Όταν ο Διονύσης Σαββόπουλος συνάντησε τον Νίκο Παπάζογλου στην «Εκδίκηση της γυφτιάς»

Ανάμεσα στα πολλά, σημαντικά που οφείλουμε στον Διονύση Σαββόπουλο είναι η καθιέρωση ενός σπουδαίου Έλληνα ερμηνευτή και η δημιουργία ενός από τους πλέον σημαντικούς και επιδραστικούς δίσκους της ελληνικής δισκογραφίας.

Ο λόγος για τον αξέχαστο Νίκο Παπάζογλου και το θρυλικό άλμπουμ των Μανώλη Ρασούλη και Νίκου Ξυδάκη «Η εκδίκηση της γυφτιάς» μέσα από το οποίο γεννήθηκε ένα νέο είδος που συνδύαζε τον πρωτόγονο λαϊκό ήχο με τον λόγιο στίχο, σε τραγούδια όπως τα διαχρονικά πλέον «Κανείς εδώ δεν τραγουδά», «Τρελλή κι αδέσποτη» και «Κανείς εδώ δεν τραγουδά»

Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ο ήδη καταξιωμένος και περιζήτητος την εποχή εκείνη Σαββόπουλος ζητά από τον ιδιοκτήτης της δισκογραφικής εταιρείας LYRA, Αλέκο Πατσιφά, μια χάρη: να βγάλει έναν δίσκο σε μια παρέα νέων καλλιτεχνών που τούς πιστεύει πολύ. Προθυμοποιείται μάλιστα να αναλάβει ο ίδιος την παραγωγή.

Είχε ήδη συνεργαστεί με τον Νίκο Παπάζογου και τον Μανώλη, Ρασούλη, το 1977, στους αριστοφανικούς «Αχαρνής» και τούς είχε συστήσει στον νεαρό συνθέτη Νίκο Ξυδάκη.

Ο Πατσιφάς δεν ενθουσιάστηκε ούτε με την ιδέα ούτε με τραγούδια αλλά δεν ήθελε να χαλάσει το χατίρι του Νιόνου οπότε είπε το «ναι» με βαριά καρδιά.

Οι ηχογραφήσεις θα γίνουν στο «Αγροτικό», το νέο στούντιο του Νίκου Παπάζογλου, στην Τούμπα της Θεσσαλονίκης, με τη με τη συμμετοχή του Δημήτρη Κοντογιάννη, της Σοφίας Διαμαντή και μουσικών από λαϊκά μαγαζιά της συμπρωτεύουσας, και θα κυκλοφορήσει τον Μάρτιο του 1978, με ένα εξώφυλλο φιλοτεχνημένο από τον στενό συνεργάτη και φίλο του Νιόνιου, Αλέξη Κυριτσόπουλο.

Η ανταπόκριση του κόσμου όμως δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αισιοδοξία. Ο δίσκος δεν πουλάει γεγονός που κάνει έξαλλο τον Πατσιφά ο οποίος διαμηνύει στον Σαββόπουλο πως δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να ηχογραφήσει τα άλλα τραγούδια που είχαν ήδη έτοιμα οι φίλοι του.

Λίγο καιρό αργότερα όμως συμβαίνει κάτι εντελώς απρόσμενο. Μια φοιτήτρια, φίλη του Νίκου Παπάζογου τον καλεί να πάει στη Νομική να πει τα καινούργια του τραγούδια.

Μαγκωμένος εκείνος πηγαίνει, κι όταν ξεκινά να τραγουδά παίζοντας ταυτόχρονα και το μπαγλαμαδάκι του ακούει, έκπληκτος, όλο το αμφιθέατρο να τραγουδά μαζί του.

Η φήμη του δίσκου είχε διαδοθεί από στόμα σε στόμα στη νεολαία, τα διαφορετικά αυτά τραγούδια και οι ερμηνείες του Παπάζογλου τούς είχαν ενθουσιάσει.

Το γλέντι στη Νομική κρατά μέχρι το πρωί και μέσα στις επόμενες εβδομάδες η ζήτηση για την «Εκδίκηση της γυφτιάς» αυξάνεται κατακόρυφα.

Όταν βλέπει τις πωλήσεις, οι οποίες αγγίζουν τις 200.000 πωλήσεις, ο Πατσιφάς δεν πιστεύει στα μάτια του. «Πού χάθηκαν τα παιδιά; Πες τους να ‘ρθουν γρήγορα να ξαναμπούν στο στούντιο» λέει στον Σαββόπουλο. Για την ιστορία, ο επόμενος δίσκος τους ήταν «Τα δήθεν».

Κάπως έτσι γεννήθηκαν το νεολαϊκό τραγούδι και η «Σχολή της Θεσσαλονίκης» από τους κόλπους της οποίας βγήκαν, μεταγενέστερα, σημαντικοί τραγουδοποιοί και ερμηνευτές μεταξύ των οποίων ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Γιώργος Ζήκας, η Μελίνα Κανά και αρκετοί ακόμα.

Ο Σαββόπουλος είχε κάνει και πάλι μουσικό θαύμα του!