Ένας 22χρονος γυρίζει τον κόσμο

Ο Στέλιος Βαμβακάς είναι 22 ετών και με τη λύρα του γυρίζει όλη τη χώρα, όπου τραγουδά και παίζει μαζί με τους μουσικούς του. Τον συνάντησα εδώ στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Γκάζι. Ήρθε χαμογελαστός στο ραντεβού μας, κρατώντας στο ένα χέρι τη λύρα του. «Με αυτή τη λύρα γυρίζεις όλη την Ελλάδα;» τον ρωτάω. «Ναι», απαντά μονολεκτικά, υπερήφανος για αυτό που κάνει.

Ας τον γνωρίσουμε καλύτερα: γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης. Μεγάλωσε σε μία οικογένεια που σέβεται και τιμά τις παραδόσεις. Έτσι ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με την κρητική μουσική στην ηλικία των πέντε ετών όταν οι γονείς του τον έγραψαν σε ένα παραδοσιακό σύλλογο για να μάθει τους λεβέντικους κρητικούς χορούς. Η κοινωνικότητα και τα χαρούμενα συναισθήματα που συνάντησε στους παραδοσιακούς χορούς έδεσαν με τον χαρακτήρα του, με αποτέλεσμα να αγαπήσει πέραν από το χορό και τα μουσικά ακούσματα της Κρήτης.



Η αγάπη αυτή δεν ήταν πάντως αρκετή για να γεμίσει τις ανάγκες του μικρού παιδιού. Ήθελε να συμμετάσχει στην... πηγή της χαράς. Ξεκίνησε να κάνει μαθήματα κρητικής παραδοσιακής λύρας σε ηλικία εννέα ετών με τον διδάσκαλο Νεκτάριο Κλωστράκη. Το τραγούδι ήρθε από μόνο του και ήταν αναπόφευκτο γιατί με αυτόν τον τρόπο συμπλήρωσε τον λυρικό ήχο με την προσωπική του σφραγίδα στη μελωδία της χαράς. Τα σχολικά του χρόνια δεν επηρέασαν την αγάπη αυτή. Αντίθετα την ενίσχυσαν, γιατί εκεί ξεκίνησαν με επιτυχία και τα πρώτα δειλά βήματα στο μουσικό πάλκο. Μετά την συμμετοχή σε πολλές σχολικές εκδηλώσεις είχε πλέον ξεκαθαρίσει μέσα του την απόφασή του για το μέλλον του.

Η δεξιοτεχνία του στη λύρα σύντομα προσέλκυσε επαγγελματικές προτάσεις, τις οποίες αξιοποίησε προτού καν ενηλικιωθεί, ξεκινώντας αποφασιστικά την προσωπική του πορεία ως μουσικός. Και το πιο αξιολογο σε αυτή την ιστορία είναι ότι στην ηλικία των 22 ετών μετρά πλέον πάρα πολλές και αξιόλογες συνεργασίες, τόσο με μουσικούς όσο και με ερμηνευτές της παραδοσιακής κρητικής μουσικής. Ο Στέλιος έχει σήμερα τη δική μπάντα και πραγματοποιεί εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα.

Αποφάσισες να γίνεις μουσικός από μικρός. Πόσο μεγάλο ρίσκο ήταν αυτό για εσένα;
Όταν επιλέγεις να ακολουθήσεις αυτό που αγαπάς, αναλαμβάνεις και οποιοδήποτε ρίσκο. Έτσι πιστεύω ότι συνέβη και με εμένα. Όλοι οι άνθρωποι χρειάζεται να παίρνουν ρίσκα. Μεγαλώνουμε και καθημερινά καλούμαστε να λάβουμε αποφάσεις που περιέχουν μικρό ή μεγάλο ρίσκο. Η ζωή μας κρίνεται από τις αποφάσεις αυτές. Για μένα, το ρίσκο της επιλογής του χώρου της μουσικής πάρθηκε σε μικρή ηλικία και όσο μεγαλώνω το νιώθω να εξασθενεί. Δεν είναι σήμερα το ίδιο όπως πριν από ένα ή δύο χρόνια. Η αγάπη μου για τη μουσική αντίθετα αυξάνεται ολοένα και περισσότερο γιατί διαπιστώνω μέρα με τη μέρα τις αστείρευτες δυνατότητες που έχει τόσο η δική μας μουσική, όσο και άλλα ξένα ακούσματα.



Τι θα έλεγες σε κάποιον που θέλει να κάνει ακριβώς το ίδιο με εσένα;
Θα του έλεγα να κάνει αυτό που αγαπάει πραγματικά. Να αφοσιωθεί σε αυτό με πίστη στον εαυτό του και όλοι οι στόχοι του να τεθούν γύρω από αυτό. Θα του έλεγα επίσης ότι η επιτυχία δεν είναι συνυφασμένη με δόξα ή χρήματα. Επιτυχία είναι να καταθέτεις την ψυχή σου σε αυτό που αγαπάς και αυτό να γίνεται καρπός ευτυχίας για σένα, αλλά και για τους ανθρώπους που σε περιβάλλουν.

Σε αυτήν την πορεία, ποιο είναι το πιο δύσκολο και το πιο εύκολο πράγμα που έχεις κάνει;
Εύκολο για μένα παραμένει να δυσκολεύομαι να ικανοποιήσω τον κόσμο κάθε μέρα σε οποιοδήποτε μέρος της γης κι αν βρίσκομαι. Είναι η υπέρτατη πρόκληση για έναν μουσικό να αποδείξει την ικανότητά του επί σκηνής με τον κόσμο έτοιμο να ακολουθήσει. Η αμφίδρομη επικοινωνία με τον κόσμο είναι για μένα απαραίτητη σε κάθε μου εμφάνιση. Χωρίς τα συναισθήματα του πλήθους η παράσταση μοιάζει με αγάπη δίχως έρωτα.

Πώς αντιμετωπίζεις τους μεγαλύτερους μουσικούς όταν ο ανταγωνισμός τίθεται ως στοιχείο σύγκρισης;
Δεν βλέπω τον χώρο της μουσικής με ανταγωνιστική διάθεση. Δεν θεωρώ ότι μοιραζόμαστε κάποια αρένα ή έχουμε να κερδίσουμε κάτι στο τέλος ενός αγώνα. Όλοι οι καλλιτέχνες προσφέρουν πολιτισμικά είτε είναι μεγάλοι είτε μικροί, είτε διάσημοι είτε νέοι στον χώρο. Δεν συγκρίνω ποτέ καλλιτέχνες. Ούτε βάζω ταυτότητες σε αυτούς με βάση την πορεία τους ή τη μουσική τους. Σέβομαι την παρουσία και την προσπάθεια όλων. Οι μουσικές είναι για μένα κάτι στο οποίο θα έβαζα ταυτότητα. Είναι το προϊόν εκείνο ενός μουσικού που μπορείς να το συγκρίνεις με τη μουσική ενός άλλου. Γι' αυτό άλλωστε υπάρχουν και τόσα πολλά διαφορετικά είδη μουσικής. Ταυτότητα βάζω μόνο στα είδη των ακουσμάτων, στις μελωδίες.



Η κρητική μουσική έχει ιδιαίτερη θέση στην Κρήτη. Πιστεύεις ότι είναι ένα στοιχείο που κάνει τους Κρητικούς ξεχωριστούς;
Όλες οι παραδοσιακές μουσικές είναι ξεχωριστές. Επειδή ακριβώς διαφέρουν από τόπο σε τόπο. Δεν νομίζω ότι οι Κρητικοί καλλιτέχνες είναι ξεχωριστοί λόγω της κρητικής μουσικής. Πιστεύω όμως ότι υπάρχει μεγαλύτερη απήχηση σε ολόκληρο τον κόσμο, γεγονός που επιβεβαιώνει ένα πιο φιλικό άκουσμα στην κρητική μουσική από τις άλλες παραδοσιακές μουσικές. Αυτό δεν σε κάνει ξεχωριστό. Σε γεμίζει με βάρος να ανταποκριθείς με περισσότερο σεβασμό στον κόσμο που αγαπάει αυτή την μουσική.

Τι θα ήθελες να συμβεί στην καριέρα σου μετά από δέκα χρόνια;
Να εξακολουθώ να κάνω ό,τι και σήμερα. Να οδηγώ τον κόσμο σε μονοπάτια και στιγμές ευτυχίας, χαράς ξεφεύγοντας από τις δυσκολίες και τα προβλήματα της καθημερινότητας. Όσο κι αν ακούγεται γραφικό, είναι δύσκολο να διασκεδάζεις ανθρώπους που τους βλέπεις ξανά και ξανά να σε ακολουθούν σε κάθε σου βήμα. Αυτό θέλω να συμβεί σε 10 χρόνια από σήμερα. Να διατηρήσω την αμφίδρομη επικοινωνία που έχω με τον κόσμο στις παραστάσεις μου και να μην φθαρεί ή κρυφτεί πίσω από μία συναισθηματικά ευνουχισμένη δισκογραφία.

Τι θα άλλαζες στον κόσμο;
Είναι πολλά που χρειάζονται να γίνουν με βάση την ανθρώπινη ζωή ως υπέρτατο αγαθό σε αυτόν τον κόσμο. Δεν θα αναφερθώ περισσότερο στο τι θα άλλαζα, γιατί σίγουρα είναι πολλά. Θέλω όμως να πω μια μαντινάδα γιατί το νόημά της εκφράζει την αισιοδοξία μου τα άσχημα του κόσμου αυτού:
«Και τ' ασχημο είν’ όμορφο...
σε τούτονε τον τόπο....
γιατί δεν είναι μιας λογής...
τα γούστα των ανθρώπω....»
Την μαντινάδα αυτή την έχει γράψει ο Γυαλάφτης και κάθε φορά που συναντώ κάτι που εγώ θεωρώ άσχημο σκέφτομαι εάν θα υπήρχε άλλος άνθρωπος να σκεφτεί για το ίδιο πράγμα διαφορετικά. Πολλές ασχήμιες του κόσμου είναι υποκειμενικές. Για μένα είναι μόνο τα προβλήματα που επηρεάζουν την ανθρώπινη ύπαρξη, την ανθρώπινη ζωή είναι εκείνα που χρήζουν την παρέμβασή μας.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;
Χωρίς σχέδια, χωρίς στόχους θα ήμασταν καράβια στον ωκεανό χωρίς λιμάνι προορισμού. Οι δικοί μου στόχοι είναι συνυφασμένοι με την αγάπη μου στη μουσική και στην επικοινωνία με τον κόσμο μέσω αυτής της μουσικής. Γράφω νέα τραγούδια, ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο αφενός γιατί μου αρέσει πολύ και αφετέρου για να παρουσιάσω και να μεταφέρω τη μουσική μου. Σκοπεύω να ετοιμάσω σύντομα και ένα προσωπικό δίσκο, γεγονός που θα με βοηθήσει σε αυτήν μου την προσπάθεια.