Μιλτιάδης Νεκτάριος

Στόχος είναι η δημιουργία μιας ηλεκτρονικής υπηρεσίας καταγραφής όλων των Ελλήνων του εξωτερικού, όπου η εγγραφή θα είναι οικειοθελής και θα δηλώνονται τα προσωπικά στοιχεία, όπως ο τόπος διαμονής, το επάγγελμα και λοιπά στοιχεία. Βούληση της κυβέρνησης είναι να υπάρξει σαφής καταγραφή του ελληνισμού της διασποράς σε επίπεδο μεγέθους και γεωγραφικής κατανομής (ποσοτικά στοιχεία), αλλά και σε επίπεδο διαφόρων μορφών οργάνωσης και επαγγελματικών πεδίων που δραστηριοποιείται (ποιοτικά στοιχεία). Τα αναμενόμενα αποτελέσματα θα είναι η συμβολή των Ομογενών στο εθνικό branding και γενικότερα στη βελτίωση της εικόνας της χώρας μας, καθώς και η αξιοποίηση του απανταχού Ελληνισμού για προώθηση ελληνικών θέσεων μέσω της ανάπτυξης lobbying σε κάθε γωνιά του πλανήτη όπου διαβιούν Έλληνες.

Το 2019, σε σειρά άρθρων στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ είχαμε διατυπώσει την άποψη ότι η  επικείμενη επέτειος της Επανάστασης του 1821 βρίσκει την χώρα σε δραματική κατάσταση: πολιτική, κοινωνική και οικονομική χρεοκοπία, συσσώρευση του μεγαλύτερου εξωτερικού και εσωτερικού χρέους σε παγκόσμιο επίπεδο,  προοπτικές οικονομικής ανάπτυξης που σε μέσο επίπεδο δεν ξεπερνούν το 1% ετησίως για την περίοδο μέχρι το 2060. Προτείναμε μια δέσμη δέκα «εμβληματικών στρατηγικών» για την επανίδρυση της χώρας. Ορίσαμε ως πρώτη προϋπόθεση για την υλοποίηση του εθνικού σχεδιασμού  την προσέλκυση των Ομογενών και προτείναμε μια πολυεπίπεδη και πολυπαραγοντική στρατηγική που κινείται σε δύο επίπεδα: ως πρώτο στόχο έχει την επανασύνδεση των ομογενών με την πατρίδα μέσω σύγχρονων πληροφοριακών υποδομών, και σε δεύτερη φάση την οικονομική, κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική συμμετοχή τους στα δρώμενα της χώρας. 

Προτείναμε, δηλαδή, ότι στη συνέχεια πρέπει οι ηλεκτρονικές υποδομές να επεκταθούν και να χρησιμεύσουν για την δημιουργία μιας  Ηλεκτρονικής Βουλής των Ελλήνων Ομογενών για την οποία θα προβλέπονται τα εξής: (α)  εκλογή, με ηλεκτρονική ψηφοφορία, Αντιπροσώπων για την Βουλή των Ομογενών, με βάση τους εγγεγραμμένους στην προαναφερόμενη ηλεκτρονική πλατφόρμα, και (β) πρόβλεψη για ηλεκτρονικές Συνεδριάσεις  της Βουλής των Ομογενών. Στην ουσία θα πρόκειται για μια Συμβουλευτική Γερουσία, η οποία θα γνωμοδοτεί για σοβαρά εθνικά θέματα και θα συντονίζει ένα παγκόσμιο δίκτυο πρωτοβουλιών και δραστηριοτήτων (επίσημες διαδικασίες Lobbying) για την προώθηση των εθνικών θεμάτων στις χώρες διαμονής των ομογενών.

Το εκπληκτικό είναι ότι υπάρχει και ιστορικό προηγούμενο. Σε πρόσφατο άρθρο του ο καθηγητής συνταγματικού δικαίου κ. Γιώργος Σωτηρέλης αναφέρεται στην Επανάσταση του 1862, η οποία είχε ως εμπροσθοφυλακή την περίφημη «Χρυσή Νεολαία» (δηλαδή τους εξεγερμένους φοιτητές και αποφοίτους του «Οθωνείου» Πανεπιστημίου).  

Η κυριότερη εξέλιξη της επανάστασης αυτής ήταν η σύγκληση της Β΄ εν Αθήναις Εθνικής Συνέλευσης, η οποία ήταν ένα γεγονός εξαιρετικής σημασίας για πολλούς λόγους. Κατ’ αρχάς ήταν μια Εθνοσυνέλευση που προέκυψε από ελεύθερες εκλογές που διεξήχθησαν όχι μόνο στην τότε επικράτεια του ελληνικού κράτους αλλά και σε όλες τις παροικίες του εξωτερικού. Το αποτέλεσμα ήταν να ανανεωθεί ριζικά το πολιτικό προσωπικό αλλά και να εκπροσωπηθεί στην Συνέλευση αυτήν, για πρώτη και τελευταία φορά, το σύνολο σχεδόν του τότε Ελληνισμού, με αντιπροσώπους («πληρεξουσίους») όχι μόνον υψηλού μορφωτικού επιπέδου αλλά και με πλήρη και συχνά βιωματική επίγνωση τόσο των τότε ευρωπαϊκών δεδομένων και συσχετισμών όσο και των ιδιαιτεροτήτων του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού. Επιπλέον, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το ότι η εκπροσώπηση αυτή γίνεται μέσω διακριτών πολιτικών πτερύγων της Εθνοσυνέλευσης («ορεινοί», πεδινοί», «εκλεκτικοί», «εθνικόν κομιτάτον»), οι οποίες απαλλάσσουν πλέον οριστικά την ελληνική πολιτική σκηνή από τα «ξενικά» κόμματα και θέτουν τις βάσεις για την διαμόρφωση κομμάτων αρχών (προσαρμοσμένων βέβαια στα ελληνικά κοινωνικά δεδομένα). Διαθέτοντας αυτά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, η Β΄ Εθνοσυνέλευση κατόρθωσε να επιλύσει επιτυχώς, απορρίπτοντας συνειδητά τον τυφλό μιμητισμό και τις έξωθεν υποδείξεις, όλα τα μείζονα ζητήματα, τα οποία κλήθηκε να διαχειρισθεί, και συγκεκριμένα: α) την δίκαιη διανομή των κληρονομημένων από το οθωμανικό κράτος εθνικών γαιών, που εκκρεμούσε ήδη από το 1830, β) την ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα, γ) την επιλογή νέου μονάρχη, και δ) την ψήφιση νέου Συντάγματος. Με αυτά τα δεδομένα, η Β΄ Εθνοσυνέλευση αναδείχθηκε σε «συλλογικό διανοούμενο» του τότε Ελληνισμού και επέδειξε θεσμική αξιοπιστία και πολιτική διορατικότητα που απέχει μακράν από κάθε άλλο συλλογικό σώμα στην σύγχρονη ιστορία μας.

Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι η δημιουργία μιας μόνιμης Ηλεκτρονικής Βουλής των Ομογενών, η οποία θα λειτουργεί με βάση τις αρχές και τους στόχους της  Β΄ εν Αθήναις Εθνικής Συνέλευσης του 1868, όπως ακριβώς τους περιγράφει ο καθηγητής κ. Γ. Σωτηρέλης.  

Συμπερασματικά, αυτή η υπερχρεωμένη και µη ανταγωνιστική παραγωγικά χώρα θα πρέπει να επεξεργαστεί ένα μακροχρόνιο  σχέδιο Εθνικής Ανασύνταξης, σε βάθος πολλών δεκαετιών. Στην διαδικασία αυτή είναι απαραίτητη η συμβολή του πνευματικού, οικονομικού και επιχειρηματικού κεφαλαίου της Ομογένειας. Στην πορεία αυτή, η δημιουργία του Μητρώου Αποδήμων αποτελεί την αναγκαία συνθήκη. Η ικανή συνθήκη για την ολοκλήρωση του εθνικού σχεδιασμού είναι η  δημιουργία μιας  Ηλεκτρονικής Βουλής των Ελλήνων Ομογενών, η οποία θα αναδειχθεί στον «συλλογικό διανοούμενο» του Οικουμενικού Ελληνισμού.