Δημήτρης Δανίκας

Τα κρούσματα, τα τεκμηριωμένα, ήταν περί τα χίλια. Σε ολόκληρη  την Επικράτεια. Εντάξει; Πάμε παρακάτω. Από τα χίλια, χοντρά χοντρά, τα πεντακόσια έχουν σημειωθεί στην Αττική. Πάμε παρακάτω. Πόσο είναι ο συνολικός πληθυσμός της Ελλάδας; Περί τα δέκα εκατομμύρια. Εντάξει;


Πάμε παρακάτω. Ποιος  ο πληθυσμός της Αττικής; Περί τα πέντε εκατομμύρια. Τότε; Μα είναι φυσικό. Αφού οι μισοί κατοικοεδρεύουν στην Αττική, τα μισά κρούσματα να σημειώνονται σ αυτή την πολυπληθέστερη, της Ευρώπης, περιοχή. Γιατί λοιπόν τόση ανησυχία και τέτοια τρομολαγνεία;


Πάμε παρακάτω. Εκτός λοιπόν από το φορτίο των πέντε εκατομμυρίων ψυχών, η Αττική είναι επιβαρυμένη και από άλλους παράγοντες. Ακόμα πιο φιλικούς στην μετάδοση, την εξάπλωση αυτού του θανάσιμου, ύπουλου και αόρατου εχθρού


Επειδή όλες οι βασικές οικονομικές, διοικητικές, διαχειριστικές, ψυχαγωγικές, νοσοκομειακές, ιατρικές, δικηγορικές, μεταφορικές  δραστηριότητες έχουν εξαπλωθεί σε όλο το μήκος και το πλάτος της Αττικής. Επειδή ο ένας πάνω στον άλλο


Επειδή οι πολυκατοικίες λοιπόν.  Αυτό το σπουδαίο, το τόσο ανεκτίμητο οικοδομικό «θαύμα» από το τέλος του Εμφυλίου μέχρι σήμερα, έχει μετατραπεί σε ντεκόρ αληθινής ταινίας καταστροφικής μελλοντολογίας. Επειδή πολλές περιοχές της Αθήνας και των περιχώρων, παραπέμπουν στο τριτοκοσμικό Κάιρο. Επειδή το τσιμέντο και τα τούβλα έχουν εξαφανίσει κάθε ίχνος ελεύθερου χώρου, μιας ανάσας, κάποιας ανθρώπινης αναπνοής


Επειδή, ακόμα, πάρκα είδος προς εξαφάνιση. Επειδή μετανάστες και πρόσφυγες εγκλωβισμένοι και στοιβαγμένοι κατά δεκάδες μέσα σε κλουβιά ύποπτης έως επικίνδυνης υγιεινής. Επειδή ακόμα και εργοστάσια, βιομηχανικά συγκροτήματα, τα περισσότερα αυτής της τόσο τουριστικής και τόσο αντιπαραγωγικής χώρας, λειτουργούν στην ίδια περιοχή


 Επειδή, με λίγα λόγια η  πρωτεύουσα με συγκεκριμένα τετραγωνικά χιλιόμετρα, αντί να φιλοξενεί και να στεγάζει ένα άντε δύο εκατομμύρια νοματαίους, έχει φορτωθεί τον πληθυσμό όσο εκείνης, περίπου της Δανίας. Ελεος


Το διπλό μετεμφυλιακό θαύμα το οικονομικό. Η οικοδομή και ο τουρισμός. Τα τόσο ανεκτίμητα. Τα τόσο «θεόσταλτα». Τα τόσο «μοναδικά». Τα τόσο πανίσχυρα. Εχουν καταντήσει βαρίδια και ναρκοπέδια.


 Αγαπητέ και αξιότιμε Σωτήρη Τσιόδρα. Ο συνωστισμός και οι συναθροίσεις δεν συμβαίνουν μόνο στους εξωτερικούς χώρους. Στους δρόμους, τις λεωφόρους και τις πλατείες. Μακάρι να ήταν μόνο εκεί. Ο συνωστισμός, είναι όρος ύπαρξης της Αττικής. Ο «ένας πάνω στον άλλο» είναι θεμέλιος λίθος, ο κεντρικός πυλώνας της Αττικής. Τι λέμε τώρα. Να κάνουμε τον σταυρό μας που τα κρούσματα είναι μόνο πεντακόσια, εξακόσια την ημέρα. Να ανάβουμε κάθε μέρα μια λαμπάδα στον Αγιο της προτίμησής μας. Και να ευγνωμονούμε τη Φύση, τον ήλιο, τις θερμοκρασίες, τη θάλασσα και τις παραλίες


Και για να τελειώνω. Ο φόβος  των ειδικών. Των επιδημιών και των λοιμώξεων. Ο φόβος είναι η καταστροφή των Μονάδων  Εντατικής Θεραπείας. Γιατί, ενώ εμείς, εννοώ η χώρα της αριστερής στροφής, θα έπρεπε, επί όλων των κυβερνήσεων, να είχε προνοήσει και οικοδομήσει ένα αυθεντικό Εθνικό Σύστημα Υγείας. Με ειδικευμένο προσωπικό. Το μυαλό, το μέλημα και η φροντίδα όλων, δεξιών, κεντρώων και αριστερών ήταν ακόμα περισσότερος τουρισμός. Ακόμα περισσότερα τούβλα. Ακόμα περισσότερο τσιμέντο. Μα να χτίσουμε που; Ακόμα και στην κορυφή του Υμηττού. Ακόμα και στη θάλασσα παντού


Αρπα την τώρα. Τούβλα μου ήθελες. Νοσοκομεία μπα αργότερα. Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα. Πολύ αργά για δάκρυα!