Γιάννης Λούλης: Τα προβλήματα της αντιπολίτευσης, τα Τέμπη και η Καρυστιανού

«Το ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να έχει καθαρή κατεύθυνση και ξεκάθαρο στίγμα. Παντού, όμως, υπάρχουν κενά. Κάποιος σπινθήρας αποτελεί πολυτέλεια. Οπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, μόνο η Κωνσταντοπούλου έχει στίγμα και άποψη. Χρειάζεται όμως κι άλλα στελέχη με ποιότητα δίπλα της» επισημανει στην αναλύσή του ο Γιάννης Λούλης , στο πλαίσιο της έρευνας του «Πρώτου Θέματος» για την κατάρρευση της αντιπολίτευσης στη χώρα.

Ο Γιάννης Λούλης υπήρξε στενός συνεργάτης και πολιτικός σύμβουλος του πρώην πρωθυπουργού  Κώστα Καραμανλή, και θεωρείται ο «πατέρας» της πολυσυζητημένης στρατηγικής του «μεσαίου χώρου» για την ελληνική Κεντροδεξιά. 

Διαβάστε ολόκληρη την ανάλυση του Γιάννη Λούλη:

«Το εγχώριο πολιτικο σκηνικό στη χώρας μας κυριαρχείται πλεον -και δικαίως- από την τραγωδία των Τεμπών. Πέρασε αρκετός χρόνος για να συμβεί αυτό, μέχρι η Μαρία Καρυστιανού, μία από τις μητέρες που έχασε την κόρη της, να αρχίσει να φωτίζει τις όποιες ευθύνες της κυβέρνησης.

Η σταυροφορία της υπήρξε καταλυτική. Ανέδειξε σκοτεινές γωνιές με τα ερωτήματά της. Βήμα-βήμα. Η μαζικότητα της απήχησής της στην κοινωνία έγινε όλο και ευρύτερη. Η όλη παρουσία της διαμόρφωσε ένα νέο τοπίο, ένα νέο σκηνικό. Αλλωστε η αρχική κυβερνητική αντίδραση ήταν μια προσπάθεια επικοινωνιακής αυτοπροστασίας. Που, εν τέλει, έπεσε στο κενό. Η κυβερνητική προπαγάνδα ηττήθηκε. Η Καρυστιανού επικράτησε.

Αρχικά η κυβέρνηση Μητσοτάκη ένιωθε πανίσχυρη. Η Αριστερά, σιγά-σιγά, αποσυντίθεντο. Το ΠΑΣΟΚ δεν εξέπεμπε στιβαρότητα, είτε σε επίπεδο ηγεσίας, είτε σε κάτι ξεχωριστό στα στελέχη του. Σοβαρό ήταν το ατόπημα του πρωθυπουργού να κάνει μια πρώτη δήλωση μετά την τραγωδία των Τεμπών ότι υπήρξε ένα «ανθρώπινο λάθος». Ο Αμερικανός σύμβουλός του τον προέτρεψε να μην επαναλάβει τη δήλωση αυτή. Επίσης ήταν σημαντικό ολίσθημα ο Κώστας Αχιλλέα Καραμανλής να πολιτευτεί, εκ νέου, στην περιφέρειά του για βουλευτής στις εθνικές εκλογές. Σαν να μην είχε καμιά ευθύνη. Τα λάθη πολλαπλασιάζονταν. Και το πολιτικό κόστος ήταν προ των πυλών της Ν.Δ.

Οταν, ξαφνικά, ξεκίνησε η πρώτη πανελλαδική διαμαρτυρία με λάβαρο τα Τέμπη, σε όλη την Ελλάδα, θα γινόταν αντιληπτό ότι μια νέα πραγματικότητα εκδηλωνόταν ως ρεύμα διαμαρτυρίας. Από εκεί και πέρα, οι κινητοποιήσεις με την τεράστια παρουσία τους, έστελναν ένα ξεκάθαρο μήνυμα αποδοκιμασίας της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών. Και ιδίως των νεότερων ηλικιών.

Παράλληλα, ξαφνικά -και απρογραμμάτιστα- ο Μητσοτάκης, σε συνέντευξή του στον Αντώνη Σρόιτερ, δεν μπορούσε να φέρει αποτελέσματα στη σχέση του με την Καρυστιανού. Ο Μητσοτάκης ήταν που το είχε ανάγκη. Οχι η Καρυστιανού. Αυτή κρατάει μεγάλες αποστάσεις. Το χάσμα εδώ, λοιπόν, είναι και έντονο και εύλογο.

Γενικότερα, ο χώρος της αντιπολίτευσης χαράζει τη δική του πορεία. Η Αριστερά, στη φάση αυτή, ψάχνει κάποια πυξίδα, κάπου χαμένη στον μικρόκοσμό της. Θεωρητικά, το ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να έχει καθαρή κατεύθυνση και ξεκάθαρο στίγμα. Παντού, όμως, υπάρχουν κενά. Κάποιος σπινθήρας αποτελεί πολυτέλεια. Οπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, μόνο η Κωνσταντοπούλου έχει στίγμα και άποψη. Χρειάζεται όμως κι άλλα στελέχη με ποιότητα δίπλα της.

Τέλος, η Ν.Δ. θα χρειαστεί πλέον μια νέα εικόνα. Καθώς, λοιπόν, η εικόνα της είναι κουρασμένη και χωρίς δυνάμεις, μένει να δούμε πού θα βρει μια νέα ισορροπία. Να κοιταχτεί καλά στον καθρέφτη. Μήπως και βρει κάτι φρέσκο. Μια φρεσκάδα, πάντως, που τώρα μόνο η Καρυστιανού διαθέτει. Διότι οι στόχοι της, αν μη τι άλλο, έχουν μια δική τους ζωή».