Κώστας Κετσετζόγλου

Μακάρι να μας βοηθήσει λίγο η τύχη στην κλήρωση της Δευτέρας ώστε και στα πλέι οφ να μην πηγαίνει η ΑΕΚ για θαύμα αλλά με υποχρέωση πρόκρισης. Αυτή η ιδιομορφία του Conference με ΟΛΕΣ τις ομάδες να πρέπει να περάσουν έστω έναν προκριματικό για να μπουν στη League phase είναι εφιάλτης αλλά μην ξεχνάμε πως πέρυσι σκεπτόμενοι πως γλυτώσαμε την Τσέλσι και την Μπέτις μείναμε έξω από τη… Νόα. Οπότε ότι κι αν γίνει την Δευτέρα, σημασία έχει η Πέμπτη. Που έρχεται…

Οι δύο πρώτες Πέμπτες πάντως πήγαν μια χαρά και απέναντι σε ομάδα πολύ καλύτερη από την Βελέζ και τη Νόα που μας έκαναν τις μεγάλες κηδείες στην …καταραμένη διοργάνωση. Η ΑΕΚ ήταν συνολικά η καλύτερη ομάδα. Βάσει εικόνας αγώνων και καθαρών ευκαιριών δικαιούνταν μεγαλύτερη σε έκταση νίκη στο ΝΑΟ και σίγουρα νίκη χθες στο Ντέμπρετσεν που τα αδέρφια μας το έκαναν Φιλαδέλφεια και είχαν κι αυτοί μερίδιο στην πρόκριση. Η κατακίτρινη Κύπρος μας περιμένει και η Λεμεσός θα είναι δική μας την Πέμπτη. Εκεί θα είμαστε περισσότεροι αλλά και χθες δική μας ήταν η έδρα. Κρίμα που δεν ήρθε και η δεύτερη νίκη αλλά μικρό το κακό αφού η ειδική βαθμολογία της ομάδας αρχίζει να μετράει στη League Phase.

Όπως είχαμε πει μετά το φιλικό με την Ομόνοια η ΑΕΚ δεν είναι έτοιμη για την σεζόν, ούτε καν έχει ολοκληρωμένο ρόστερ, όμως ήταν έτοιμη για αυτά τα παιχνίδια. Και το απέδειξε. Δεν απέκλεισε την Χάποελ με τύχη αλλά ως η καλύτερη ομάδα χωρίς να είναι πλήρης και χωρίς να έχει όλους τους παίκτες σε φάουλ φόρμα. Ήταν πολύ σοβαρή στο αμυντικό κομμάτι, έδωσε πολύ λίγες ευκαιρίες και κανένα δώρο. Σε 180 λεπτά κράτησε το μηδέν σχετικά άνετα. Κι από εκεί και πέρα αντί να πετύχει 4 γκολ το λιγότερο, προκρίθηκε μόνο με ένα. Με το χρυσό κεφάλι του Ρέλβας της καλύτερης μεταγραφής μέχρι τώρα. Για τον Πορτογάλο δεν είναι νωρίς και δεν χρειάζεται προσαρμογή όπως για τον Πένραις και τον Κουτέσα που ουσιαστικά δεν συμμετείχαν στην πρόκριση επί της Χάποελ. Πιο ουσιαστική ήταν η συμβολή του Μαρίν κι ας ήταν με πολιτικά στην εξέδρα στον πρώτο αγώνα. Η καλύτερη ευκαιρία της ΑΕΚ χθες είχε την δική του σφραγίδα. Και νομίζω πως με την απόκτηση του κλείδωσε ο ρόμβος ως βασικό και πιθανόν μόνιμο σχήμα. Είναι ο μόνος μέσος, μαζί με τον Μάνταλο, από τους πολλούς που έχει η ομάδα που μπορεί να παίξει και στις τέσσερις γωνίες του διαμαντιού. Πιο στοχευμένη μεταγραφή δεν θα μπορούσε να γίνει…

Η ομάδα που προκρίθηκε ήταν οι παίκτες που κουβαλούν το βάρος του 0-0-6 στα τελευταία έξι ματς, ο Ζίνι που επέστρεψε, ο Στρακόσα που για κάποιο περίεργο λόγο δεν έπαιξε στα πλέι οφ και ο Ρέλβας. Συμπέρασμα. Ο MVP της πρώτης πρόκρισης είναι ο Μάρκο Νίκολιτς. Ήδη έβαλε την σφραγίδα του σε χρόνο ρεκόρ με ένα τακτικό πλάνο εντελώς διαφορετικό από αυτό που χάρισε θριάμβους, έκανε την ΑΕΚ την καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα για δύο σεζόν και στο τέλος της τρίτης κατέρρευσε. Φυσικά δεν εννοώ την διάταξη του ρόμβου αλλά τον τρόπο που η ΑΕΚ αμύνεται και επιτίθεται. Η διάταξη είναι απλά η ιδέα του προπονητή για να αξιοποιήσει σύμφωνα με τη δική του ποδοσφαιρική θεωρία τους παίκτες που έχει και θα έχει. Η τακτική προσέγγιση είναι που μετράει και εκεί μέσα σε ένα μήνα και κάτι, ο Νίκολιτς έχει καταφέρει να παρουσιάζει μια ομάδα που σε κάθε αγώνα είναι έστω και λίγο βελτιωμένη σε σχέση με τον προηγούμενο. Και σίγουρα με ολοκληρωμένο ρόστερ και με περισσότερες προπονητικές εργατοώρες μπορούμε να αισιοδοξούμε ότι τα πράγματα θα πάνε ακόμη καλύτερα. Αυτό που χρειάζεται… χθες ο Νίκολιτς και πιστεύω πως θα το έχει με τον Άρη Λεμεσού είναι ένας Σέντερ φορ. Ώστε με τόσες ευκαιρίες στους επόμενους αγώνες να είναι περισσότερα τα γκολ. Δεν θα περιμένει πολύ. Μπορεί και σήμερα να μάθουμε. Για μένα όμως δεν θα είναι καθόλου έκπληξη αν οι άμεσες μεταγραφές θα είναι τελικά δύο. Μιλάμε για τις άμεσες. Το καλοκαίρι είναι ακόμη μπροστά. Σήμερα υποδεχτήκαμε τον Αύγουστο. Καλό μήνα σε όλο τον κόσμο…