Βασίλης Στεφανακίδης

Συμπαθάτε με, κύριε πρόεδρε του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, αλλά με μεγάλη καθυστέρηση καταλάβατε ότι ο πρωθυπουργός με τη διγλωσσία του και τις νομοθετικές του ενέργειες διώχνει τις επενδύσεις, προκαλεί τις αγορές και απομακρύνει την επιστροφή στην κανονικότητα. Και το ανακαλύψατε δυστυχώς μόλις τώρα, επειδή από το βήμα των συναδέλφων σας της Βόρειας Ελλάδας «σας την είπε κανονικά» επιχειρώντας με τη μέθοδο του διχασμού που ξέρει καλά να σας διασπάσει και να σας διαχωρίσει σε καλούς και κακούς επιχειρηματίες. Κατ’ άλλους, σε συνεργάσιμους και μη. Ολα αυτά τα χρόνια όπου εκτός από την κοινωνία, η οποία στενάζει από τα αβάσταχτα μέτρα που υποβίβασαν τους Ελληνες πολίτες από Ευρωπαίους σε Βαλκάνιους, στέναξαν και οι επιχειρήσεις, οι οποίες έβαλαν χιλιάδες λουκέτα, και όσες άντεξαν συρρικνώθηκαν σε βαθμό που είναι άγνωστο αν ποτέ θα καταφέρουν να ξανασταθούν στα πόδια τους, εσείς πού ήσαστε;

Πού ήταν οι παρεμβάσεις σας σε όλο αυτό το κυνήγι της επιχειρηματικότητας και στις λοιδορίες που ακούγονταν και ακούγονται μέχρι σήμερα από κυβερνητικά χείλη για τους κερδοσκόπους επιχειρηματίες (λες και υπάρχουν και ζημιοσκόποι επιχειρηματίες);
Πώς ακριβώς αντιδράσατε στην άγρια φορολογία, στις κατά 100% προκαταβολές φόρου, στο κλείσιμο της τραπεζικής χρηματοδότησης, στα capital controls που έπνιξαν και πνίγουν κάθε ενδεχόμενο ανάπτυξης και επενδύσεων;

Εξαφανισμένοι. Οπως εξαφανισμένοι και περιορισμένοι σε μπαλωθιές για την τιμή των όπλων και οι συνδικαλιστές, οι οποίοι κάποτε νέκρωναν τη χώρα με τις απεργίες τους γιατί έπαιρναν αυξήσεις 10% και όχι 20%. Τα τελευταία τριάμισι χρόνια, αυτά της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, πανθομολογουμένως ήταν τα πιο σκληρά για την ελληνική κοινωνία. Είχε αντέξει όπως-όπως τα δύο πρώτα μνημόνια και έφεραν ετούτοι εδώ το τρίτο και έσπασε κάθε όριο αντοχής και ελπίδας.

Κι όμως, σε αυτά τα δίσεκτα χρόνια όπου δεν έμεινε πέτρα στην πέτρα, αρκετοί από τη δική σας κοινότητα των επιχειρηματιών, κύριε πρόεδρε του ΣΕΒ, τα πήγαν μια χαρά. Πιστοί στο δόγμα του μακαρίτη του Πρόδρομου Μποδοσάκη «σταθερά πάντα με το γκουβέρνο», δεν προλαβαίνουν να μετρούν κέρδη. Και είναι όλοι αυτοί οι λεγόμενοι «κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες» οι οποίοι στηρίζουν σε μεγάλο βαθμό την ύπαρξή τους στο κράτος, που πάντα έχει δουλειές να αναθέσει σε όσους είναι καλά παιδιά και δεν πολυμιλάνε. Και περισσότερες δουλειές σε αυτούς που λένε και τον καλό τους λόγο. Είναι ψέματα, κύριε πρόεδρε, ότι μόλις έναν μήνα πριν, στη δική σας γενική συνέλευση, έσταζε μέλι το στόμα σας για την κυβέρνηση που μας βγάζει από το μνημόνιο στο οποίο η ίδια μας έβαλε με τις παλαβομάρες του α’ εξαμήνου του 2015;

Αλλωστε, μικρή χώρα είναι η Ελλάδα, λίγοι είμαστε και λίγο πολύ γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Και όσοι έχουμε λίγη μνήμη θυμόμαστε τι έλεγε και τι έκανε ο καθένας. Οσοι, δε, είμαστε λίγο περισσότερο υποψιασμένοι, βλέπουμε και ακούμε τι δουλειές παίρνει ο καθένας και με ποιον τρόπο. Τώρα, όμως, που καταλάβατε ότι αυτή η κυβέρνηση διώχνει τις επενδύσεις και τορπιλίζει την ανάπτυξη, τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την επιστροφή στην κανονικότητα, είναι δυστυχώς αργά. Και είναι αρκετοί από τον χώρο σας που ήταν οι καλύτεροι σύμβουλοι της τρόικας!

Αυτά, λοιπόν, που χάθηκαν χάθηκαν για πάντα και έμειναν οι περικομμένες συντάξεις, οι οποίες εσείς επιθυμείτε να περικοπούν κι άλλο, και οι μισθοί Βουλγαρίας, που δεν θέλετε να αυξηθούν.

Κύριε πρόεδρε, όμως, δεν είναι όλα τα μέλη της επιχειρηματικής σας κοινότητας κακοί ή όλοι καλοί, όπως άλλωστε και στον δικό μας χώρο, αλλά και σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους.

Αναγνωρίζω ότι και στον δικό σας χώρο υπάρχουν επιχειρηματίες που δεν έκοψαν μισθούς, δε απέλυσαν κόσμο, στηρίζουν κοινωνικά τους ανθρώπους τους και κυρίως υπάρχουν επιχειρήσεις που δεν έχουν καμία εξάρτηση από το κράτος πέρα από το να πληρώνουν το ακριβό τίμημα της επιλογής τους να δραστηριοποιούνται στη χώρα τους. Παράγουν, εξάγουν, καινοτομούν και δεν έχουν ανάγκη να γλείψουν κανέναν πολιτικό, είτε συμφωνούν μαζί του είτε όχι. Σε αυτούς βγάζω το καπέλο. Οι άλλοι τουλάχιστον να μη μιλάνε, να μην επιδεικνύονται και να μην παραγοντίζουν, γιατί χωρίς το κράτος-εργοδότη θα είχαν εξαφανιστεί προ πολλού.