Πέντε Αρχαία Θέατρα φιλοξενούν Λόρκα

Το 1945, μια μικρή θεατρική σκηνή στο Παρίσι, παρουσίασε για πρώτη φορά το «Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα», το τελευταίο του έργο του συγγραφέα Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα.

Στην Αθήνα παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 1954 στο θέατρο "Κοτοπούλη" σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου, σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή, σκηνικά και κοστούμια του Γιάννη Τσαρούχη ενώ τον ομώνυμο ρόλο ερμήνευσε η Κατίνα Παξινού.

Πριν σκοτωθεί από τους φασίστες του Φράνκο το 1936 -σε ηλικία μόλις 38 ετών- ο Λόρκα άφησε πίσω του ένα πολύ σημαντικό έργο από ποιήματα και θεατρικά.

Για 5 παραστάσεις στα 5 Αρχαία Θέατρα της Αιτωλοακαρνανίας -Καλυδώνας, Πλευρώνας, Οινιαδών, Μακύνειας και Στράτου- με έναρξη στις 4 Αυγούστου και στο πλαίσιο προβολής και ανάδειξης των αρχαιολογικών χώρων της Αιτωλοακαρνανίας, θα παρουσιαστεί από τον θίασο του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου το έργο του Φ. Γκ. Λόρκα σε σκηνοθεσία του Νίκου Καραγεώργου.

«Πρόκειται για ένα παγκόσμιο έργο με παγκόσμια μηνύματα για την θέση του ανθρώπου σ’ ένα πολιτικό πλαίσιο, ενώ ταυτόχρονα έχει στοιχεία τραγωδίας..» διαβάζουμε σχετικά για το έργο.

Από το σημείωμα του σκηνοθέτη κρατάμε τα εξής:
«Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» είναι μια ποιητική ελεγεία και ταυτόχρονα μια πολιτική αλληγορία. Ελεγεία γιατί μιλάει για την απώλεια, το πένθος, την διαβρωτική δύναμη της εξουσίας, τα καταπιεσμένα συναισθήματα σε μισερές σχέσεις που, αν εκραγούν, μπορεί να συμπαρασύρουν στο διάβα τους τα πάντα – και πολιτική αλληγορία γιατί αποτελεί τη μικρογραφία μιας κοινωνίας (στην Ισπανία, στην Ελλάδα, παντού) που καταγράφει τις σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στα μέλη της, όταν η «κεφαλή» δεν έχει και τόσο δημο¬κρατικούς σκοπούς και βλέψεις.

Τα έργα του Λόρκα αφορούν άμεσα την ελληνική κοινωνία κι αυτό αποδεικνύεται ιστορικά από τα πολυάριθμα εγχώρια ανεβάσματα των έργων του και το αμείωτο ενδιαφέρον του κοινού γι’ αυτά. Παράδοξο παραμένει το γεγονός πως το συγκεκριμένο έργο δεν έχει ποτέ δοκιμαστεί σκηνικά σε «ανοικτό» χώρο, παρόλο που εμπεριέχει ευδιάκριτα ψήγματα αρχαίας τραγωδίας.

Από την άλλη, είναι ένα κείμενο που αφορά άμεσα ανθρώπους που ζουν ανάμεσά μας, αφού περιγράφει καταστάσεις κοινωνικού εγκλεισμού κάτω από την αλύτρωτη βία του πένθους».