Στέφανος Τζανάκης

Πράγματι, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και για αμυντική συμφωνία με την Γαλλία είχε μιλήσει και για αγορά Rafale είχε μιλήσει, αλλά και για αγορά φρεγατών «που είναι σαν τις Bell@rra» είχε μιλήσει – αλλά όταν ανήγγειλε ακριβώς τα ίδια ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θεώρησε λογικό να τον καταγγείλει.

Η αξιωματική αντιπολίτευση εστιάζει την κριτική της στο γεγονός ότι δεν γίνεται ρητή αναφορά στη συμφωνία ότι η στρατιωτική συνδρομή της Γαλλίας αφορά και τις θαλάσσιες ζώνες, όπου η Ελλάδα δεν ασκεί κυριαρχία αλλά έχει κυριαρχικά δικαίωματα. Όμως, μία αμυντική συμφωνία δεν μπορεί να υποκαταστήσει το δικαστήριο της Χάγης – εν ολίγοις, καμία Γαλλία δεν μπορεί να επιλύσει το βασικό ελληνοτουρκικό ζήτημα, που έγκειται στον καθορισμό υφαλοκρηπίδας.

Επίσης, κάθε αμυντική συμφωνία προβλέπει συνδρομή σε περίπτωση επίθεσης από τρίτον - εν ολίγοις, αν το Oruc Reis επιχειρήσει έρευνες ανοικτά της Καλύμνου και το Πολεμικό μας Ναυτικό του ρίξει δύο- τρεις οβίδες , θα είναι η Ελλάδα στην θέση του επιτιθέμενου, οπότε δεν τίθεται ζήτημα συνδρομής.

Θεωρητικά, μία τέτοια συμφωνία, θα μπορούσε να είναι χρήσιμη για την χώρα μας σε μία κρίση τύπου Υμίων – δηλαδή στην περίπτωση απόβασης Τούρκων κομμάντος σε μία ελληνική βραχονησίδα. Ωστόσο, εκείνη η κρίση κράτησε μόλις μία νύχτα – ελάχιστος χρόνος για να υπάρξει συνδρομή από τον οποιονδήποτε.

Η αξία μίας τέτοιας έγκειται ακριβώς στην ύπαρξή της: ο αποβατικός στόλος της Τουρκίας απέναντι από τα νησιά του Αιγαίου παύει να έχει την ίδια δύναμη ψυχολογικής πίεσης της Ελλάδας, από τη στιγμή που είναι δεδομένο ότι αν επιχειρηθεί μία πολεμική περιπέτεια, θα υπάρξει γαλλική συνδρομή στην Ελλάδα. Έτσι εξηγείται άλλωστε και το σοκ στην τουρκική ηγεσία μετά από την ξαφνική ανακοίνωση της συμφωνίας από Μακρόν και Μητσοτάκη.

Έτσι εξηγούνται και τα δημοσιεύματα των τουρκικών εφημερίδων, που προέβαλαν με πηχιαίους τίτλους την αντίδραση Τσίπρα στο ελληνογαλλικό αμυντικό ντιλ.

Πως εξηγείται όμως η ίδια η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να σηκώσει τους τόνους απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη και για αυτό το ζήτημα, ενώ θα μπορούσε να το κατατάξει στα λεγόμενα «εθνικά θέματα» και να προσφέρει την συναίνεσή του, κλείνοντας και το μάτι στο κεντροαριστερό κοινό του, που παγίως είναι υπέρ της συννενόησης μπροστά στις εθνικές απειλές;

Η απάντηση είναι μάλλον απλή: Όντας πίσω από τη Νέα Δημοκρατία με διψήφιες διαφορές , ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει άλλη επιλογή από την «δομική αντιπολίτευση». Μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του στις εκλογές του 2019 ψήφισε Τσίπρα «για να μην έλθει ο Μητσοτάκης» - αλλά αυτά δεν γίνονται κάθε φορά. Άλλωστε, οι μετεκλογικές δημοσκοπήσεις δείχνουν περίπου σταθερά ότι ένα 20% - 30% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν έως και θετικά αρκετές από τις κινήσεις της κυβέρνησης.

Επομένως, η πόλωση είναι μονόδρομος για την αξιωματική αντιπολίτευση – δεν μπορεί να συμφωνήσει με την κυβέρνηση, ακόμα και σε εκείνα που η ίδια έχει προτείνει – ελπίζοντας ότι στο τέλος θα κινητοποιήσει τα «αντιδεξιά αντανακλαστικά».

Βέβαια, η πόλωση είναι σαν το τανγκό – χρειάζονται δύο χορευτές. Αλλά το ερώτημα είναι τι όφελος θα έχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης αν συμβάλει στην συσπείρωση των ψηφοφόρων του Αλέξη Τσίπρα.