Βασίλης Στεφανακίδης

Ένας ακόμα επιχειρηματίας με πολλά χρόνια στο επιχειρηματικό κουρμπέτι, επιχείρησε και μέχρι σε ένα σημείο κατάφερε και παρέκαμψε τις απαγορεύσεις στην κίνηση κεφαλαίων που ισχύουν στην Κίνα, με όχημα τον θεσμό της χρυσής βίζας που έχει καθιερώσει και η χώρα μας.

Ως γνωστόν άγνοια νόμου δεν υφίσταται για τον τελευταίο πολίτη, πολλώ δε μάλλον για ένα επιχειρηματία ο οποίος συναλλάσσεται με την Κίνα εδώ και δεκαετίες και γνωρίζει όσο λίγοι τι ισχύει και τι απαγορεύεται.
Η κομπίνα Παπαευαγγέλου έρχεται να προστεθεί στο άλλο μεγάλο σκάνδαλο, αυτό της Follie- folli που σε ένα μεγάλο βαθμό συντελέστηκε κι αυτό στην αχανή χώρα της Ασίας. Πέραν των ποινικών ευθυνών και αυτών που βαρύνουν στελέχη της Εθνικής Τράπεζας που συνήργησαν στην απάτη με τον κ.Παπαευαγγέλλου και οι οποίες φαντάζομαι θα αναζητηθούν από τις αρμόδιες αρχές της Κίνας και της Ελλάδος ,οι οποίες μοιραία θα συνεργαστούν στη βάση των διμερών συμφωνιών περί δικαστικής συνδρομής που έχουμε υπογράψει, ανακύπτει κατά την άποψη μου, ένα ευρύτερο θέμα που αφορά αυτή καθαυτή την Ελληνική Δημοκρατία.

Είναι τοις πάσι γνωστό πως η χώρα μας έχει καταντήσει μια επενδυτική έρημος και καταβάλλονται τεράστιες προσπάθειες να πείσουμε την διεθνή επενδυτική κοινότητα να μας εμπιστευτούν ξανά. Όμως όποιος τύχει να μιλήσει στο εξωτερικό με επενδυτές ,το πρώτο πράγμα που ρωτάνε τελευταία είναι τι γίνεται με το σκάνδαλο της Follie-folli και τα ειρωνικά και απαξιωτικά σχόλια δίνουν και παίρνουν. Δεν μας παίρνουν στα σοβαρά γιατί εκτός από όλα τα αντικίνητρα που υπάρχουν για τον υποψήφιο επενδυτή(υψηλή φορολογία, γραφειοκρατία, μακρόχρονη απόδοση δικαιοσύνης κλπ) η διαφθορά στον δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα βρίσκεται πολύ υψηλά στα κριτήρια τους. Που να μπλέξουμε είναι η πιο συνήθης φράση που ακούει κανείς από στελέχη επιχειρήσεων και επενδυτικών σχημάτων. Γρηγορόσημα, μεσάζοντες, δωράκια στους σφραγιδοφύλακες, μίζες σε υψηλά ιστάμενους όταν απαιτείται υπογραφή κυβερνητικών παραγόντων, προσφυγές στο ΣτΕ από επαγγελματίες ευαίσθητους για το περιβάλλον και πολύχρονες αναμονές μέχρι να “ωριμάσει” ένα επενδυτικό σχέδιο, είναι μόνο μερικά μελανά σημεία από αυτά που αναφέρουν στις μεταξύ τους συζητήσεις. Χώρια που ένας υποψήφιος επενδυτής για παράδειγμα από το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων μπορεί να κοπεί από το face control που κάνουν οι πολιτικοί προϊστάμενοι κατά τη διάρκεια των διαγωνισμών.

Με την κομπίνα που έστησε ο κ. Παπαευαγγέλου με ορισμένα στελέχη της Εθνικής, η ζημιά που επέρχεται αφορά σε ένα τομέα ιδιαίτερα ελπιδοφόρο. Στο θεσμό της χρυσής βίζας που καθιέρωσε το κράτος ,προκειμένου να μπουν στη χώρα φρέσκα κεφάλαια και να επενδυθούν στην αγορά ακινήτων η οποία είναι νεκρή όλα τα χρόνια των μνημονίων και εκατοντάδες χιλιάδες ακίνητα είναι κλειστά και ερημωμένα. Οι Κινέζοι που μέχρι σήμερα είναι πρώτοι σ' αυτή τη νέα αγορά(1700 μέσα στο 2018 από τις 3400 συνολικά βίζες που έχουν δοθεί) μετά την πρόσφατη αποκάλυψη, θα συνεχίσουν να εμπιστεύονται τους Έλληνες; Η δε Κινέζικη κυβέρνηση που νοιώθει εξαπατημένη, θα το αφήσει έτσι το θέμα ή θα αυστηροποιήσει τις διαδικασίες εξαγωγής συναλλάγματος και θα κλείσει τα παράθυρο των νόμων της τώρα που αποκαλύφθηκε η απάτη;

Θα συνεχίσει να θεωρεί τους Ελληνες αξιόπιστους συνομιλητές ή θα είναι επιφυλακτική εφεξής με δεδομένο μάλιστα το γεγονός πως πρόσφατα απορρίφθηκε άνευ εξήγησης η πρόταση Κινέζικης εταιρείας για εξαγορά της Εθνικής ασφαλιστικής έναντι μάλιστα ενός διόλου ευκαταφρόνητου τιμήματος;

Κι είναι άραγε μόνο ο Παπαευαγγέλου που μηχανεύτηκε την απάτη με το POS ή υπάρχουν και πολλοί άλλοι που έκαναν ή κάνουν την ίδια δουλειά; Μήπως δηλαδή είναι η κορυφή του παγόβουνου γιατί υπάρχουν τουλάχιστον 10 τέτοιες εταιρείες με πρωτεργάτες μεσίτες που ουσιαστικά καλύπτουν όλη την αγορά της απόκτησης χρυσής βίζας μέσω αγοράς ακινήτων.

Οι Ρώσοι ή οι Τούρκοι που ακολουθούν σε αριθμό του Κινέζους στον κατάλογο των αγορών σπιτιών έρχονται όλοι με δίγραμμες επιταγές από αναγνωρισμένες τράπεζες ή έχουν εφευρεθεί άλλοι τρόποι παράκαμψης των νόμιμων διαδικασιών μέσω εταιρειών ΙΚΕ ή offshore τρέχα γύρευε οπότε δεν διασφαλίζεται η νομιμότητα και η καθαρότητα των διακινούμενων κεφαλαίων;

Επομένως αν θέλει η πολιτεία να διασφαλίσει τον θεσμό που η ίδια εισήγαγε, πρέπει να προβεί σε ελέγχους εξονυχιστικούς σε όλες αυτές τις αγοραπωλησίες οι περισσότερες των οποίων γίνονται τηλεφωνικά ή δια αντιπροσώπων πληρεξουσίων. Μπορεί το ζητούμενο να είναι τα λεφτά των ξένων αλλά αλίμονο αν η διεθνής κοινότητα θεωρεί που στη χώρα μας επικρατεί ανομία και διαφθορά και ουσιαστικά ξεπλένεται βρώμικο χρήμα μέσα από τη χορήγηση χρυσής βίζας. Το θέμα δεν είναι καθόλου απλό και μπορεί να μας δημιουργήσει τεράστια προβλήματα με τις διεθνείς εποπτικές αρχές ελέγχου κίνησης κεφαλαίων από χώρα σε χώρα. Κι ας μην το ξεχνάμε, είμαστε χώρα της ΕΕ όπου ισχύουν όροι και κανόνες και δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα όπου ο χρυσός κάνει τον κανόνα.