Δημήτρης Παγαδάκης

Είτε λοιπόν αυτός βαφτιστεί αναδιοργάνωση, ανασύνθεση, ανασυγκρότηση είτε ακόμη βελτίωση, επιδιόρθωση, επαναξιολόγηση, το ίδιο πράγμα σημαίνει. Με δυο λόγια, “φύγε εσύ -έλα εσύ” στη κυβέρνηση. Απλά πράγματα. Κάτι σαν ανακάτεμα της τράπουλας στο πολιτικό παιχνίδι. Στο οποίο περιλαμβάνονται φιγούρες, ατού και λιμά. Ανάμεσά τους οι αμετακίνητοι, οι ρευστοί, οι μετακινούμενοι καθώς και οι υπό παροπλισμό, ανακύκλωση, εφεδρεία ή αξιοποίηση κυβερνητικοί αξιωματούχοι. Όλα τα υπόλοιπα είναι φαντεζί γαρνιτούρα στο κύριο πιάτο.

Ο ευρηματικός γλωσσοπλάστης Ανδρέας Παπανδρέου “σκάρωσε” κάποτε τον όρο «αναδόμηση» για να αντικαταστήσει τη κοινόχρηστη έκφραση του κυβερνητικού ανασχηματισμού. Για το ρέκορντμαν των “αναδομήσεων”, η ουσιαστική διαφορά της μετατροπής ενός σχήματος από την θεμελιώδη αλλαγή μιας δομής ήταν απλώς μια ανεπαίσθητη λεπτομέρεια. Αρκούσε για να εξωραΐζει, με δόσεις στοχαστικότητας, τις συχνές τελετές παράδοσης - παραλαβής των υπουργικών θώκων στις κυβερνήσεις του.

Σε παρόμοιο φόντο οι “διορθωτικές κινήσεις” που προεικόνισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν αποτρέπουν σενάρια φήμες και πολιτικές ζυμώσεις. Δεν εξανεμίζουν προσδοκίες, σασπένς, αδρεναλίνη, ρίσκα, διαγωνισμούς και ενδεχόμενες πικρίες. Αναμενόμενες οι ανθρώπινες αντιδράσεις στην εξέλιξη της κυβερνητικής διαδρομής.

Ανεξάρτητα, όμως, από την κατάληξή του όποιου ανασχηματισμού, αυτός δεν υλοποιείται για να κατευνάσει την υπαρξιακή αγωνία των πλέον φιλόδοξων και διψασμένων για εξουσία βουλευτών της πλειοψηφίας. Ενεργοποιείται για να μεταδώσει νέα πνοή, να εμπνεύσει ένα στοιχειώδες όραμα, να ολοκληρώσει έναν μίνιμουμ θετικό στόχο. Κυρίως, επιδιώκει να επαναβεβαιώσει την εμπιστοσύνη μεγάλης μερίδας της κοινωνίας προς τη κυβέρνηση.

Δύσκολο έργο για κάθε πρωθυπουργό. Εν προκειμένω, δεν καλείται να αποφασίσει για τη μοίρα αναλώσιμων μάνατζερ μεγάλων εταιριών με περισπούδαστο τεχνοκρατικό τουπέ. Έχει να αξιολογήσει, στη πλειονότητα τους, εκπροσώπους του λαού. Να ζυγίσει τους ρόλους, τις συμπεριφορές και τις δεξιότητες τους ώστε να καλύψουν δίχως αναβολή “τρύπες”, προχειρότητες και αστοχίες των προκατόχων τους. Να προβλέψει τον βαθμό αφομοίωσης στο αντικείμενο που θα τους ανατεθεί και να συνυπολογίσει τις ικανότητες τους για διοίκηση.

Στο σύγχρονο πολιτικό περιβάλλον των περίπλοκων λειτουργιών διακυβέρνησης δεν χωρούν συμβιβασμοί, αυτοσχεδιασμοί, ξορκίσματα και επικοινωνιακά τρικ που μεταδίδουν στο δημόσιο σώμα αίσθηση μετεωρισμού. Απαιτούνται μεθοδικά σχεδιασμένες, στέρεες και βιώσιμες λύσεις σε ένα διαρκές τεστ αντοχής. Σίγουρα, σύμφωνα με το προπονητικό δόγμα “ενδεκάδες” που κερδίζουν μόνιμα, άρα δεν αλλάζουν, δεν υπάρχουν στο κόσμο . Όπως και δεν υφίσταται πουθενά το επιδιορθωτικό σλόγκαν «να περάσουν οι επόμενοι», και όπου βγει.