Δημήτρης Δανίκας

Ο δεύτερος, επειδή οι παθογένειες που από «αρχαιοτάτων» χρόνων ταλανίζουν αυτόν το έρμο τόπο που μαιμουδίζει ευρωπαικά, είναι συγκεκριμένες, ορατές και καταστρεπτικές. Με απλά λόγια η επίλυσή τους απαιτεί συναίνεση, διάλογο, συνεργασία και τόλμη. Απ όλους τους κομματικούς μηχανισμούς. Επομένως

Ενα λοιπόν. Το χω ξαναπεί. Και είναι αυτονόητο. Μεγάλος, δυσθεόρατος και σχεδόν ακατανίκητος ο πειρασμός του χρήματος. Το χρώμα του χρήματος έχει δεισδύσει σε κάθε παράταξη, σε κάθε οικογένεια, σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη

Δύο λοιπόν. Αρα ποτέ δεν θα βάλω το χέρι μου στη φωτιά. Ούτε για το παιδί μου. Που λέει ο λόγος. Και άρα σε κάθε κομματική παράταξη υπάρχουν οι πρόθυμοι

Τρία λοιπόν. Η λαμογιά του Α η του Β πολιτικού δεν πρέπει να ταυτίζεται με το ήθος ολόκληρης της παράταξης. Και δεν πρέπει για ένα αυτονόητο λόγο. Πόσοι εξ ημών και υμών διαθέτουν το μεγάλο κουράγιο και εκείνες τις τρομερές αντιστάσεις που θα τους θωρακίσουν μπροστά στη θέα ενός εκατομμυρίου η πεντακοσίων χιλιάδων; Πόσοι; Ε;

Τέσσερα λοιπόν. Επομένως και η κοινωνία που χλευάζει τους πολιτικούς και που διακατέχεται από την βαθιά και ακλόνητη πεποίθηση πως όλοι οι πολιτικοί τα παίρνουν, ξεχνά η θέλει να ξεχνά, ότι μπροστά σ αυτό τον πειρασμό αρκετοί θα ήταν πρόθυμοι να υποκύψουν και να υποκλιθούν στον πειρασμό

Πέντε λοιπόν. Διαφωνώ, κάθετα, με τις εμπρηστικές και ακραίες δηλώσεις και παρεμβάσεις του Παύλου Πολάκη. Δεν με εκφράζει το ύφος και ο διχαστικός του λόγος. Αυτό όμως δεν με κάνει να αποστρέφομαι κα να μην προσέχω την ουσία των δηλώσεων του

Εξι λοιπόν. Η τελευταία παρέμβασή του που ξεσήκωσε θόρυβο εκκωφαντικό, έμεινε στο τέλος αναπάντητη και σχεδόν αδιάβαστη. Εντελώς στο κενό

Εφτά λοιπόν. Προσπερνάω το χαρακτηρισμό «συνταγματική εκτροπή» και διαβάζω το περιεχόμενο. Οπου περίπου ρωτάει «απειλητικά» πέντε, περίπου, εισαγγελικούς λειτουργούς για την καταπολέμηση της διαφθοράς. Με απλά λόγια έχουν αυτοί οι λειτουργοί στοιχεία, σοβαρά και τεκμηριωμένα, για όλες αυτές τις υποθέσεις; Κι αν έχουν τότε γιατί καθυστερούν να τις διεκπεραιώσουν;

Οκτώ λοιπόν. Αν τα στοιχεία δεν είναι επαρκή κάποιος αρμόδιος οφείλει να το πει. Να ενημερώσει την κοινωνία. Τότε στην πυρά ο Πολάκης. Αν όμως υπάρχουν και αν οι δικογραφίες έχουν τοποθετηθεί στο αρχείο να μουχλιάζουν τότε υπάρχει ζήτημα σοβαρό. Ζήτημα συνταγματικής εκτροπής

Εννέα λοιπόν. Οπως, ας πούμε η δικογραφία για C4i. Που σουλασάρει αδέσποτη από το 2005. Τυχαίο;

Δέκα λοιπόν. Αυτές οι απελπιστικές καθυστερήσεις. Αυτή η ακινησία. Αυτή η «μακαριότητα» ενισχύει την καχυποψία. Πριμοδοτεί θεωρίες συνωμοσίας. Και πάνω απ όλα μετατρέπεται σε βόμβα στα θεμέλια του δημοκρατικού συστήματος και του πολιτικού προσωπικού

Με απλά λόγια αυτές οι απίστευτες καθυστερήσεις καταλήγουν ως επιχείρημα της καχύποπτης κοινωνίας. Πως όλοι τα παίρνουν, όλοι είναι διεφθαρμένοι, καμία ελπίδα η κατάσταση να αλλάξει. Και το χειρότερο πως όλο το σύστημα κολυμπάει στον υπόνομο μέχρι τ αυτιά

Η ακινησία διευκολύνει ακραίες φωνές. Είναι ο καλύτερος και πιο πιστός εραστής φασισμού, εκτροπών, αδιαφορίας της κοινωνίας και πλήρους υπονόμευσης του πολιτικού προσωπικού

Μία η λύση που θα στείλει κάθε Πολάκη στα καναβάτσα: η απόδειξη. Η Δικαιοσύνη για να θωρακίσει την ανεξαρτησία της και την έγκυρότητά της πρέπει σε κάθε βήμα να αποδεικνύει εμπράκτως την απόλυτη εγκυρότητα και την επίσης απόλυτη οιυδετερότητά της. Είσαι δίκαιος; Απόδειξη!