Δημήτρης Δανίκας

Όπως και ο τίτλος παλιάς, αμερικανικής περιπέτειας. Κόντρα σε όλα. Να τα πάρω από την αρχή. Σχετικά με Κλαυδία και Eurovision. Που τελευταίως, όpως μου έλεγε φίλος έχει μετατραπεί σε Natovision. Τόσο εντελώς εκτός πολιτικής. Παραμύθια της χαλιμάς. Εχουμε και λέμε:

Πρώτο, λοιπόν, το σχετικό, ετήσιο μουσικό γεγονός μοιάζει περισσότερο με πασαρέλα παρά με καλλιτεχνικό διαγωνισμό. Προσωπικά το απέφευγα. Ουδεμία σχέση με μουσική και με νέα ρεύματα. Απλώς «κοιτάτε με γειτόνοι». Και όχι μόνο. Το κριτήριο ήταν και είναι η εμφάνιση. Γι αυτό λέω «πασαρέλα» νέων ταλέντων

Δεύτερο λοιπόν. Όταν εντελώς τυχαία έπεσα πάνω στην «Αστερομάτα» και την Κλαυδία τα χασα. Δεν το περίμενα. Οι στίχοι εξαιρετικοί. Και πολυεπίπεδοι. Η μελωδία να κατρακυλάει σαν νεράκι αναμειγμένο με μελάκι. Και το κορίτσι εντελώς αυθεντικό χωρίς μισή πινελιά ξένης «ουσίας». Αυτό το πλάσμα με τα γυαλιά της, με το χτένισμά της και με το φόρεμά της. Χωρίς ίχνος προσποίησης με δόσεις σεξουαλικών υπονοούμενων. Τίποτα απολύτως

Τρία λοιπόν. Κατά τη γνώμη μου, πράγμα που συμμερίζεται το πλήθος των θεατών, το τραγούδι, οι στίχοι, η μελωδία αυτών των νέων παιδιών, με την Κλαυδία, ό, τι καλύτερο έχει παρουσιάσει η Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια σ αυτόν τον ευρωπαικό, μουσικό διαγωνισμό. Το εννοώ. Μπράβο σε όλους

Τέσσερα λοιπόν. Εντελώς έωλο και βολικό το επιχείρημα που «λέει» ότι οι ελληνικοί στίχοι περιορίζουν το εύρος των θεατών. Λάθος. Μη μου πείτε τώρα ότι οι Ελληνες γνωρίζουν τόσο καλά την αγγλική γλώσσα που καταλαβαίνουν τα πάντα από αγγλόφωνους στίχους. Βλακείες. Το ίδιο ισχύει και για τα γαλλικά. Απλούστατα η μελωδία και ο ρυθμός οδηγούν τη σκέψη και έτσι κάνουν τον κάθε ακροατή να αναπληρώνει με τη φαντασία του τα κενά. Ελάτε τώρα

Πέντε λοιπόν. Ακρως τολμηρή η επιλογή της «Αστερομάτας». Και επειδή οι στίχοι είναι ελληνικοί. Και επειδή πρόκειται για μελωδία. Και επειδή η ενδυματολογική εμφάνιση της Κλαυδίας πήγαινε κόντρα στα αόρατα πρωτόκολλα της Eurovision

Εξι λοιπόν. Προφανώς και παρασκηνιακώς έγιναν αρκετές προσπάθειες ώστε η ελληνική συμμετοχή να υποβιβαστεί και τουλάχιστον να μην διεκδικήσει το έπαθλο του διαγωνισμού. Κατά τη γνώμη μου η «Αστερομάτα» το διαμάντι του διαγωνισμού. Καλύτερο τραγούδι απ όλα μαζί με εκείνο της Αυστρίας. Η έκτη θέση, με κριτήρια μουσικά και καλλιτεχνικά, αδικεί την Κλαυδία. Δεν πειράζει τα καλύτερα είναι μπροστά της

Εφτά λοιπόν. Το κορίτσι, με την εμφάνισή της, ήταν σα να σχολίαζε πλήθος Ελληνίδων που στο παρελθόν συμμετείχαν σ αυτόν τον διαγωνισμό, όπως κυρίως της Ελενας Παπαρίζου. Το θυμάστε έτσι δεν είναι;

Οκτώ και τελευταίο. Τα καλύτερα στην ΕΡΤ. Επειδή τόλμησε. Επειδή την Κλαυδία επέλεξε. Επειδή μ αυτή τη συγκεκριμένη μελωδία προχώρησε. Και επειδή κόντρα σε όλα, την πλάτη της γύρισε και την μόδα την περιφρόνησε. Μπράβο

Και τέλος, σαν υστερόγραφο, η πολιτική. Σιγά που η Eurovision δεν ασχολείται με την πολιτική. Μα καλά τι νομίζουν; Ότι είμαστε χαιβάνια; Αν και δεν έχω αποδείξεις, εκτιμώ ότι οι οργανωτές κατάλαβαν το υπόγειο, πολιτικό, περιεχόμενο των στίχων. Ότι πρόκειται για αφιέρωμα στη μνήμη των Ποντίων. Η «Αστερομάτα» είναι το ελάχιστο ερέθισμα για την γενοκτονία ενός λαού από τους Τούρκους του Κεμάλ. Αποδείξεις δεν έχω, αλλά η διαίσθησή μου επιμένει. Μπράβο στο κορίτσι, μπράβο στους δημιουργούς, μπράβο στον Φωκά Ευαγγελινό, μπράβο στην ΕΡΤ!