διπλανής πόρτας; Αυστηρή και άτεγκτη μητέρα ή απλώς πελαγωμένη χαζομαμά; Τυχερή και ευνοημένη από τις συγκυρίες ή αδιαπραγμάτευτα δουλευταρού; Ωραιοπαθής ή κοκέτα; Σχολαστική και δεινή bitch που προκαλεί τρόμο στους τηλεοπτικούς διαδρόμους με την υποψία και μόνο του βαδίσματός της ή φύσει γενναιόδωρη με τους συνεργάτες της; Οργισμένη raver ή συναισθηματικά φορτισμένη αφηγήτρια ατελέσφορων ερώτων; Βαρουφίτσα ή Τσιπρίτσα; Η Σταματίνα Τσιμτσιλή δεν κατέχει μόνο την τεχνογνωσία της infotainment καλημέρας που μοιράζει καθημερινά μέσα από το «Happy Day» του ALPHA, δεν επαναπαύεται στις δάφνες του ευπώλητου πρώτου μυθιστορήματός της, ούτε αρκείται στο καθημερινό τρίωρο ραδιοφωνικό σόου της, αλλά μπορεί/τολμά/γουστάρει να απαντά με ειλικρίνεια, χιούμορ, ακόμη και αυτοσαρκασμό σε κάθε πραγματικό ή σουρεαλιστικό δίλημμα που της θέσαμε. Α, και πεθαίνει στα γέλια όταν κάπου στη συζήτηση ομολογεί πως η αγαπημένη τηλεοπτική σειρά της υπήρξε πάλαι ποτέ το «Νόμος & Τάξη», συνειδητοποιώντας ακαριαία πως τελικά βρήκε την οικογενειακή ευτυχία ενσαρκωμένη στο πρόσωπο ενός έγκριτου νομικού, του Θέμη Σοφού. 

Η ανακυκλώσιμη

«Ενα από τα συμπεράσματα στα οποία έχω καταλήξει μετά από κάποια χρόνια που είμαι στη δουλειά είναι ότι όλοι είμαστε αναλώσιμοι-ανακυκλώσιμοι σε αυτό τον χώρο. Γι’ αυτό ακριβώς, επειδή οι άνθρωποι που συναντάς τώρα μπορεί να ξαναβρεθούν στον δρόμο σου, πρέπει να είσαι απόλυτα συνεπής, σωστός και γενναιόδωρος απέναντί τους. Η δουλειά μας κάνει κύκλους - κι αυτό είναι καλό να το έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Προσωπικά είμαι προσγειωμένη, δεν καβαλάω το καλάμι και φέρομαι καλά στους συνεργάτες μου - είτε μιλάμε για στελέχη είτε για συνεργάτες που έχουν διεκπεραιωτικό ρόλο. Γι’ αυτό ίσως κι ένα από τα παρατσούκλια που με ακολουθούν στις δουλειές μου είναι ότι είμαι δουλευταρού και καλό παιδί». 



«Τρελαμένη raver δεν υπήρξα. Ακουγα αυτή τη μουσική και μου άρεσε. Τα περισσότερα παιδιά περνούν κάποια περίοδο ευκολότερη ή δυσκολότερη στην εφηβεία τους, στην οποία αμφισβητούν όσα μέχρι στιγμής πιστεύουν, ανασυγκροτούνται και αναθεωρούν. Εγώ την εφηβεία μου την έζησα έντονα»

Η ηγέτιδα

«Bitch δεν με λες σε καμία περίπτωση. Θα πω τη γνώμη μου. Θα προσπαθήσω μάλιστα να πείσω τους συνεργάτες μου με επιχειρήματα ότι η γνώμη μου είναι η σωστή. Αλλά δεν είμαι ούτε bitch ούτε κυριαρχική. Ούτε θέλω να βλέπω να γίνεται το δικό μου εγωιστικά. Πολλές φορές, όταν πάνω σε μια ένταση δεν είμαι απόλυτα ισορροπημένη και εγκρατής, γίνομαι σαν μικρό παιδί που αμέσως μετά ζητά συγγνώμη. Δεν μου αρέσουν τα μούτρα, ούτε οι εντάσεις. Μου αρέσει να συναντιόμαστε και να είμαστε χαρούμενοι, ενωμένοι, αγαπημένοι. Είμαι υπέρ του καλού κλίματος και σε ό,τι με αφορά κάνω τα πάντα για να το διατηρώ και να το δημιουργώ. Είμαι της άποψης ότι οι ομάδες κάνουν τη διαφορά. Κι αν έχεις παρατηρήσει, αυτός είναι κι ο λόγος που ως κεντρική παρουσιάστρια είμαι πάντα γενναιόδωρη με τους γύρω μου. Είμαι έτσι απολύτως συνειδητά. Η επιτυχία του “Happy Day” είναι ομαδική υπόθεση». 

Η κοκέτα

«Ηθελα να επιστρέψω στο παλιό μου σώμα. Επειδή οι δύο εγκυμοσύνες ήρθαν απανωτά, βρήκα την ευκαιρία να λουφάρω από τις γυμναστικές και τις διατροφές κι όλα αυτά τα προγράμματα ταλαιπωρίας στα οποία έχω υποβάλει τον εαυτό μου από πολύ μικρή. Από τα 18 μου άρχισα να προσέχω τι τρώω και γυμναζόμουν. Ημουν ψώνιο. Μου άρεσε όμως. Κάποια στιγμή λοιπόν, γύρω στα Χριστούγεννα πρέπει να ήταν, είπα να μπω σε ένα πρόγραμμα. Για να μη βλέπω το καλοκαίρι το σώμα μου και λέω “δεν μου αρέσει το ένα ή το άλλο”. Δεν ευθύνεται η τηλεοπτική εικόνα γι’ αυτή την εμμονή. Οφείλεται αποκλειστικά στη γυναικεία ματαιοδοξία που όλες, λιγότερο ή περισσότερο, έχουμε. Από μικρή είχα έναν καλώς εννοούμενο ναρκισσισμό. Θυμάμαι να έχει έρθει το σχολικό, να μου φωνάζει η μαμά μου κι εγώ να καθυστερώ για να κάνω τη φράντζα κοκοράκι. Και δεν με άφηνε να βάλω και λακ γιατί ήμουν πιτσιρίκα».

Η έφηβη

«Υπάρχουν κάποιες φωτογραφίες μου που ανακυκλώνονται κάθε δυο-τρία χρόνια κάθε φορά που κάποιος θέλει να με χτυπήσει με έναν πιο άκομψο τρόπο. Δεν μπαίνω στη διαδικασία να απολογηθώ για το πώς ήμουν σε μια δεδομένη φάση της ζωής μου. Εχω άλλες τόσες καλές εφηβικές φωτογραφίες που δεν έχουν βγει στη δημοσιότητα. Τι να κάνω; Να βγω να τις δημοσιοποιήσω; Δεν θα αναφερθώ στον άνθρωπο που το έκανε. Δεν θα κάνω κανέναν μάγκα στην πλάτη μου. Τρελαμένη raver δεν υπήρξα. Ακουγα αυτή τη μουσική και μου άρεσε. Τα περισσότερα παιδιά περνούν κάποια περίοδο ευκολότερη ή δυσκολότερη στην εφηβεία τους, στην οποία αμφισβητούν όσα μέχρι στιγμής πιστεύουν, ανασυγκροτούνται και αναθεωρούν. Εγώ την εφηβεία μου την έζησα έντονα. Ηταν κι ο χαρακτήρας μου τέτοιος. Μεγάλωσα σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, πήγαινα σε ένα πολύ καλό σχολείο, ήμουν σημαιοφόρος μάλιστα και όλοι περίμεναν από μένα ότι μετά το σχολείο θα σπούδαζα στην Ιατρική Σχολή. Κάποια στιγμή όλο αυτό λειτούργησε αντίστροφα. Ενιωσα ότι ήθελα να κάνω την επανάστασή μου. Ετσι, έφυγα από το ιδιωτικό σχολείο και πήγα στην Γκράβα. Σε εκείνη τη φάση που τραβήχτηκε η περιβόητη φωτογραφία ήμουν στην προσωπική μου επανάσταση. Δόξα τω Θεώ, δεν είχε κάποιες συνέπειες στο πώς είδα τελικά τη ζωή ή στο πώς εξελίχτηκα ως άνθρωπος. Λίγο πριν τα 18 μου ήξερα πια ότι ήθελα να σπουδάσω Δημοσιογραφία και όχι Ιατρική, που ήταν μάλλον το όνειρο της μαμάς μου». 



Με τον σύζυγό της Θέμη Σοφό 

Η νοικοκυρά

«Αν με βαθμολογούσα από το 0 ως το 10, θα μου έβαζα ένα εξαράκι. Προσπαθώ να είμαι καλύτερη μανούλα όταν είμαι σπίτι παρά νοικοκυρά. Θα κάνω τις δουλειές του σπιτιού, θα μαγειρέψω, αλλά δεν θα κάνω βαριές δουλειές σε καθημερινή βάση. Προσπαθώ στον ελεύθερο χρόνο μου να είμαι μαζί με τις μικρές μου. Παρ’ όλα αυτά, έχω ψυχαναγκασμούς με την τάξη. Μπορεί να δω ένα στραβό κάδρο και να τρέξω, αν και αποκαμωμένη από την κούραση, να το ισιώσω. Τώρα που το λες, αυτές τις μέρες παρατηρώ μια καμένη λάμπα στο σπίτι και δεν έχω προλάβει να την αλλάξω. Και κάθε πρωί που την κοιτάω σκέφτομαι: “Μα κανείς άλλος δεν τη βλέπει να την αλλάξει σ’ αυτό το σπίτι;”. Αν είχα τον χρόνο θα ήμουν καλύτερη νοικοκυρά. Μόνο το σιδέρωμα δεν κατέχω. Σε όλες τις άλλες δουλειές είμαι καλή». 

Η διεκδικητική

«Δουλειά μέσα από τα χέρια δεν μου έχουν πάρει. Αλλά έχω μάθει εκ των υστέρων ότι σε δουλειά που με πρότεινε κάποιος, κάποιος άλλος χωρίς προφανή λόγο με είχε διαβάλει. Το θεωρώ πολύ κακό να παίζει κάποιος με το μέλλον σου... Μαχαιριές πισώπλατες εν αγνοία μου έχω φάει, αλλά το έμαθα πολύ αργότερα. Ο,τι δουλειά κατάφερα να πάρω δούλεψα τόσο πολύ γι’ αυτήν που ήταν πολύ δύσκολο για οποιονδήποτε να μου την αρπάξει. Ηταν ευκαιρίες που μου δόθηκαν επειδή τις διεκδίκησα εγώ, όχι επειδή ήμουν τη σωστή ώρα στο σωστό μέρος. Δεν ήταν ποτέ θέμα οντισιόν ή τύχης αλλά σκληρής δουλειάς». 

Η ανταγωνιστική

«Φέτος διανύουμε μια χρονιά με έντονη πολιτική επικαιρότητα, άρα εκ προοιμίου είναι δύσκολος αντίπαλος οι τρεις ενημερωτικές εκπομπές που προβάλλονται απέναντί μας - και μάλιστα έχοντας πορεία πολλών ετών. Εκτός αυτού, εμείς είμαστε στο μεταίχμιο, γιατί έχουμε και τις ψυχαγωγικές εκπομπές απέναντι, και το “Πρωινό” του ΑΝΤ1 και το “MEGA με μία”, και την Πόπη Τσαπανίδου και την Αννα Μπουσδούκου. Πλάκα-πλάκα έχουμε 6-7 αντιπάλους. Θεωρώ ότι τελικά όταν κάνεις αυτό που αγαπάς και το κάνεις με την ψυχή σου, θα βρεις τον χώρο που σου αναλογεί, θα βρεις το κοινό που θέλει να σε δει. Δεν ξυπνάω πάντως και κοιτάω τα νούμερα, για τον απλό λόγο ότι, όταν ξυπνάω, τα παιδιά μου κοιμούνται ακόμη και τα νούμερα δεν έχουν έρθει. Με ενδιαφέρουν τα νούμερα, αλλά δεν ζω με τον καημό τους».

Η «Βερυκι-ίτσα»

«Ο Δήμος Βερύκιος λέει μεταξύ αστείου και σοβαρού πως κάνει δεύτερη καριέρα μέσω του “Happy Day”, γιατί πραγματικά του δόθηκε η ευκαιρία να δείξει ένα άλλο πρόσωπο. Για μένα, πέρα από το γεγονός ότι είναι πολύτιμος συνεργάτης, του οφείλω πολλά γιατί δέχτηκε να είναι στην εκπομπή πριν καν αυτή βγει στον αέρα. Ηταν μια ψήφος εμπιστοσύνης και μια χείρα βοηθείας από το σημείο μηδέν. Είναι κάτι που εκτιμώ. Αν με τιμήσεις μία φορά, θα σε τιμήσω 10. Κατά τα άλλα, ο Δήμος είναι ένας άνθρωπος που δεν ελέγχεται. Δεν θα του βάλεις σκαλέτα, δεν θα τον υποχρεώσεις να πει κάτι, δεν θα τον λογοκρίνεις. Και δεν μπορείς, πολλές φορές, να τον διακόψεις. Είναι άνθρωπος που αυτό που θέλει να πει θα το πει. Αυτό το σέβομαι και ξέρω ότι έχει και τα καλά του και τα κακά του. Το καλό είναι ότι πρόκειται για έναν αυθεντικό άνθρωπο ο οποίος ό,τι σκέφτεται θα το πει κι ας κάψει δέκα σπίτια. Του ’χω μια αδυναμία. Ο τρόπος που τα λέει, ο τρόπος που κρεσεντάρει μού φτιάχνει το κέφι. Θα μπορούσε να είναι μάθημα σε πανεπιστήμιο αυτός ο άνθρωπος, όπως η Μπιγιονσέ στην Αμερική».



«Ο Δήμος Βερύκιος λέει μεταξύ αστείου και σοβαρού πως κάνει δεύτερη καριέρα μέσω του “Happy Day”. Για μένα, πέρα από το γεγονός ότι είναι πολύτιμος συνεργάτης, του οφείλω πολλά γιατί δέχτηκε να είναι στην εκπομπή πριν καν αυτή βγει στον αέρα», υπογραμμίζει η Σταματίνα

Η συγγραφέας

«Ενημερώνω τις συγγραφείς που δραστηριοποιούνται στα ερωτικά μυθιστορήματα πως μπορούν να κοιμούνται ήσυχες, αφού δεν γράφω αυτή την περίοδο. (γέλια) Δυστυχώς. Θα έπρεπε να είμαι υπερφυσική για να τα προλαβαίνω όλα. Κι επειδή δουλεύω ήδη αρκετά, θέλω τις ελεύθερες ώρες μου να είμαι μανούλα. Δεν προλαβαίνω να γράψω, είναι όμως κάτι που υπάρχει πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου». 

Η μαμά

«Νομίζω ότι το στερεότυπο της γυναίκας αφοσιωμένης αποκλειστικά στην οικογένεια και τα παιδιά δεν υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια. Το να είναι μια εργαζόμενη μητέρα ευτυχισμένη και επαρκής σε όλους τους ρόλους είναι κάτι που το έχουμε αποδεχτεί λιγότερο ή περισσότερο όλοι. Στο μόνο που εγώ θα μάλωνα τον εαυτό μου είναι ότι δεν είμαι εκεί όταν ξυπνάνε τα παιδάκια μου το πρωί. Γι’ αυτό και φροντίζω να περνάω την υπόλοιπη μέρα μου, από το μεσημέρι και μετά, μαζί τους. Τι έχω μάθει από τις κόρες μου; Οτι τελικά όσα θεωρούσα σίγουρο πως δεν θα τα κάνω, πέφτω στην παγίδα και τα κάνω. Ξέρεις, είναι αυτά τα πρότυπα που έχουμε στο μυαλό μας ως “μη αποδεκτά” και τελικά καταλήγουμε να τα επαναλαμβάνουμε οι ίδιοι. Εχω σκεφτεί ότι εκεί που νόμιζα ότι έχω κάνει καλή δουλειά με τον εαυτό μου, τελικά δεν είναι αρκετή. Τι εννοώ; Οτι τα παιδιά δεν στρογγυλεύουν τις αντιδράσεις τους, πως ό,τι θέλουν σ’ το δείχνουν ξεκάθαρα. Κι εγώ τώρα έχω εγκλωβιστεί: από τη μια δεν θέλω να κόβω τις πρωτοβουλίες των παιδιών μου, από την άλλη πρέπει να τα οριοθετώ. Ομως μέχρι πού να οριοθετώ; Είμαι πολύ μπερδεμένη. Τελευταία το μάθημα αυτογνωσίας και αυτοεξέλιξης που παρακολουθώ έχει να κάνει πολύ με το πώς θέλω να είμαι ως μανούλα. Η Νάγια, με το που άρχισε να κάνει μικρές προτάσεις, είναι λες και μου απαγγέλει τη “Μαρίνα των Βράχων” του Ελύτη. Είμαι στη φάση που καθετί σε σχέση με τα παιδιά το βιώνω ως τεράστιο, ως απόλυτο. Κάθε μέρα είναι μια έκπληξη». 

Η σύζυγος

«Ο Θέμης είναι όλη μου η ζωή. Σκέφτομαι τη ζωή μου μόνο μαζί του, μόνο δίπλα του, στο πλευρό του. Αν με ρωτάς αν επεμβαίνω στο στυλ του, θα σου πω ότι είναι ένας άνθρωπος που δεν δέχεται πολλές παρατηρήσεις. Πολλές φορές σε κάποια πιο καθημερινή βόλτα μας του λέω “γιατί φοράς κοστούμι; Κάθε μέρα με κοστούμι και γραβάτα πας στη δουλειά” και του κάνω πλάκα. Τον βλέπω λοιπόν που θυμώνει και μου απαντά “εγώ, αγάπη μου, είμαι δικηγόρος”. Δεν δέχεται πολλές παρατηρήσεις για το στυλ και τον εαυτό του. Του αρέσει αυτό το καθωσπρέπει στυλ, το οποίο άλλωστε απαιτεί και η δουλειά του». Το κορίτσι της διπλανής πόρτας
«Αν πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ; Φυσικά και πηγαίνω. Και παίρνω και τις κόρες μου μαζί. Και μου μιλάνε οι κυρίες που συναντώ και το πρώτο πράγμα που μου λένε είναι πόσο πιο νέα και πιο αδύνατη είμαι από κοντά. (γέλια) Δεν ξέρω αν είμαι διάσημη. Αναγνωρίσιμη είμαι. Αλήθεια, δεν ξέρω τι ξεχωρίζει ο κόσμος σε μένα. Δεν ξέρω γιατί είμαι γνωστή. Αλλά θέλω να πιστεύω ότι είμαι γνωστή ως ένα γλυκό κορίτσι της διπλανής πόρτας. Μου αρέσει που ο κόσμος νιώθει έτσι και μου το δείχνει στις αντιδράσεις του, ότι θα μπορούσα να είμαι η κόρη τους, η φίλη τους, η νύφη τους. Μου αρέσει αυτή η οικειότητα. Με νιώθουν σαν δικό τους παιδί». 

Η Σταχτοπούτα

«Δεν μου αρέσουν τα παραμύθια και τα σύνδρομα. Οπως δεν μου αρέσει το παραμύθι της Σταχτοπούτας, δεν μου αρέσουν και τα σύνδρομα καταδίωξης. Δεν πιστεύω στα παραμύθια αλλά στο πεπρωμένο που δημιουργούμε. Σίγουρα παίζουν ρόλο οι ευκαιρίες και ο παράγοντας τύχη, αλλά το παραμύθι από μόνο του δεν μου αρέσει σαν λογική. Αν το πιστέψεις το παραμύθι και δεν σου βγει, τότε μπαίνεις σ’ ένα κυνήγι μαγισσών. Δεν θέλω να μπαίνω σε αυτά τα τριπάκια ούτε για το καλό ούτε για το κακό». 

Η γυναίκα

«Ο Βαρουφάκης σαν άνδρας δεν μου αρέσει. Δεν είναι ο τύπος που θα περπατούσε στον δρόμο, θα τον έβλεπα και θα γυρνούσα εντυπωσιασμένη. Θα έλεγα πως είναι ένας αντικειμενικά συμπαθής και καλοσχηματισμένος άνδρας. Δεν είναι πάντως ο άνδρας που τον βλέπω και μου κόβεται η ανάσα. Να σου πω την αλήθεια, πιο πολύ μου αρέσει ως άνδρας ο Αλέξης Τσίπρας παρά ο Βαρουφάκης».