Προοίμιο. Το παρόν άρθρο αποτελεί το τελευταίο σε συλλογή 95 δικών μου άρθρων, που θα κυκλοφορήσει σε μορφή βιβλίου σε λίγους μήνες με τίτλο « Σαράντα Χρόνια Ιστορίες από το Πολυτεχνείο ». Ήλπιζα ότι με το άρθρο αυτό θα συνοψιζόταν εν τινι μέτρω η σημερινή κατάσταση στο Πολυτεχνείο. Με την πρόσφατη όμως μεταλλαγή της βίας από παραβατικές ενέργειες «των κακών», που έφθαναν μέχρι τον άγριο ξυλοδαρμό με χρήση σιδερογροθιών, σε κακουργηματικές πράξεις κακοποιών, η κατάσταση δεν συνοψίζεται.
Η πρόσφατη αναβάθμιση των κακουργημάτων
Η εσκεμμένη πυρπόληση του Κτιρίου Διοίκησης του Πολυτεχνείου το βράδυ της 8.11.24, με χρήση δύο κοκτέιλ μολότοφ, που σκοπό είχε την πλήρη καταστροφή του κτιρίου ,ήταν προφανώς πράξη κακουργηματική, που στοίχισε στον Έλληνα φορολογούμενο ένα εκ. €! Η μετά ταύτα προγραφή του πρύτανη Γιάννη Χατζηγεωργίου απλώς και μόνο επειδή προσπαθεί και έχει ουσιαστικά καταφέρει να καταργήσει τα άβατα των κακών και να αποδώσει πχ. τα κυλικεία στην εξυπηρέτηση των σπουδαστών, αποτελεί εξίσου εγκληματική πράξη.
Το αδίκημα αυτό συντελέστηκε με την αναγραφή στον τοίχο απειλής κατά της ζωής του πρύτανη δύο φορές. Mια επιγραφή προέρχεται από αναρχικούς, είναι γραμμένη εκτός του Πολυτεχνείου στην Πατησίων και γράφει
«μαχαίρι στο κεφάλι του πρύτανη». Η δεύτερη είναι εντός του Ιδρύματος στην Πολυτεχνειούπολη και γράφει «φασίστα, πρύτανη/Η γκιλοτίνα γυάλισε».
Επίσης προ ολίγων ημερών βρέθηκαν σε υπόγειο του ΑΠΘ αποθηκευμένα 47 κοκτέιλ μολότοφ, ορισμένα ειδικής κατασκευής και ικανά με κατάλληλη διασπορά να καταστρέψουν μεγάλο μέρος του πανεπιστήμιου. Παράλληλα ο Ρουβίκωνας έκανε …επίσκεψη στο σπίτι του πρύτανη του Πολυτεχνείου. Θα υπάρχουν φυσικά και άλλα τέτοια περιστατικά, που εγώ δεν γνωρίζω.
Στο Πολυτεχνείο παρεμφερής είναι η περίπτωση 34χρονου υποψήφιου διδάκτορα ο οποίος (το αντράκι! ) χαστούκισε (δηλαδή οι «αριστεροί» δέρνουν τον λαό) σε κοινή θέα (από τις κάμερες που έχει εγκαταστήσει ο προγραμμένος πρύτανης) την ενοικιάστρια από το Πολυτεχνείο του από δεκαετίες (με απόφαση των κακών) κλειστού κυλικείου, που εξυπηρετούσε τους φοιτητές (και εμένα) μπροστά στο κτίριο της Σχολής Μηχανολόγων Μηχανικών.
Οι πολιτικές ευθύνες
Κλείσιμο
Το πρώτο βήμα στο να κατανοήσει κανείς τις τεράστιες πολιτικές ευθύνες που έχουν όσα κόμματα και πολιτικοί σχηματισμοί συνεχίζουν να δικαιολογούν (πχ. το ΚΚΕ) τις απλά παραβατικές πρακτικές των φοιτητών αλλά και εξωπανεπιστημιακών στοιχείων, είναι η διαπίστωση ότι οι φοιτητικές απαιτήσεις για τη διευκόλυνση των σπουδών έχουν κατακτηθεί δια της βίας προ δεκαετιών! Δηλαδή το μοναδικό στον κόσμο εντόπιο πανεπιστημιακό εκπαιδευτικό σύστημα επιτρέπει σε όποιον εισηγμένο σε πανεπιστήμιο να υποκρίνεται ότι «σπουδάζει» δια βίου, χωρίς καμία υποχρέωση επιδόσεων. Μπορεί δηλαδή να απαιτεί να τον διδάξουν χειρουργική, χωρίς να έχει ουδεμία γνώση ανατομίας! Μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν τέτοια πράγματα και μόνο στην Ελλάδα πολιτικοί σχηματισμοί και κόμματα, σχεδόν αποκλειστικά κομμουνιστικής προέλευσης, τα επικροτούν ή έστω τα δικαιολογούν! Η ευθύνη φυσικά επιμερίζεται και σε όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν, νομοθετούσαν και εφάρμοζαν τον νόμο. Τι φοβήθηκαν δηλαδή, «το «αριστερό πλεονέκτημα»;
Για να κατανοήσει κανείς σωστά τα επόμενα, θα πρέπει να έχει διαβάσει το εκτενές και εμπεριστατωμένο άρθρο μου, που περιέγραφε τα εξαίρετα ακαδημαϊκά επιτεύγματα του Ιδρύματος μαζί με τα σοβαρά παραβατικά συμβαίνοντα, «Ο πρύτανης ως χωροφύλακας», που δημοσιεύτηκε στις 24.11.24 στο ESOS και βρίσκεται εύκολα με το όνομά μου στο διαδίκτυο.
Στο άρθρο αναφερόταν ότι δύο μέλη ΔΕΠ κανοναρχούσαν το 2013 ομάδες φοιτητών που εμπόδισαν τη συνεδρίαση μέσα στο Πολυτεχνείο του νεοεκλεγέντος (σύμφωνα με τον εξαίρετο νόμο Διαμαντοπούλου) Συμβουλίου Ιδρύματος. Ο ένας επρόσκειτο στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ο άλλος (όπως μου έχουν αναφέρει) στον ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.
Άραγε σε ποια έκφανση της κομμουνιστικής εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς πρόσκειται ο καθηγητής που πρόσφατα (4.3.25) σε συνεδρίαση του Συμβουλίου Διοίκησης το Πολυτεχνείου καταψήφισε (μαζί με ένα ακόμη εξωτερικό μέλος του Συμβουλίου, σε δέκα παριστάμενους) την απόφαση να αποδοκιμαστεί η προαναφερθείσα προγραφή σε θάνατο του πρύτανη;
Είναι γνωστό από δεκαετίες ότι το ΚΚΕ, μέλη του παλαιού ΚΚΕ (εσωτερικού) και αριστερίστικες, εξωκοινοβουλευτικές παρατάξεις, όπως ο ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., όχι μόνο δεν καταδίκαζαν τις παραβατικές και βίαιες συμπεριφορές των φοιτητών και άλλων στα πανεπιστήμια, αλλά τις σιγοντάριζαν κιόλας.
Στην αρχή, όπως στη μεγάλη κατάληψη του Πολυτεχνείου το 1980, τα αιτήματα αφορούσαν στη διευκόλυνση των σπουδών αλλά και στην αλλαγή του τρόπου λειτουργίας του Πανεπιστημίου. «Κάτω η εξουσία του καθηγητή» έγραφε η πόρτα απέναντι στο γραφείο μου, στον τέταρτο όροφο της Σχολής Μηχανολόγων και υπέγραφε η αριστερίστικη οργάνωση Π.Π.Σ.Π. Αυτή ήταν η πρώτη και μόνη φορά που χάθηκε το εξάμηνο λόγω του ότι δεν έγιναν μαθήματα, και εγώ ήμουν μέλος της Συγκλήτου.
Τα φαινόμενα της αριστερής επίθεσης ενάντια στην εύρυθμη λειτουργία των πανεπιστημίων είχαν αρχίσει από πριν, αμέσως μετά τη μεταπολίτευση. Τα μέλη της ΚΝΕ, προφανώς καθοδηγούμενα από το κόμμα, παρεμπόδιζαν τη λειτουργία των σπουδών. Έτσι πχ. μπλόκαραν την είσοδο της Γραμματείας έτσι ώστε να μην μπορούν να γίνουν οι εγγραφές των σπουδαστών, οι οποίοι έκαναν το έγγραφο εγγραφής τους σαΐτα και την πέταγαν πάνω από τα κεφάλια των κνιτών. Από τότε άρχισε η προσπάθεια επικυριαρχίας του δημόσιου πανεπιστημίου μιας δημοκρατικής χώρας από μια μειοψηφία με κομμουνιστικές πολιτικές συνιστώσες.
Ευτυχώς μετά από δεκαετίες αδράνειας η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας άρχισε νωρίς στη θητεία της, πράγμα που συνεχίζεται, να νομοθετεί προς εξάλειψη της σφόδρα αντιδημοκρατικής αυτής κατάστασης.
Εδώ είναι ενδιαφέρον να δούμε τι γράφει (οι ίδιοι τα γράφουν ως γνωστό) η Wikipedia για την οργάνωση ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. που ιδρύθηκε το 2009:
* Η «Α» αποδέχεται την πάλη των τάξεων ως βασική κοινωνική λειτουργία, η οποία θα εκλείψει όταν εκλείψουν και οι κοινωνικές τάξεις και το κράτος.
* Σήμερα η «Α» έχει πέντε συνιστώσες με ιδεολογία: κομμουνισμός, τροτσκισμός, μαοϊσμός, τροτσκισμός (sic) και οικοσοσιαλισμός.
Το τι δράση μπορεί να έχει μια τέτοια οργάνωση (ιδιαίτερα τα μέλη ΔΕΠ) σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο το οποίο στερείται οιασδήποτε ταξικής διάστρωσης, δεδομένου ότι οι φοιτητές είναι εν γένει πλέον εύποροι από τους (λόγω υψηλού I.Q.) ιδιαίτερα χαμηλόμισθους καθηγητές τους (δες π.χ. τα αυτοκίνητά τους) είναι απορίας άξιον. Είναι επίσης γνωστό το τι συμβαίνει στους αριστεριστές φοιτητές στα πανεπιστήμια της Κίνας, όταν τύχει να διαμαρτύρονται για τις συνθήκες εργασίας σε γειτονικό ιδιωτικό εργοστάσιο. Οι αρχές, δηλαδή το κομμουνιστικό κόμμα, κυριολεκτικά τους εξαφανίζει! Εδώ όμως οι μειοψηφίες αυτές απαγορεύουν σήμερα στους συναδέλφους τους να εκπροσωπούνται σε συλλογικά όργανα! Π.χ. πρόσφατα στη Σχολή Χημικών Μηχανικών ο μοναδικός (που τόλμησε) υποψήφιος στις κατά νόμο εκλογές διαπομπεύτηκε στο σημείο που κατατρομοκρατήθηκαν ο ίδιος και η οικογένειά του.
Το ΚΚΕ και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια
Το ΚΚΕ (αυτό καθεαυτό), οι κομμουνιστές που προέρχονταν από το ΚΚΕ πχ. η Νέα Αριστερά ακόμη όμως και ο πρώην κουμμουνιστής Αλέξης Τσίπρας εθελοτυφλούν με το να μην αναγνωρίζουν τη νέα πανεπιστημιακή πραγματικότητα στις κομμουνιστικές χώρες. Φυσικά, το ΚΚΕ ενθυμούμενο τον παλιό υπαρκτό σοσιαλισμό, που κατέρρευσε λόγω κακού οικονομικού σχεδιασμού, μιλάει με συγκατάβαση για τον τρόπο που το κινέζικο κομμουνιστικό κόμμα αλλάζει την οικονομική λειτουργία της υφηλίου με τις επιτυχίες της χώρας στον τομέα της παραγωγής προϊόντων. Η Κινεζική οικονομία όμως έχει κοινωνικές τάξεις, ιδιωτικές επιχειρήσεις και….ιδιωτικά πανεπιστήμια. Συνέπεια όμως των εντοπίων αρχαϊκών κομμουνιστικών ιδεοληψιών είναι η επί δεκαετίες προσπάθεια να υποβιβαστεί η στάθμη των Ελληνικών δημοσίων πανεπιστημίων (με το εκφυλισμένο σύστημα σπουδών , που έχει ήδη σκιαγραφηθεί), όπως είναι άλλωστε προφανές από την πρόσφατη εξίσωση των πρώην ΤΕΙ προς τα πανεπιστήμια και να καταργηθεί έτσι η τριετής ανώτερη εκπαίδευση. Για το επιβλαβέστατο αυτό για την οικονομία ανοσιούργημα, που το κρατάει ζωντανό η κυβέρνηση της Ν.Δ., έχω γράψει εκτενώς στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ (Η αναγκαιότητα επαναλειτουργίας της ανώτερης εκπαίδευσης, 14.09.23). Το κύριο ερώτημα εδώ είναι γιατί δεν λειτουργούν τα ιδιωτικά τεχνολογικά και επαγγελματικά ιδρύματα ανώτερης εκπαίδευσης όπως το Σύνταγμα επιτρέπει!
Τελείως όμως διάφορα πράγματα γίνονται σε σχέση με τα πανεπιστήμια στις ενεργώς κομμουνιστικές χώρες και θα παραθέσω ως παράδειγμα το Βιετνάμ.
Το Βιετνάμ με πληθυσμό περίπου 100 εκ. έχει περίπου 240 ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης όλων των ειδών. Αυτά περιλαμβάνουν περίπου 60 ιδιωτικά πανεπιστήμια και έξι διεθνή πανεπιστήμια. Σύμφωνα με τo ChatGPT υπάρχουν παντού δίδακτρα. Για γενικές σπουδές στα δημόσια πανεπιστήμια στην τοπική γλώσσα τα ετήσια δίδακτρα είναι από 200 έως 300 $. Για δε ειδικευμένες διεθνείς σπουδές τα δίδακτρα είναι από 1000 έως 2500 $. Στα ιδιωτικά πανεπιστήμια τα δίδακτρα κυμαίνονται από 1000$ έως 2500$ και στα διεθνή πανεπιστήμια τα δίδακτρα είναι από 3000$ έως 10.000 $. Συγκεκριμένα το τεχνολογικό ινστιτούτο Μελβούρνης στην Αυστραλία χρεώνει 10.000 $ το χρόνο. Φυσικά, τα παραπάνω ποσά θα πρέπει κανείς να τα δει λαμβάνοντας υπόψη ότι το ΑΕΠ κατά κεφαλήν στο Βιετνάμ είναι υποπενταπλάσιο από της Ελλάδας! Άρα και στο Βιετνάμ υπάρχουν κοινωνικές τάξεις με σημαντικά διαφορετικά οικονομικά μέσα.
Συνεπώς, ο χαμός που έγινε πρόσφατα στην Ελλάδα σχετικά με την εγκατάσταση εδώ και λειτουργία παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων είναι τελείως εκτός διεθνούς πραγματικότητας και στα μυαλά μόνο εντόπιων παλαιο-κουμουνιστών ή νέων αναρχο-κομμουνιστών. Άσε που η εντόπια συνταγματική απαγόρευση δεν υπάρχει πουθενά αλλού στα κράτη Ε.Ε.!
Το εάν φυσικά αυτή η πρακτική δεν θα φέρει, όπως φαίνεται, υψηλού επιπέδου πανεπιστήμια στη χώρα αλλά απλώς θα νομιμοποιήσει και αναβαθμίσει τα ήδη λειτουργούντα με δίδακτρα (που θα αυξηθούν σημαντικά) Κολλέγια διαφόρων ειδών είναι τελείως πιθανό.
Και επανερχόμαστε στην προγραφή του πρύτανη. Ο Γιάννης Χατζηγεωργίου, όπως άλλωστε και ο προηγούμενος πρύτανης Ανδρέας Μπουντουβής, έκαναν την από τον νόμο επιβεβλημένη πράξη να αποδώσουν στην Πολυτεχνική κοινότητα κλειστούς χώρους, που από χρόνια τους κρατούσαν κλειστούς περιθωριακές πολιτικά μειοψηφίες. Επίσης όμως, ο Ανδρέας απάλλαξε τη Σύγκλητο από τους παράνομους σπουδαστές (πάντα φυσικά αριστερής προέλευσης) που επέβλεπαν ασχημονούντες τις συνεδριάσεις και ο Γιάννης την κράτησε με τη νόμιμη σύνθεσή της. (Για τους προηγούμενους πρυτάνεις υπάρχει σχετική σειρά άρθρων στο επερχόμενο βιβλίο με γενικό τίτλο «Το σύνδρομο της κότας»). Και οι δύο όταν χρειάστηκε κάλεσαν την αστυνομία για να βοηθήσει σε έκτροπα, παρά τις διαμαρτυρίες του υπό αριστερή ηγεσία συλλόγου προσωπικού.
Είναι τώρα παραπάνω λόγος για να απειλείται ο νέος πρύτανης με την τύχη της Μαρίας (Αντουανέτας); Το θέμα είναι τόσο σοβαρό που θα πρέπει να εμπλακεί άμεσα η κυβέρνηση και ο υπόλοιπος πολιτικός κόσμος. Κανένα σύστημα φύλαξης πανεπιστημίου δεν μπορεί να εμποδίσει προσχεδιασμένα εγκλήματα μέσα στον χώρο του. Και η περίφραξη της Πολυτεχνειούπολης έχει μήκος αρκετά χιλιόμετρα. Οπότε όποιοι κακοποιοί θέλουν να μπουν μπαίνουν!
Θέλω όμως να υποβάλω ιδιαίτερη έκκληση προς το ΚΚΕ, το οποίο έχει μεγάλη δύναμη μέσα στα πανεπιστήμια, να αποκηρύξει και να προγράψει τις εγκληματικές πράξεις.
Και επειδή αρκετά τρομακτικά έχω αναφέρει, θα συνεχίσω με μια ένδειξη του πόσο ισχυρό είναι το ΚΚΕ στο Πολυτεχνείο. Τριάντα περίπου χρόνια πριν συνάντησα τον πρύτανη και τους δύο αντιπρυτάνεις (που αργότερα έγιναν πρυτάνεις) να εξέρχονται του Κτιρίου Διοίκησης. Τους ρώτησα που πήγαιναν, φίλοι είμαστε, και μου είπαν ότι πήγαιναν στο γραφείο καθηγητή του Τμήματος Μαθηματικών, ο οποίος είχε γίνει τακτικός καθηγητής, για να τον….συγχαρούν! Αυτό δε εκτιμώ επειδή ο συνάδελφος ήταν γνωστός κομμουνιστής! Κανείς δεν ήρθε αντιστοίχως στο δικό μου γραφείο.
Επιμύθιο
Τελειώνω με δύο παρατηρήσεις
Η πρώτη αφορά τον πρωθυπουργό, ο οποίος πρόσφατα μίλησε για τις πεντακόσιες συλλήψεις σε πανεπιστήμια Δεν ανέφερε όμως καμιά δικαστική τιμωρία. Αυτό κι αν είναι παράξενο. Έχει ακόμα κατά τα φαινόμενα πάψει να ισχύει και το αυτόφωρο!
Η δεύτερη αφορά το συνδυασμό Αστυνομίας– Δικαιοσύνης και το γεγονός ότι από 1975, με τόσες και τόσες αξιόποινες πράξεις να έχουν συμβεί μέσα στα πανεπιστήμια και πολλές να έχουν παραπεμφθεί στη Δικαιοσύνη, μετρώνται στα δάχτυλα της μιας χειρός οι σχετικές καταδίκες!
Και τελειώνω εκφράζοντας το αυτονόητο, ότι οι Έλληνες πρυτάνεις δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν εγκληματικές ενέργειες. Απανταχού του κόσμου άλλες είναι οι αρμόδιες αρχές.
*Ο Θόδωρος Λουκάκης είναι Ομότιμος καθηγητής και εκ των ιδρυτών της Σχολής Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ
