Δημήτρης Δανίκας

Προκειμένου να διασώσουν το τελευταίο φύλλο συκής που έχει απομείνει. Το πρώτο ότι το κόμμα, με αυτοδύναμη κοινοβουλευτική παρουσία, θα λειτουργήσει ως καταλύτης αυριανών εξελίξεων. Και επομένως (το δεύτερο) ούτε με τον Κυριάκο αλλά ούτε με τον Τσίπρα

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μα φυσικά θέατρο του παραλόγου. Δηλαδή ποιες θα είναι αυτές οι εξελίξεις; Το πιθανότερο είναι να έρθει πρώτο κόμμα η Νέα Δημοκρατία. Σε μια τέτοια περίπτωση τι ακριβώς θα κάνει η Φώφη; Θα αρνηθεί, όπως λέει, κυβερνητική συνεργασία; Μα τότε θα διευκολύνει τα σχέδια του Αλέξη Τσίπρα. Διότι θα προκηρυχθούν δεύτερες εκλογές. Διότι το σύστημα το εκλογικό θα είναι αυτό της απλής αναλογικής. Και τότε το κόμμα του Τσίπρα θα επανέλθει δριμύτερο να σκαρφαλώσει στην εξουσία. Και τότε, φυσικά, θα συρρικνωθεί ακόμα περισσότερο το ΚΙ.ΝΑΛ

Από την άλλη αν η Φώφη συνεργαστεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τότε θα επιβεβαιωθεί ο Τσίπρας, Τότε, πάλι το ΠΑΣΟΚ, δεκανίκι της “επάρετης” Δεξιάς. Τότε θα επιβεβαιωθούν όσοι πιστεύουν ότι είναι δυσδιάκριτη η απόσταση ανάμεσα στην πολιτική του Κυριάκου και της Φώφης. Τότε τι Γιάννης τι Γιαννάκης

Με απλά λόγια τόσο οι ρητορικές τοποθετήσεις της Φώφης περί “διμέτωπου αγώνα¨. Οσο και η θέση του Γιώργου Παπανδρέου εναντίον Τσίπρα και Κυριάκου, καταλήγουν να μοιάζουν σαν τις μεγαλύτερες πολιτικές αυταπάτες των πενήντα τελευταίων χρόνων

Απόδειξη περί αυτού το διαπιστωμένο, από τις δημοσκοπήσεις, γεγονός ότι οι περισσότεροι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ λακάνε προς τη Νέα Δημοκρατία. Και λακάνε για δύο λόγους. Ο πρώτος επειδή τα μεσαία στρώματα (η δεξαμενή της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας) αιμορραγούν με την ανελέητη συριζέικη φορολογία. Και ο δεύτερος, επειδή είναι δυσδιάκριτες οι διαφορές ανάμεσα στις πολιτικές της Φώφης και του Κυριάκου και κυρίως επειδή ο Τσίπρας είναι ο κοινός εχθρό

Υπάρχει και ο τρίτος. Πιο βασικός. Η κοινωνία επιθυμεί αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος. Η κοινωνία επιθυμεί ηρεμία. Η μη αυτοδυναμία θεωρείται νάρκη τόσο για την ηρεμία όσο και για την σταθερότητα της χώρας. Η κοινωνία θέλει να τιμωρήσει τον Τσίπρα. Επομένως ¨δαγκωτό” στον Κυριάκο Μητσοτάκη

Η αυτονομία του ΚΙ.ΝΑΛ, συμφέρει και βολεύει κομματικούς σχεδιασμούς και προσωπικές στρατηγικές. Να είμαστε το τρίτο κόμμα. Να καθορίσουμε τις εξελίξεις. Να αρχίσουν τα παζάρια. Να κλείσουμε συμφωνίες. Να εμποδίσουμε τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες του Μητσοτάκη. Να θολώσουμε τα πράγματα. Να τραμπαλιζόμαστε μεταξύ του ναι μεν αλλά. Να αναδειχθούμε σε πρωταγωνιστές. Να εξαρτάται το πρώτο κόμμα από εμάς του τρίτου κόμματος

Ετσι να συνεχιστεί η πολιτική αστάθεια. Ετσι να δημιουργηθεί μια ανάλατη νερόβραστη σούπα. Ετσι να τρίβει τα χέρια του ο Τσίπρας. Ετσι, στο τέλος, να εξαφανιστεί, σιγά σιγά από τον πολιτικό χάρτη το ΚΙ.ΝΑΛ. Ετσι να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προυποθέσεις ώστε η μαζική μετακίνηση πράσινων στελεχών είτε προς τον Κυριάκο είτε προς τον Αλέξη να γίνει εντελώς φυσικά χωρίς ίχνος ενοχών

Το συμπέρασμα απλό. Το ΚΙ.ΝΑΛ πάσχει από νεκροφάνεια. Είναι μια υπόθεση μερικών στελεχών που ακόμα να αποδεχτούν τον ενταφιασμό της δικής τους σοσιαλδημοκρατικής ιδεολογίας. Το ΚΙ.ΝΑΛ είναι παρελθόν. Βαθύ παρελθόν. Δυστυχώς σύντροφοι τελειώσατε

Οι ιδέες του ΠΑΣΟΚ είναι αθάνατες. Ο λαικισμός διαπερνάει την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών. Ομως ως κόμμα Good Night Bad Luck. Γιατί όποιος είναι εναντίον Τσίπρα θα καταλήξει στη Νέα Δημοκρατία. Τόσο απλά και τόσο καθοριστικά