Η Δύση μέχρι πότε θα ανέχεται τους εκβιασμούς της Αγκυρας;
troupiwtis

Πέτρος Τρουπιώτης

Η Δύση μέχρι πότε θα ανέχεται τους εκβιασμούς της Αγκυρας;

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει αποτελέσει το εφαλτήριο για βίαιες αλλαγές και ανακατατάξεις στο διεθνές σύστημα. Μία από αυτές ασφαλώς είναι και η ραγδαία αλλαγή της στάσης της Φινλανδίας και της Σουηδίας αναφορικά με την ένταξη τους στο ΝΑΤΟ.

Η κοινή γνώμη των δύο αυτών χωρών από εκεί που ήταν επιφυλακτική, μέσα σε λίγες μέρες και προ της ρωσικής απειλής, άλλαξε άρδην την στάση της. Τα μέλη του ΝΑΤΟ πλέον είναι έτοιμα να υποδεχθούν δύο νέα μέλη, τα οποία έχουν την δυναμική να προσδώσουν προστιθέμενη αξία στη Συμμαχία.

Όλοι προσβλέπουν στην ένταξη των δύο χωρών εκτός από ένα, την Τουρκία… Η γειτονική – «σύμμαχος» χώρα, μέσω του Προέδρου της, Ταγίπ Ερντογάν, δήλωσε ότι η προσχώρηση Σουηδίας και Φινλανδίας στη Βορειοατλαντική Συμμαχία θα «ήταν λάθος» προβάλλοντας δήθεν λόγους «εθνικής ασφάλειας» υποστηρίζοντας ότι οι δύο σκανδιναβικές χώρες συνδέονται στενά με τις φιλοκουρδικές οργανώσεις PKK/YPG.

Η Τουρκία για μία ακόμη φορά το τελευταίο χρονικό διάστημα συμπεριφέρεται ως μία χώρα που δεν νιώθει ότι ανήκει σε μία Συμμαχία κρατών με κοινό σκοπό. Αντίθετα, χρησιμοποιεί το ΝΑΤΟ και το δικαίωμα veto που έχει για την άσκηση πίεσης και εκβιασμού με σκοπό την προώθηση αποκλειστικά των δικών της συμφερόντων.

Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται από το γεγονός ότι στο δεκάλογο όρων που έθεσε ο Τούρκος Πρόεδρος προκειμένου να υπαναχωρήσει από το veto, προστέθηκε και η απαίτηση απόσυρσης του εμπάργκο όπλων που κάποιες χώρες, εντός του ΝΑΤΟ, έχουν επιβάλει στην Τουρκία, φωτογραφίζοντας τις ΗΠΑ κατά κύριο λόγο αλλά και τον Καναδά. Ο καιροσκοπισμός στο μεγαλείο του αφού και ο πλέον αφελής αντιλαμβάνεται ότι η έκβαση της ένταξης των δύο χωρών στη Συμμαχία έχει αναχθεί σε ανατολίτικο παζάρι στο βωμό της εξυπηρέτησης των τουρκικών επιδιώξεων. Ακριβώς όπως έκανε δηλαδή και με την ανάληψη διαμεσολαβητικού υποτίθεται ρόλου στον Ρωσο-Ουκρανικό πόλεμο που ούτε διάρκεια είχε, ούτε επιτυχημένος ήταν όπως αποδείχθηκε.

Ήταν απλά μία πρόφαση για να δείξει ότι είναι η μόνη χώρα που μπορεί να έχει τέτοιο ρόλο και άρα είναι «απαραίτητη», έχοντας βεβαίως ως απώτερο σκοπό βραχυπρόθεσμα οφέλη όπως το «ξεπάγωμα» της αγοράς των F-16 και τίποτα περισσότερο. Ένας ακόμη από τους γνωστούς τακτικισμούς της δηλαδή…

Την ίδια συμπεριφορά η Τουρκία επέδειξε και πριν από λίγες μέρες με την ανακίνηση του θέματος της εκ νέου προμήθειας ρωσικών πυραύλων S-400. Την ίδια στιγμή δηλαδή που οι σύμμαχοι κινούνται συνολικά προς την πλήρη απεξάρτηση από ρωσικά οπλικά συστήματα και ενεργειακούς πόρους, η Τουρκία μέσω τηλεοπτικής συνέντευξης στο τουρκικό τηλεοπτικό μέσο TRT του προέδρου της Τουρκικής Αμυντικής Βιομηχανίας Ισμαήλ Ντεμίρ, έβαλε στην συζήτηση την προμήθεια και δεύτερης παρτίδας του αντιαεροπορικού συστήματος, ανεξάρτητα από τις αντιδράσεις των ΗΠΑ.

Κλείσιμο
Με άλλα λόγια, η Τουρκία εξακολουθεί να διατηρεί ανοιχτό ένα θέμα που μπορεί να οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις και να τορπιλίσει για μία ακόμη φορά το τελευταίο χρονικό διάστημα τη συνοχή του ΝΑΤΟ.

Το μόνο όμως που τελικά καταφέρνει η Τουρκία είναι να χάνει και τις τελευταία ψήγματα αξιοπιστίας της, αφού το ΝΑΤΟ, όπως όλαδείχνουν, δεν είναι διατεθειμένο σε καμία περίπτωση να δεχθεί τους εκβιασμούς ή να εμπλακεί σε μία διελκυστίνδα παραχώρησης προνομίων προς την Άγκυρα για να συναινέσει κι αυτήν στην ένταξη των δύο χωρών.

Η δήλωση εξάλλου του Γενικού Γραμματέα του Γ. Στόλτενμπεργκ, με την οποία εξέφρασε τη βεβαιότητα «ότι θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις ανησυχίες που έχει εκφράσει η Τουρκία με τρόπο που να μην καθυστερεί την ένταξη ή την ενταξιακή διαδικασία», δεν αφήνει πολλά περιθώρια για συζήτηση. Η στάση αυτή της Τουρκίας, γίνεται ακόμα πιο αλλοπρόσαλλη αν αναλογιστεί κανείς ότι ο πρόεδρος της Φινλανδίας είχε συνομιλίες με τον Τούρκο ομόλογο του πριν από έναν μήνα, λαμβάνοντας διαβεβαιώσεις υποστήριξης της ένταξης της χώρας του στο ΝΑΤΟ, χωρίς τότε ο Τούρκος πρόεδρος να εγείρει ενστάσεις.

Και το ερώτημα που τίθεται είναι πως είναι δυνατόν με μία τέτοια συμπεριφορά η Τουρκία να θεωρείται αξιόπιστος εταίρος και σύμμαχος σε οποιοδήποτε σχήμα, είτε διμερές, είτε στο επίπεδο του ΝΑΤΟ;

Γιατί αυτό που αποδεικνύεται φανερά πλέον είναι ότι η Τουρκία ενεργεί συνεχώς με κουτοπονηριά και διπροσωπία. Τα επικοινωνιακά της τερτίπια και οι πρωτοβουλίες διαμεσολάβησης δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να «θολώσουν τα νερά» και να αλλάξουν την εικόνα του αναξιόπιστου κράτους που έχει σχηματίσει ο διεθνής παράγοντας για την Τουρκία.

Από την άλλη, η χώρα μας συνεχίζει την σταθερή πορεία της συνέπειας. Με πράξεις και συμπεριφορές πάντα εντός του πλαισίου και των υποχρεώσεών της έναντι της Συμμαχίας, κερδίζει συνεχώς έδαφος. Αυτή η συνεπής στάση είναι- όπως φαίνεται- που εκνευρίζει την Τουρκία και την ωθεί να συμπεριφέρεται με τρόπο που τελικά την περιθωριοποιεί ακόμη περισσότερο. Και επιβεβαιώνει στην πράξη αυτούς που υποστηρίζουν ότι η Τουρκία συμβάλλει με αξιοσημείωτη φιλοτιμία στην αστάθεια της Νοτιοανατολικής πτέρυγας της Συμμαχίας, προσφέροντας τις «καλές της υπηρεσίες» σε εκείνους που το μόνο που εύχονται είναι να βλέπουν το ΝΑΤΟ διαιρεμένο και αναποτελεσματικό.

Ας ελπίσουμε πως κάθε μέρα που περνάει, όλο και περισσότεροι, στην Ευρωπη αλλα και εκτός, θα αντιλαμβανονται ποια ακριβως είναι η πολιτικη της Τουρκίας και θα δρούν ανάλογα.

Ο Πέτρος Τρουπιώτης ειναι δημοσιογράφος. ptroupiotis@yahoo.gr
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ