Κατερίνα Στικούδη για την περίοδο που έκανε πρωταθλητισμό: Η γενιά μας είχε βιώσει πολλή βία

Στην περίοδο που έκανε πρωταθλητισμό αναφέρθηκε η Κατερίνα Στικούδη, δηλώνοντας πως στην εποχή της οι αθλητές δέχονταν βίαιες συμπεριφορές από τους προπονητές τους.

Η τραγουδίστρια παρέθεσε θετικές και αρνητικές αναμνήσεις της από εκείνη την περίοδο, δηλώνοντας πως αφενός ήρθε αντιμέτωπη με υπερβολικές αντιδράσεις, αφετέρου μέσα από τις συγκεκριμένες προπονήσεις απέκτησε στοχοπροσήλωση.

Μιλώντας στη διαδικτυακή εκπομπή «Mindset Talks» στο YouTube εξήγησε πως η πρώτη της επαφή με την κολύμβηση, στην οποία έκανε πρωταθλητισμό ξεκίνησε σε ηλικία πέντε ετών: «Οι γονείς μου αποφάσισαν να πάμε στο κολυμβητήριο και να αθληθούμε με τον αδερφό μου, όταν ήμασταν 5 ετών. Ήταν κάτι που μας άρεσε πάρα πολύ, το έκανα για 13 ολόκληρα χρόνια. Έζησα όμορφες στιγμές, επιτυχίες αλλά και πολύ πόνο και κλάμα. Ήταν τότε και οι εποχές πολύ διαφορετικές. Ήταν λίγο πιο σκληρά τότε τα πράγματα».

Συγκρίνοντας τις συνθήκες που επικρατούσαν στον χώρο στο παρελθόν σε σχέση με τη σημερινή εποχή, είπε: «Δεν ξέρω αν θα μας κάνει καλό ή κακό που δεν είναι τόσο σκληρά αλλά υπήρχαν υπερβολές πολλές. Κι εγώ πιστεύω ότι έχουν βελτιωθεί τα πράγματα, υπήρχε ένα τσουβάλιασμα αθλητών. Δεν μπορούν όλοι να κάνουν τα ίδια πράγματα την ίδια στιγμή, γιατί διαφορετικά τα σώματα και οι οργανισμοί έχουν διαφορετικές ανάγκες. Έχω καλή ανάμνηση με την άποψη ότι ο πρωταθλητισμός μου άφησε πολλά καλά σαν προσωπικότητα. Να βάζω στόχους, να μην τα παρατάω, να θέλω να γίνομαι καλύτερη. Όλα αυτά τα αποκτάς μέσα από τον πρωταθλητισμό, δεν το συζητώ αλλά η γενιά μας είχε περάσει και πάρα πολλή βία. Λεκτική, σωματική, από όλα και δεν μιλούσαμε κιόλας».

Κλείνοντας, η Κατερίνα Στικούδη περιέγραψε πως συχνά οι προπονητές ξεπερνούσαν τα όρια εκδηλώνοντας βίαιες συμπεριφορές στους αθλητές: «Το θεωρούσαμε δεδομένο ότι θα έρθει ο προπονητής κι αν δεν έχουμε κάνει ζέσταμα θα μας πατήσει και δυο σφαλιάρες. Υπήρχε ένας φόβος. Άλλο ο σεβασμός των προπονητών και άλλο ο φόβος. Ο σεβασμός είναι όμορφο πράγμα, ο φόβος όχι, γιατί με τον προπονητή σου πρέπει να υπάρχει μία σύνδεση, που να μπορείς να πεις και δύο τρία πράγματα παραπάνω αύριο, μεθαύριο. Είναι ένας άνθρωπος που σε ενισχύει όχι μόνο στο να σηκώσεις τα κιλά ή να γίνεις καλύτερος, αλλά σε βοηθά στη ζωή σου».