Ματίνα Ηρειώτου

Το πακέτο διάσωσης που προσφέρθηκε στη Θεολογική Σχολή της Βοστώνης - 2,2 εκατομμύρια ευρώ και μάλιστα αναδρομικά από πέρσι- μπορεί πράγματι να κρίνεται ακριβό και μη αναγκαίο, όταν οι ανάγκες στην εκπαίδευση εντός των συνόρων είναι τεράστιες.

Μιλάμε όμως, μόνο για τη διάσωση μιας θεολογικής σχολής ή για κάτι πολύ περισσότερο; Πέρα από τον «καυγά» με μικροπολιτικό υπόβαθρο στον οποίο ορθώς δεν ενεπλάκη ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος, μιλάμε για ένα εθνικό ζήτημα. Όποιος ελάχιστα, έστω, γνωρίζει τα της ομογένειας, ξέρει καλά ότι η Εκκλησία αποτελεί κομβικό οργανισμό και θεσμό: Η λειτουργία και η ζωή στις ενορίες ενώνει την ελληνοαμερικανική κοινότητα και ο εκάστοτε αρχιεπίσκοπος είναι δυνάμει και «πολιτικός» ηγέτης με την ευρεία έννοια του όρου. Ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος μάλιστα, έχει αποδείξει ότι δεν έχει πολιτική και κομματική ταυτότητα: Με την ίδια θέρμη που υποδέχθηκε τον Κυριάκο Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, είχε υποδεχθεί και ξεναγήσει στη Χάλκη τον πρώην πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, πέρσι τον Φεβρουάριο. Η γενική αρχή άλλωστε για την Εκκλησία είναι ότι συντάσσεται με την εκάστοτε κυβέρνηση και υπηρετεί, όπως συνολικά η ομογένεια, τα εθνικά συμφέροντα στις ΗΠΑ.

Είναι αλήθεια πάντως, ότι η υπόθεση της χρηματοδότησης της Θεολογικής Σχολής -που είναι πιστοποιημένο εκπαιδευτικό ίδρυμα και θεωρείται “φυτώριο” για τον ελληνισμό στην αμερικανική ήπειρο- προκάλεσε αντιδράσεις και εντός της ομογένειας και σε ένα βαθμό φαίνεται να αναζωπυρώνει συγκρούσεις: Η σπουδή του πρώην υφυπουργού, του κ.Διαματάρη να διαρρεύσει την εμπλοκή του στην υπόθεση, προφανώς για να πιστωθεί το αποτέλεσμα -ενδεχομένως και χολωμένος για την αποπομπή του από την κυβέρνηση- φαίνεται ότι πυροδότησε τις αντιδράσεις. Πέρα από αυτά όμως, το ερώτημα παραμένει: Τα ιδρύματα που προετοιμάζουν κληρικούς για να υπηρετήσουν έναν φορέα όπως είναι η Εκκλησία για τους ομογενείς, γνώστες παράλληλα της αμερικανικής πραγματικότητας, αλλά και εκπαιδευμένουν για να αναλάβουν τον κομβικό ρόλο της διατήρησης της γλώσσας, της πολιτιστικής και θρησκευτικής ταυτότητας στην ομογένεια, πρέπει ή δεν πρέπει να συνεχίσουν τη λειτουργία τους;

Ναι, θα πει απολύτως καλοπροαίρετα κάποιος, αλλά η ελληνική κυβέρνηση χρηματοδοτεί ουσιαστικά μια αρχιεπισκοπή που κλυδωνίζεται από οικονομικά σκάνδαλα, φάνηκε ελάχιστα αξιόπιστη και εξ αυτών των σκανδάλων έσπασε και η σχέση εμπιστοσύνης που υπήρχε με την ομογένεια. Βεβαίως είναι έτσι, αλλά εξαιτίας αυτών των δεδομένων εξαναγκάσθηκε σε παραίτηση ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος αφού δεν αντιλήφθηκε το μεγάλο φαγοπότι που γινόταν στην αυλή του. Ο διάδοχός του έχει δεσμευθεί ακριβώς γι' αυτό: Να αποδοθούν ευθύνες, να αποκατασταθεί η διαφάνεια στη διαχείριση των οικονομικών της Αρχιεπισκοπής και κάθε ποσό που εξασφαλίζεται να πηγαίνει στο σκοπό για τον οποίο διατέθηκε. «Θα βρω άκρη ποιος τα έφαγε» επαναλαμβάνει και ο χρόνος θα δείξει πόσο αποτελεσματικός και συνεπής στη δέσμευση θα είναι. Σε ό,τι αφορά την επιχορήγηση από την ελληνική κυβέρνηση πάντως, το ερώτημα είναι τι στόχο εξυπηρετεί: Υφαρπαγή ψήφων, όπως υποστηρίχθηκε ή προαγωγή και ενίσχυση της ελληνικότητας της Σχολής για τη διατήρηση της εθνικής, γλωσσικής, θρησκευτικής και πολιτιστικής ταυτότητας της ομογένειας; Η απάντηση είναι το δεύτερο, υπό την προϋπόθεση ότι τα χρήματα θα πάνε αποκλειστικά στο σκοπό για τον οποίο διατίθενται. Με όλα τα κανάλια για έλεγχο να είναι ανοιχτά και δεδομένα.