Ασθενείς και νοσηλευτές αγοράζουν γάζες και ορούς

«Δεν αρμόζει αυτή η εικόνα σε σύστημα υγείας ευρωπαϊκής χώρας όπως η Ελλάδα. Αυτό θα αλλάξει», δήλωνε τον περασμένο Απρίλιο ο πρωθυπουργός κατά τη συμβολική επίσκεψή του στο υπουργείο Υγείας και δεσμευόταν ότι «θα εργαστούμε για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα του ΕΣΥ».


Εναν χρόνο μετά τις μεγαλόστομες δεσμεύσεις του κ. Αλέξη Τσίπρα για την επείγουσα θεραπεία του… ασθενούς ΕΣΥ, οι πολίτες -ασθενείς και εργαζόμενοι στο ΕΣΥ- βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο την κατάρρευσή του και αναζητούν -εις μάτην- το αριστερό πρόσημο των κυβερνητικών εξαγγελιών για την υγεία. 

Ανθρωποι πεθαίνουν περιμένοντας να βρεθεί ένα κρεβάτι σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ). Και την ώρα που παραμένουν κλειστά 200 κρεβάτια γιατί δεν υπάρχει προσωπικό, ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης, αντί να επισπεύδει τη διαδικασία των προσλήψεων, «βάζει χέρι» στη λίστα των υποψηφίων και στον πίνακα κατάταξης παρακάμπτοντας την αρμόδια επιτροπή του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ). Ασθενείς περιμένουν επί μήνες για χειρουργικές επεμβάσεις ή ακτινοθεραπείες και όταν καταφέρουν να μπουν στο νοσοκομείο αγοράζουν μόνοι τους από σαπούνι, οινόπνευμα και βαμβάκι μέχρι τα φάρμακά τους. Καρκινοπαθείς αποκλείονται από τη θεραπεία τους επειδή στα νοσοκομεία δεν υπάρχουν ογκολογικά φάρμακα.

Γιατροί και νοσηλευτές εργάζονται στα όρια της εξάντλησης στις κλινικές και στα Επείγοντα, ενώ όταν κάνουν ολιγόλεπτο διάλειμμα βάζουν χρήματα ρεφενέ για να αγοράσουν τα υλικά που τους λείπουν από τις κλινικές και είναι απαραίτητα για τη νοσηλεία των ασθενών. Επικουρικοί (συμβασιούχοι), μαθητευόμενοι, «εργολαβικοί» εργαζόμενοι πληθαίνουν στα δημόσια νοσοκομεία, αποτελώντας μια νέα γενιά εργαζομένων, τον αφανή και κακοπληρωμένο στρατό του ΕΣΥ που κρατά νευραλγικά σημεία σε λειτουργία.

Σαν να φορούν παρωπίδες

Οι επικεφαλής του υπουργείου Υγείας, ωστόσο, δεν βλέπουν κανένα πρόβλημα. Εγκλωβισμένοι μέσα στον κομματισμό, στην έλλειψη σχεδιασμού, στην αβουλία, στην αδυναμία άσκησης διοίκησης οι γιατροί της Αριστοτέλους, ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός και ο αναπληρωτής υπουργός Παύλος Πολάκης ροκανίζουν τον υπουργικό χρόνο τους. Στις σπάνιες δε περιπτώσεις που «καταφέρνουν» να δουν κάποια από τις μελανές εικόνες του ΕΣΥ, η ετυμηγορία τους είναι έτοιμη: το πρόβλημα αποδίδεται πάντοτε στην έλλειψη διοικήσεων. Σαν να μην ήταν οι ίδιοι που τον περασμένο Δεκέμβριο ολοκλήρωσαν ένα προγκρόμ διώξεων μέσα στο ΕΣΥ απομακρύνοντας με προσχηματικές διαδικασίες αξιολόγησης όλους τους επικεφαλής των δημόσιων νοσοκομείων. Αφησαν δηλαδή πρώτα τα νοσοκομεία ακέφαλα -μάλιστα η πλειονότητά τους παραμένει ακόμη χωρίς διοίκηση, μια που η νέα διαδικασία αξιολόγησης δρομολογήθηκε πριν από λίγες εβδομάδες- και τώρα επιρρίπτουν την ευθύνη για όποιο μείζον πρόβλημα προκύπτει, καταγγέλλεται ή δημοσιοποιείται στην έλλειψη διοικητών!

Ψεύδη και δραματικές οι ελλείψεις

Η μέγγενη της υποχρηματοδότησης σφίγγει γύρω από τα δημόσια νοσοκομεία και τις δομές (Κέντρα Υγείας και Πολυϊατρεία) του Πρωτοβάθμιου Εθνικού Δικτύου Υγείας (ΠΕΔΥ). Η γυμνή αλήθεια των αριθμών αποκαλύπτει τους ψευδείς και ανακριβείς ισχυρισμούς της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας για την αυξημένη χρηματοδότηση του δημόσιου συστήματος υγείας τουλάχιστον κατά 300 εκατ. ευρώ. Τον περασμένο χρόνο η χρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων και των δομών ΠΕΔΥ ήταν 1,289 δισ. ευρώ. Από την κατανομή των δαπανών του 2016 που υπέγραψε ο κ. Ξανθός προκύπτει ότι η χρηματοδότηση των νοσοκομείων για λειτουργικές δαπάνες ανέρχεται σε 1,156 δισ. ευρώ και των δομών του ΠΕΔΥ σε 92 εκατ. ευρώ, συνολικά δηλαδή για τα λειτουργικά έξοδα ΕΣΥ και ΠΕΔΥ για το 2016 δίνεται το ποσό των 1,248 δισ. ευρώ.

Είναι προφανής από τα στοιχεία που δίνει το ίδιο το υπουργείο Υγείας η μείωση της χρηματοδότησης για το 2016 σε σχέση με το 2015, κατά 41 εκατ. ευρώ. Οι συρρικνωμένοι προϋπολογισμοί των νοσοκομείων φέτος επιβαρύνονται με τη χορήγηση των ακριβών φαρμάκων για τις σοβαρές παθήσεις που πέρυσι χορηγούσε ο ΕΟΠΥΥ. Σημειωτέον ότι τα δημόσια νοσοκομεία οφείλουν στους προμηθευτές 1,3 δισ. ευρώ από ληξιπρόθεσμες οφειλές (στοιχεία Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους).

Τα προβλήματα όμως δεν σταματούν στη μειωμένη χρηματοδότηση των νοσοκομείων και των μονάδων υγείας. Τους τελευταίους μήνες οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των νοσοκομείων έχουν εκτιναχθεί στα ύψη και προσεγγίζουν το ποσό που διατίθεται σε αυτά για χρηματοδότηση ενός ολόκληρου χρόνου. Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές τους μόνο τον Ιανουάριο του 2016 ανέρχονταν σε 1,020 εκατ. ευρώ.
Εάν αναλογιστεί κάποιος ότι με αυτούς τους συρρικνωμένους προϋπολογισμούς οι δημόσιες δομές καλούνται να αντιμετωπίσουν την περίθαλψη και τη νοσηλεία εκτός των Ελλήνων πολιτών και εκείνη των χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών, αντιλαμβάνεται το πρόβλημα που έχει ενσκήψει στο σύστημα, ιδίως στα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας των περιοχών όπου βρίσκονται οι αλλοδαποί πληθυσμοί. Οπως καταγγέλλει ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος (ΠΙΣ), οι προϋπολογισμοί δεν επαρκούν ενώ οι ελλείψεις αναλώσιμων υλικών και φαρμάκων στα νοσοκομεία του ΕΣΥ είναι ήδη ορατές, παρά το γεγονός ότι είμαστε ακόμη τους πρώτους μήνες του έτους.

Ρεφενέ για γάζες και λευκοπλάστ

Στα νοσοκομεία οι ελλείψεις σε βασικά αναλώσιμα είναι μια σκληρή πραγματικότητα με την οποία έρχονται αντιμέτωποι πρώτα οι εργαζόμενοι και στη συνέχεια οι ασθενείς. Το έγγραφο που έχει στη διάθεσή του το «ΘΕΜΑ» και το οποίο υπογράφει ο διευθυντή της Χειρουργικής Κλινικής του Νοσοκομείου Γουμένισσας, με ημερομηνία 14 Απριλίου 2016, είναι αποκαλυπτικό για τις ελλείψεις: το προσωπικό αναγκάστηκε να αγοράσει γάζες και λευκοπλάστ συγκεντρώνοντας χρήματα εκ των ενόντων!

«Λόγω έλλειψης υδρόφιλης γάζας και λευκοπλάστ, ο διευθυντής της Χ/Κ (σ.σ. Χειρουργικής Κλινικής) κ. Καπουτζής Νικόλαος συγκέντρωσε χρηματικό ποσό από τις νοσηλεύτριες και τους γιατρούς της Χ/Κ για την αγορά των προαναφερθέντων ειδών για να καλυφθούν οι ανάγκες της κλινικής, του χειρουργείου και του ιατρείου», αναφέρεται στο έγγραφο.

Ανάλογα προβλήματα αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και στο Δρομοκαΐτειο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο. Λόγω της υποχρηματοδότησής του παρατηρείται έλλειψη υγειονομικού υλικού, καθώς και βασικών ειδών καθαρισμού, όπως απορρυπαντικά και σακούλες απορριμμάτων. Σε αρκετές περιπτώσεις οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να χρησιμοποιούν ξανά και ξανά τις σακούλες μιας χρήσης των απορριμμάτων, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για το περιβάλλον του νοσοκομείου, αλλά και τους κινδύνους στους οποίους εκτίθενται και οι ίδιοι. Στο Νοσοκομείο Μεταξά, το ένα εκ των τριών ογκολογικών νοσοκομείων της Αττικής, οι ασθενείς αγοράζουν οι ίδιοι με δικά τους χρήματα αναλώσιμα όπως σαπούνι, αντισηπτικά, βαμβάκι, γάζες, οινόπνευμα. Στο ΚΑΤ, πάλι, αγοράζουν μόνοι τους καθετήρες, υποσέντονα, λευκοπλάστ, αντισηπτικά. Στο Λαϊκό οι χειρουργοί κόβουν στα δύο το πλέγμα που πρέπει να χρησιμοποιηθεί για μια επέμβαση κήλης προκειμένου να εξυπηρετήσουν δύο ασθενείς, καθώς τα υλικά φτάνουν από τους προμηθευτές με το σταγονόμετρο.