Δημήτρης Δανίκας

Όταν στη δίκη για τους ηθικούς αυτουργούς των απανθρακωμένων πτωμάτων στο Μάτι, ο υπεύθυνος της Πυροσβεστικής ομολόγησε το αυτονόητο:

Μα ναι από τις οκτώ το βράδυ εκείνης της εφιαλτικής ημέρας, ήταν γνωστή η μεγαλύτερη, η πολυπληθέστερη «σφαγή» αμάχων στην ιστορία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Ηταν γνωστό στους ιθύνοντες ότι αρκετοί αθώοι συμπολίτες μας είχαν μεταβληθεί σε στάχτες και είχαν εξαερωθεί!

Φυσικά το γνώριζαν. Φυσικά το γνώριζε και ο ταχαριστερός πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Κι όμως στη σύσκεψη που επακολούθησε. Σ εκείνο το τηλεοπτικό show που μεταδόθηκε ζωντανά. Κι όμως σε εκείνη την παρέα των ανεκδιήγητων παραγόντων, αυτή η ανατριχιαστική πραγματικότητα κατέληξε στο σκουπιδοτενεκέ της ταχαριστερής του συνείδησης

Όλα τα έκανε γαργάρα. Τα πτώματα. Την ακαταλληλότητα και ανικανότητα όλων αυτών των άχρηστων που ο ίδιος και οι επιτελείς του είχαν τοποθετήσει σε τόσο κρίσιμες θέσεις για την στοιχειώδη ασφάλεια των πολιτών. Τα ήξερε όλα. Γι αυτό το όνομα «Αλέξης Τσίπρας» αποτελεί τον πληρέστατο ορισμό κυνισμού, φιλοτομαρισμού και απάθειας επικών διαστάσεων

Μια από τις πιο ασυγχώρητες κατρακύλες όλων των πολιτικών όλων των παρατάξεων, όλων τελευταίων μεταπολιτευτικών εποχών. Τέτοιο πράγμα ούτε σε μουσουλμανικές περιοχές μουλάδων, αγιατολάχ και άλλων τέτοιων τριτοκοσμικών «ανθυποπροιόντων».

Οπου η ανθρώπινη ζωή, ανάλογα με τις περιστάσεις, θεωρείται όχι μόνο αναλώσιμη αλλά και ενίοτε επιβεβλημένη! Μωρέ δεν πα να καεί το σύμπαν, εγώ να είμαι καλά, εγώ να παριστάνω τον αθώο, εγώ όχι μόνο να γλιτώσω αλλά από πάνω από την ιστορία να ξεγλιστρήσω και ίσως να δικαιωθώ!

Δηλαδή να βρίσκεσαι στον τόπο αυτής της αδιανόητης mini «γενοκτονίας». Να γνωρίζεις την κατάληξη τόσων αθώων πλασμάτων. Να μυρίζεις καμένες σάρκες μικρών παιδιών και όλων των άλλων αθώων πολιτών. Και παρόλα αυτά να σφυρίζεις αδιάφορα παριστάνοντας τον πρωθυπουργό που σπεύδει στον τόπο αυτής της «γενοκτονίας» με προφανή και ιδιοτελή σκοπό να πείσει, δια του τηλεοπτικού show πως εκείνος όχι μόνο δεν φέρει την παραμικρή ευθύνη, αλλά αντιθέτως από την πρώτη στιγμή έσπευσε να συμπαρασταθεί και με τα δικά του φώτα, κυρίως με την ταχαριστερή του ευαισθησία, με τον ουμανισμό του και με την «σοφία» του να περιορίσει την έκταση και να δώσει λύσεις στο πρόβλημα!

Η ανθρώπινη ζωή το απόλυτο κριτήριο. Ανεξάρτητα από χρώμα, κομματικές σκοπιμότητες και ιδεολογικές σημαίες. Η ζωή και μόνο αυτή. Το απόλυτο κριτήριο. Το crash test για κάθε πολιτικό. Για κάθε υπεύθυνο

Αυτό και μόνο το τηλεοπτικό show. Αυτή η παράσταση. Αυτός ο κυνισμός. Αυτή η προσπάθεια. Αυτή η επιχείρηση παραπλάνησης της αποσβολωμένης κοινωνίας από το πλήθος απανθρακωμένων πτωμάτων. Αυτό το «περιστατικό» είναι το στίγμα που θα ακολουθεί τον Τσίπρα για πάντα

Ούτε το μνημόνιο, ούτε τα σχέδια περί επιστροφής στη Δραχμή. Ούτε οι πειραματισμοί του Γιάνη Βαρουφάκη, ούτε η τοξικότητα του Πολάκη. Μπροστά σ αυτή την τηλεοπτική παράσταση, μπροστά στους θεατρινισμούς και στην άτσαλη, ερασιτεχνική σκηνοθεσία, σ αυτό το κακούργημα εκείνο το βράδυ στον τόπο των τόσων απανθρακωμένων πτωμάτων όλα τα άλλα είναι πταίσματα!