Δημήτρης Δανίκας

Ένα λοιπόν. Κράτος και βία έννοιες αδιαίρετες. Ταυτόσημες. Δεν υπάρχει κράτος σε ολόκληρη την Υφήλιο που να μην χρησιμοποιεί κατασταλτικούς μηχανισμούς. Πουθενά. Και διαχρονικά. Από συστάσεως κάθε μορφής εξουσίας. Στην Τουρκία ο Κουφοντίνας θα είχε εξαφανιστεί. Στο Κρεμλίνο του Πούτιν θα είχε εξαερωθεί. Ασε την Κίνα. Ασε την Κούβα. Ασε την (μακαρίτισσα) Σοβιετική Ενωση. Στην καλύτερη περίπτωση ο Στάλιν η ο Μπρέζνιεφ θα τον είχαν «φυτέψει» σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης να κοπανάει και να μεταφέρει πέτρες. Από την Ανατολή μέχρι τη Δύση του Ηλίου

Δύο λοιπόν. Απόδειξη περί αυτού η ακόλουθη υποθετική προβολή στο μέλλον. Υποθετική. Σκεφτείτε ο Κουφοντίνας με τους υπόλοιπους κουμπουροφόρους της «εκλεκτής» παρέας του να είχαν εγκαθιδρύσει δική τους εξουσία. Φανταστείτε τι θα είχε προκύψει. Φανταστείτε εκτελέσεις, επί 24ωρου καθημερινής βάσεως. Φανταστείτε σύστημα Δικαιοσύνης. Φανταστείτε εκατόμβες νεκρών. Φανταστείτε σενάριο ανατριχίλας. Για να καταλάβετε αρκεί να ρίξετε μια ματιά στις επιδόσεις των κόκκινων Χμερ. Αλύπητοι. Αδίστακτοι. Ανελέητοι

Τρία λοιπόν. Κάθε τρομοκρατική πράξη «πυροβολεί» εναντίον των συμφερόντων των φτωχών, των ανυπεράσπιστων και των αδυνάτων. Κάθε τρομοκρατική πράξη ενισχύει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, διευκολύνει τους πιο μαύρους σχεδιασμούς και κατασυκοφαντεί κάθε έννοια αριστερής προοπτικής

Τέσσερα λοιπόν. Ακόμα χειρότερα. Κάθε πράξη τρομοκρατίας λειτουργεί απωθητικά για τα εκατομμύρια των μικρομεσαίων, της μεσαίας σιωπηλής μάζας, των μικροεπιχειρηματιών και των ελεύθερων επαγγελματιών. Με κάθε τέτοια πράξη αυτά τα «στρώματα» μετακινούνται προς τα δεξιά. Με το επιχείρημα «να μπει τάξη και να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο»

Πέντε λοιπόν. Δυσδιάκριτα τα όρια ανάμεσα στην προβοκάτσια και την τρομοκρατία. Γι αυτό άλλωστε τα τυφλά χτυπήματα εκλαμβάνονται ως προβοκάτσιες. Γι αυτό αυτά τα κλειστά γκρουπούσκουλα είναι ευάλωτα. Και επειδή είναι ευάλωτα γι αυτό σ αυτές τις κλειστές ομάδες είναι εύκολο να διεισδύσουν παρακρατικά στοιχεία. Και γι αυτό οι «στόχοι» τους θεωρούνται «πληρωμένα συμβόλαια». Επειδή ουδείς γνωρίζει ποιος λαμβάνει τις αποφάσεις, με ποια επιχειρήματα, με ποιες διαδικασίες, ποιος ο αρχηγός και πάει λέγοντας. Και γι αυτό, ακόμα και σήμερα, εξακολουθούν διάφοροι επαίοντες περί τρομοκρατίας να ισχυρίζονται ότι υπάρχουν και άλλα, ασύλληπτα μέλη της 17 Νοέμβρη

Εξι λοιπόν. Με απλά λόγια η ύπαρξη και λειτουργία τέτοιων κλειστών ομάδων, όλων των παραλλαγών και όλων των μορφών, ο χειρότερος, ο πιο ύπουλος εχθρός των λαικών αγώνων. Το παράδειγμα των μασκοφόρων, των μπαχαλάκηδων και των «γνωστών άγνωστων» είναι χαρακτηριστικό. Αυτοί καταστρέφουν πορείες, διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις. Αυτοί με τις μολότοφ, τα πετροβολήματα και τους εμπρησμούς οπλίζουν με ρόπαλα και αέρια τα χέρια των κατασταλτικών δυνάμεων. Αυτοί διασύρουν τα πάντα. Αυτοί με τις πράξεις τους το καλύτερο, το ακατανίκητο επιχείρημα για την επέλαση της κρατικής βίας

Μα τι λέτε τώρα; Αντάρτης; Ποιος αντάρτης και κουραφέξαλα. Θα σας πως εγώ τι είναι «το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δύο μαζί το ίδιο πρόσωπο»