π. Ηλίας Μάκος

Οι εορτές των Χριστουγέννων, πριν τον κορωνοϊό, είχαν κονωνικά άλλο χρώμα, όπως και η ζωή μας ήταν διαφορετικά χρωματισμένη.

Όμως, εκεί, που αισθανόμασταν δυνατοί, παντοδύναμοι, άτρωτοι, γιγάντιοι, μας την... έφερε ένας τόσο δα ιός, ένα σωματίδιο απειροελάχιστων διαστάσεων.


Γυρεύαμε τα Χριστούγεννα σε κούφιες και υποκριτικές ευχές. Υγεία ευχόμασταν, αλλά, όταν η αρρώστια ήταν μακριά από τη δική μας πόρτα, το λέγαμε για να το λέμε...

Τώρα, που μπορεί ανά πάσα στιγμή, χωρίς να το πάρουμε είδηση, να χτυπήσει και τη δική μας πόρτα η αρρώστια, τρέμουμε και την αναζητούμε και την ποθούμε...

Γυρεύαυμε τα Χριστούγεννα στους στολισμένους δρόμους και τις φωταγωγημένες πλατείες.

Γυρεύαμε τα Χριστούγεννα σε σκιές ανούσιας καλοπέρασης.

Γυρεύαμε τα Χριστούγεννα στα πληκτικά ρεβεγιόν.

Γυρεύαμε τα Χριστούγεννα με περιπλανήσεις σε εξωτερικά μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Και ενέσκηψε ο αόρατος εχθρός. Η πανδημία. Και όλα "γκρεμίστηκαν" μέσα μας και γύρω μας.

Ούτε γλέντια, ούτε διακοπές, αλλά, γιορτές σε κλίμα απομόνωσης, μοναξιάς και φόβου.

Με απολυμαντικά δίπλα στα πιάτα, μέχρι και με μάσκες μέσα στο σπίτι!

Ακόμη και δικοί μας άνθρωποι, γονείς, παππούδες και γιαγιάδες, περνούν μοναχοί τους τις γιορταστικές αυτές ημέρες υπό την απειλή του επικίνδυνου ιού.

Χωρίς χειραψίες, χωρίς αγκαλιές με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, σε τέτοιο βαθμό, που η απόσταση πάει να γίνει κανονικότητα!

Στη σωματική αποστασιοποίηση ας απαντήσουμε με την επίθεση της ψυχικής επαφής και έγνοιας, που το κενό της δεν μπορεί να το καλύψει η τεχνολογία. Ας φέρουμε ο καθένας την καρδιά του κοντά στην καρδιά του άλλου. Μόνο με την καρδιά μπορούμε να δούμε αληθινά, γιατί τα μάτια μπορεί να μας ξεγελούν.

Έτσι θα αποφύγουμε να μαραζώσουμε εμείς και θα ζωντανέψουμε τη νεκρωμένη διάθεση των γύρω μας.

Τι είμαστε; Φτωχοί είμαστε; Πλούσιοι είμαστε;Σοφοί είμαστε; Άρχοντες είμαστε;

Ό,τι και να είμαστε "χώμα και στάχτη" θα γίνουμε κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, γι' αυτό ας ανοίξουμε τα μάτια μας και ας γυρέψουμε ταπεινά, το Χριστό και τα Χριστούγεννα, εκεί, που πρέπει να είναι, στη φάτνη της καρδιάς μας, ναι της δικής μας καρδιάς.

Μας το δείχνουν καθαρά οι ασθένειες και, τελευταίως μας το δείχνει και ο κορωνοϊός, ότι σήμερα είμαστε και αύριο δεν είμαστε...

Φέτος, κάτω από τις δυσμενείς συγκυρίες, που βιώνουμε, είναι ευκαιρία να καταλάβουμε όλοι, και κυρίως αυτοί, που μέχρι τώρα δεν το πίστευαν, ότι ο Χριστός γεννήθηκε, κάτι που άλλωστε αποτελεί ιστορικό γεγονός με αποδείξεις σε πρόσωπα και γεγονότα. Αλλά και γεννιέται κάθε χρόνο. Δεν είναι ψέμα η γέννησή του, είναι η Αλήθεια, που μπορεί να μας στηρίξει και να φωτίσει το σκοτεινό ορίζοντα.

Ας ταπεινωθούμε οι κοινοί θνητοί και κοιτώντας με μάτια αθόλωτα από τον καπνό των ημερών το γεννημένο Χριστό, ας καταδεχτούμε τους συναθρώπους μας, ας τους συμπονέσουμε, ας τους αγαπήσουμε.

Το έχουμε ανάγκη τούτες τις δύσκολες ώρες να το κάνουμε. Το έχουν ανάγκη τούτες τις ώρες και οι άλλοι να το δεχθούν.

Ο κορωνοϊός μας προσγείωσε ανώμαλα, είναι αναμφισβήτητο, αφού είχαμε ξεστρατίσει, στη σκληρή και επώδυνη πραγματικότητα, η οποία εκωφαντικά φανέρωσε τις ψευδαισθήσεις μας, τις παγωμένες συνειδήσεις μας, την ατολμία μας να κάνουμε άλμα στα βαθιά και εσωτερικά και ουσιαστικά, αποφεύγοντας τα ρηχά και επιφανειακά και τυπικά.

Κάτω από τις αφόρητες και πιεστικές συνθήκες, που ζούμε, ας ξεχάσουμε για λίγο τον εορταστικό περίγυρο, που στερούμαστε, με τις κλειστές βιτρίνες, την ανταλλαγή των δώρων, τον θόρυβο της αγοράς, την κίνηση των ανθρώπων, την ψυχαγωγία, τις εξόδους, το γλεντοκόπημα.

Και ας σκεφτούμε αν έχει θέση ο Χριστός, όχι η εορτή, μέσα μας. Πολύ φοβούμαι ότι για πάμπολλους από εμάς δεν έχει καμία θέση. Είναι ο μεγάλος απών. Ο βαθιά λησμονημένος. Ο άγνωστος.

Ας μη το συνεχίσουμε αυτό, ας το σταματήσουμε τώρα, που η κοινωνία εκπέμπει S.O.S.

Εκατομμύρια πονεμένοι περιμένουν από στιγμή σε στιγμή κάποια καλυτέρευση της ζωής. Είναι τόση η δυστυχία, στην οποία βυθίστηκε ο κόσμος τα τελευταία χρόνια και ειδικά το τελευταίο διάστημα.

Aς γιορτάζουμε Χριστούγεννα με το Χριστό στην ψυχή μας και όχι χωρίς Χριστό! Χριστούγεννα χωρίς Χριστό στην ψυχή μας είναι μια μεγάλη αυταπάτη.