Πέτρος Κατσάκος

Τι προκαλεί περισσότερο; Ένας αποτρόπαιος βιασμός ή ένα τσούρμο κρετίνοι που πετάνε αστακούς ο ένας στον άλλον; Τι εξοργίζει περισσότερο; Η απανθρωπιά ή η κοινωνική αναλγησία;

Η ανθρώπινη ζυγαριά φυσικά και γέρνει προς την πλευρά της αξίας της ζωής ενός 15χρονου κοριτσιού, το βάρος όμως αυτό και η οργή για το νεαρό Πακιστανό δεν είναι αρκετό για να καλύψει την οργή και την αηδία που προκαλεί το δήθεν «ξεσάλωμα» μιας χούφτας καθαρόαιμων Ελλήνων σε ένα μπαρ της Μυκόνου.

Δυο περιστατικά που δεν έχουν τίποτα το κοινό μεταξύ τους παρά μόνο ότι σημειώθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα σε δύο από δημοφιλέστερα κυκλαδίτικα νησιά.

Ο βιασμός της Πάρου ξεσήκωσε την λαϊκή οργή μιας μεγάλης μερίδας της κοινής γνώμης που στο πρόσωπο του δράστη βρήκε την ευκαιρία να στοχοποιήσει το σύνολο των μεταναστών που ζουν στη χώρα και έκλεψε την δημοσιότητα από όλους αυτούς τους «κακομοίρηδες» που έχοντας εξαντλήσει πλέον κάθε μορφή ακραίας επιδειξιμανίας έφτασαν σε σημείο να λουστούν με βότκες και να αντικαταστήσουν τα μπουζουκογαρύφαλλα με αστακούς μήπως και δουν την επόμενη ημέρα τα ηλιοκαμένα πρόσωπά τους στις σελίδες των κοσμικών.

Κάτοικοι όλοι της ίδιας χώρας, υποτίθεται θύματα όλοι της ίδιας κρίσης ακούσαμε τις κραυγές αυτών που ούρλιαξαν «απέλαση τώρα σε όλους τους ξένους» μα δεν ακούσαμε ούτε έναν να φωνάξει «απέλαση τώρα» σε κάθε γελοίο απόγονο της Μαντάμ Σουσούς που κάποτε στα χρόνια της ανέχειας κόμπαζε στις γειτόνισσες «πως για κάθε αστακό που τρώμε εμείς πετάμε και έναν».

Γιατί ο αστακός δεν είναι παράνομος, ούτε και όποιος τον γεύεται ένοχος. Είναι απλά για κλάματα όποιος τον πετάει για πλάκα