Δημήτρης Παγαδάκης

Σε ένα πακέτο άδειο περιεχόμενου. Τυλιγμένο με μαδημένες κορδέλες αδέξιας επικοινωνίας.

Η αρνητική στάση της ηγεσίας Χαριλάου Τρικούπη απέναντι στο νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση σταμπάρεται μονόχνοτα από τη προσδοκώμενη φαντεζί πόζα της ως αξιωματική αντιπολίτευση.

Απαντάει σε μια ποιοτική μεταρρυθμιστική πρόκληση με ορίζοντα πολλών δεκαετιών με μικροπολιτικούς ελιγμούς. Υιοθετεί για προσωρινά οφέλη στενά κομματικά τερτίπια σε βάρος των σύγχρονων αναγκών της κοινωνίας. Και αντιστέκεται σθεναρά στην άμεση ίδρυση μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών ΑΕΙ.

Για να επικεντρωθεί στο βάθος 100 ημερών ως τις ευρωεκλογές. ¨Όταν ελπίζει να αναδειχτεί στις κάλπες δεύτερο κόμμα μπροστά από τον ασθμαίνοντα, ζαλισμένο και σε αποδρομή ΣΥΡΙΖΑ.

Ασφαλώς και έχει κάθε δικαίωμα το ΠΑΣΟΚ να προσηλώνεται σε αυτό τον ιεραρχημένο στόχο του. Κινδυνεύει, όμως, το βωμό της ψηφοθηρίας να κάψει όλες τις προδιαγραφές ενός νοήμονος, σοβαρού και εκσυγχρονιστικού κόμματος

Πόσο μάλλον όταν ενστερνίζεται παλιομοδίτικα προστάγματα που ξεφτίζουν την επίστρωση της μοντέρνας ταυτότητας που πλασάρει. Όταν προβάλλεται οπισθοδρομικό, φοβικό και συντεχνιακό, λες και δεν πέρασε μια μέρα από το χωροχρόνο με το ζιβάγκο των 80ς.

Ιδίως όταν δοξάζει εμμέσως το κρατικό μονοπώλιο της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Ανακαλύπτει κόλπα και τεχνάσματα για να το διαιωνίσει. Εφευρίσκει σκανδιναβικά εκπαιδευτικά μοντέλα προς ιδεατή εφαρμογή στην ανύπαρκτη «Δανία του Νότου».

Τι πιο κατάλληλη συνταγή για να ενεργοποιηθεί αποτελεσματικά στα δημόσια πανεπιστημιακά τμήματα; Σαν εκείνες τις μαραζωμένες σχολές που ίδρυσε προεκλογικά το 2019 για ψηφοθηρικούς λόγους ο Γαβρόγλου.

Όπως , ας πούμε τις Φυσικοθεραπείας στην Ιεράπετρα, Αγροτουρισμού στην Άμφισσα, Μουσειολογίας στην Έδεσσα, Λογοθεραπείας στην Πτολεμαΐδα, Διαιτολογίας στα Ψαχνά Εύβοιας κλπ.

Μπροστα σε τετοιο επαρκέστατο εκπαιδευτικό πλουτο , ποια σύναψη τωρα διακρατικών συμφωνιών με αναγνωρισμένα πανεπιστημια του εξωτερικου; ΤΟ ΠΑΣΟΚ οχυρωνεται, πίσω από τους περιορισμούς του αναχρονιστικού συνταγματικου άρθρου16, ωστε να μην παρέχουν αναβαθμισμενες υπηρεσιες τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη Ελλάδα.

Σε αυτό το πλαίσιο σκαρφίζεται συμφέροντα, εμπορευματοποίηση, κερδοσκοπία , ύποπτες μπίζνες. Λες και όταν ανοίξει τυπικά η προσεχής διαδικασία αναθεώρησης του συγκεκριμένου άρθρου, δεν θα είχε παρόμοιες ενστάσεις με τη συντηρητική μονολιθικότητα που τώρα επιδεικνύει;

Το κακό είναι ότι επιδίδεται σε μωρολογίες προκειμένου, υποτίθεται, να υφαρπάσει ψήφους από το λαϊκιστικό τσίρκο των Κασσελάκηδων. Με πρόσχημα ότι το αδάμαστο κόμμα του παραδοσιακού πράσινου ηλίου αποτελεί το μοναδικό γνήσιο αρνητή των «σκοτεινών» μεθοδεύσεων της «επάρατης» δεξιάς.

Το χειρότερο είναι ότι έτσι αθροίζεται στο μουχλιασμένο απορριπτικό μέτωπο των ακροδεξιών και ακροαριστερών κόμματων και κομματιδίων του πολιτικού μωσαϊκού. Το πλέον ζόρικο για το ίδιο είναι πως αγνοεί την πλειονότητα των ψηφοφόρων του που δημοκοπικά τάσσονται υπέρ της ρύθμισης δημιουργίας παραρτημάτων μη κρατικών ,μη κερδοσκοπικών ΑΕΙ στη χώρα.

Αποδεκτό να μην αφουγκράζεται, υποκριτικά, το κοινό του. Παραδεκτό ακόμη και να προσπερνά, κορυφαίους συνταγματολόγους της Κεντροαριστεράς. Όπως οι Αλιβιζάτος, Βενιζέλος, Μανιτάκης, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι δεν απαιτείται η άμεση αναθεώρηση του άρθρου για να σπάσει το κρατικό μονοπώλιο στα Πανεπιστήμια.

Πρωτοφανές , όμως, να πετάει στα σκουπίδια την ιστορική κομματική του μνήμη, Να αδειάζει από ιδέες και εμπνεύσεις το εκσυγχρονιστικό χρονοντούλαπο της παράταξης του. Αυτής που το μακρινό 2006 ως αξιωματική αντιπολίτευση είχε ευθυγραμμιστεί με τη δυνατότητα σύστασης, μετά από σχετική άδεια και σειρά αυστηρών εγγυήσεων, μη κρατικών ΑΕΙ.

Με στόχο αυτά να συμπληρώνουν και όχι να ανταγωνίζονται το υπάρχον δημόσιο ακαδημαϊκό τοπίο. Τότε, την αιτιολογική έκθεση είχαν μεταξύ άλλων υπογράψει οι Παπανδρέου και Βενιζέλος, Σημίτης και, Τσοχατζόπουλος, Δαμανάκη και Τζουμάκας.

Συντονίστηκαν σύμπασες οι φυλές του ΠΑΣΟΚ και προσανατολίστηκαν στη κυοφορία μιας κοσμογονικής αλλαγής στην παιδεία. Εκτιμώντας, τις δομικές ανεπάρκειες της ανώτατης δημόσιας εκπαίδευσης.

Την εκτεταμένη και επαχθή φροντιστηριακή παραπαιδεία, το κοστοβόρο παρκάρισμα των σπουδαστών σε ξεπεσμένες σχολές της περιφέρειας, τη μεγάλη εκροή χρημάτων για τους Έλληνες φοιτητές του εξωτερικού.

Τελικά τζάμπα ο κόπος .Το ΠΑΣΟΚ «κώλωσε» υπό τη πίεση του καθηγητικού και του συνδικαλιστικού πανεπιστημιακού κατεστημένου. Στριμώχτηκε από τη κρατικοδίαιτη, γραφειοκρατική, λαϊκιστική βάση του και δεν προχώρησε σε υπέρβαση προς μια ωφέλιμη ,απελευθερωτική τομή στο ακαδημαϊκό τοπίο.

Εγκλωβίστηκε έτσι, η χώρα στην ιδιότυπη ομηρία μιας κατ’ όνομα δωρεάν παιδείας και μιας ψευδεπίγραφης ισότητας ευκαιριών πρόσβασης στα ΑΕΙ. Το πνεύμα, ωστόσο, εκείνης της πρόκλησης παρέμεινε οραματικά ενεργό.

Και πιο ώριμο από ποτέ το δρομολογεί σήμερα προς υλοποίηση ο ακομπλεξάριστος Πιερρακάκης εκ μέρους της κυβέρνησης. Η οποία διαβάζει και ερμηνεύει το άρθρο 16, που έμεινε χρόνια αμανάτι, με σύγχρονη ματιά , εναρμονισμένο με το Δίκαιο της Ε.Ε.

Αντίθετα, ο Ανδρουλάκης, κληρονόμος αυτής της μεταρρυθμιστικής παρακαταθήκης την οποία εισήγαγε πρώτο στο δημόσιο διάλογο το κόμμα του στυλώνει τα πόδια. Επί της ουσίας ακροβατεί στο νήμα της καταστατικής θέσης του κόμματος του υπέρ των μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων.

Αντί να ψηφίσει επί της αρχής το κυβερνητικό νομοσχέδιο και να υποβάλει συγκροτημένες προτάσεις βελτίωσης του, πεισματικά ασκείται σε μια ακατανόητη ρητορεία. Ψελλίζει αμήχανα επιχειρήματα προς δελεασμό των αρνητών του νομοσχεδίου. Τραυλίζοντας σχεδόν ακατάληπτα προτιμησιακούς ιδεασμούς.

Σε στυλ «εμείς τα θέλουμε, αλλά δεν τα θέλουμε έτσι. Τα θέλουμε κάπως αλλιώς και τα θέλουμε μετά, δεν τα θέλουμε τώρα που τα θέλουν αυτοί. Τα θέλουμε όπως θα πούμε εμείς και όχι όπως τα θέλουν οι άλλοι. Που τα θέλουν με το δικό τους τρόπο που εμείς δεν θέλουμε ».

Με τέτοια κρυστάλλινη σαφήνεια φαντάζει μάταιος κάθε άλλος μπούσουλας προς τις ευρωεκλογές. Αρκεί ως επωδός αυτής της επεξεργασμένης τοποθέτησης η κατηγορηματική επιβεβαίωση: «Αυτό ακριβώς, τίποτα άλλο!»