Μπάμπης Κούτρας

Κατανοητό σε έναν βαθμό, κανείς δεν θέλει να ακούει δυσάρεστα νέα. Πίστευα όμως ότι εκείνος ο τραυματικός, για τον κ. Τσίπρα και τους συνεργάτες του, Μάιος του 2019 θα τους άλλαζε κάπως τα μυαλά. Αντί να ενοχοποιούν τις δημοσκοπήσεις και τα ΜΜΕ που τις δημοσιεύουν, θα μπορούσαν να τις διαβάζουν με προσοχή. Ολο και κάτι χρήσιμο θα είχαν να μάθουν για την πορεία του κόμματός τους, τους αντιπάλους και κυρίως τι θέλουν οι πολίτες. Οταν δεν φταίνε οι δημοσκόποι και οι πολιτικοί αναλυτές, προσπαθούν να εμφανίσουν το άσπρο μαύρο με την επιμονή ενός κακομαθημένου παιδιού.

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Είναι λογικό ένα κόμμα που είναι στην κυβέρνηση να χάνει δυνάμεις, ειδικά όταν καλείται να διαχειριστεί προβλήματα όπως η πανδημία, με τεράστιες κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις, με το σύστημα υγείας να δοκιμάζεται, την αγορά κλειστή, τον τουρισμό στο ναδίρ, την ύφεση στο 10% και τους μαθητές στα σπίτια αντί για το σχολείο. Πράγματι η Ν.Δ. φαίνεται να έχει χάσει 3-4 μονάδες σε σχέση με την περασμένη άνοιξη. Ας υποθέσουμε επίσης ότι αυτές τις απώλειες δεν μπορεί να τις πιστωθεί από τη μία μέρα στην άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί πρέπει να μεσολαβήσει ένα χρονικό διάστημα μηνών ή και ετών. Αλλά το να χάνει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης 8-2 μονάδες, ανάλογα με την εταιρεία, δεν έχει ξαναγίνει από τη Μεταπολίτευση και μετά.

Φυσικά υπάρχουν λόγοι που εξηγούν αυτό το παράδοξο πολιτικό φαινόμενο, να χάνει η αντιπολίτευση περισσότερο από την κυβέρνηση. Αρκεί να ρίξει κάποιος μια ματιά στα λεγόμενα «ποιοτικά στοιχεία» των δημοσκοπήσεων για να το καταλάβει.

Στη δημοσκόπηση της MRB το 46% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εναντίον των συγκεντρώσεων για το Πολυτεχνείο σε συνθήκες πανδημίας. Η ηγεσία της Κουμουνδούρου, όμως, αποφάσισε να υποστηρίξει και να πράξει ακριβώς το αντίθετο. Είναι λογικό όταν επιλέγεις να ταυτιστείς με το ΚΚΕ, τον Γιάνη και το 3% του κομματικού πυρήνα να χάνεις τους πολλούς.

Στη δημοσκόπηση της Metron Analysis ο ένας στους τρεις ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ αξιολογεί θετικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ενώ μόνο ο ένας στους δύο έχει θετική γνώμη για τον αρχηγό του κόμματός του, Αλέξη Τσίπρα. Επιπλέον, ο ένας στους τέσσερις βάζει καλό βαθμό στην κυβέρνηση.

Ας διαλέξουν, λοιπόν, στην αξιωματική αντιπολίτευση τι φταίει. Είτε η κυβέρνηση κάνει σε μεγάλο βαθμό καλά τη δουλειά της, αλλιώς δεν θα μπορούσε να πείσει τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, είτε οι ίδιοι κάτι δεν έχουν καταλάβει. Νομίζω, ισχύουν και τα δύο. Η σημερινή κυβέρνηση εξακολουθεί να «διαβάζει», να εργάζεται με βάση το δικό της ιδεολογικό πλαίσιο ασφαλώς και κυρίως να διορθώνει τα λάθη της όταν και όπου υπάρχουν. Στο μεγάλο πρόβλημα της πανδημίας υπάρχει καθημερινή παρουσία του πρωθυπουργού, των αρμόδιων υπουργών και των υπεύθυνων του κρατικού τομέα. Δεν έγιναν όσες ΜΕΘ θα θέλαμε, αλλά δεν τα παράτησαν κιόλας. Με έργα και επεκτάσεις, έστω και της τελευταίας στιγμής, κανείς ασθενής δεν φαίνεται να έμεινε αβοήθητος, κανείς δεν νοσηλεύτηκε σε ράντζο και νομίζω ότι τελικά δεν θα γίνουμε Μπέργκαμο.

Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να πολιτεύεται με μια απίστευτη ελαφρότητα και κάθε μέρα υπό άλλη σημαία ευκαιρίας, η οποία θεωρεί ότι θα τον βοηθήσει. Είναι ενδεικτικό ότι έφτασε στο σημείο να καταψηφίσει ακόμη και τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, η οποία αυτομάτως σημαίνει την αύξηση των αποδοχών για τους εργαζομένους.

Τους δέκα μήνες της πανδημίας μάθαμε για τους αρνητές της μάσκας, της πανδημίας και του εμβολίου. Φαίνεται όμως ότι όλων αυτών προϋπήρχαν οι αρνητές της ορθής σκέψης, των δημοσκοπήσεων και της πολιτικής πραγματικότητας. Εκτός κι αν πραγματικά δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει γύρω τους.