Ο «τυπάρας» δεν μένει πια εδω

Η ιστορία συχνά επαναλαμβάνεται, ποτέ όμως δεν ξαναγράφεται. Οπως η φανέλα της ΑΕΚ παρέμεινε αταίριαστη και ξένη στο σώμα του Μίμη Δομάζου και του Δημήτρη Σαραβάκου, έτσι και οποιαδήποτε εμφάνιση φορέσει στο εξής ο Γιώργος Καραγκούνης θα μοιάζει με ανορθογραφία. Το ότι θα επιστρέψει στον Παναθηναϊκό τιμητικά και για μερικούς μήνες προτού πει το οριστικό «αντίο» στα γήπεδα είναι μια υπόσχεση που δόθηκε στον «Κάρα» από τη νέα διοίκηση του Γιάννη Αλαφούζου. Το ότι θα τηρηθεί ουδείς έχει λόγους να το αμφισβητήσει - εξάλλου θα είναι κάτι ανώδυνο και ανέξοδο. Θα είναι όμως μια ελάχιστη παρηγοριά για τον ίδιο τον Γιώργο Καραγκούνη, ο οποίος θα νιώθει για πάντα ότι στερήθηκε την ευκαιρία να κάνει την τελευταία υπόκλιση όπως εκείνος ήθελε, ιδρώνοντας την πράσινη φανέλα ως αρχηγός του ΠΑΟ, ως βασικός και αναντικατάστατος παίκτης της ομάδας του.

Το τι πραγματικά συνέβη ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Καραγκούνη έτσι ώστε να οδηγηθεί στην αποχώρηση είναι κάτι που γνωρίζουν μόνο οι άμεσα εμπλεκόμενοι - μολονότι η σχετική φιλολογία είναι πλούσια και από τις δύο πλευρές. Το πιθανότερο είναι ότι όπως και σε οποιοδήποτε διαζύγιο που εκδίδεται σε αυτόν τον πλανήτη, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση και σίγουρα πίσω από τις επίσημες ανακοινώσεις. Ο Καραγκούνης αρνείται κατηγορηματικά ότι ζήτησε οποιουδήποτε είδους εγγυήσεις από τη διοίκηση για την ανανέωση του συμβολαίου του, είναι όμως κάτι περισσότερο από προφανές ότι το πρόβλημα ήταν ο παραγκωνισμός του από την ομάδα. Ο «Κάρα» ανήκει σε ένα είδος ποδοσφαιριστή που σήμερα βρίσκεται υπό εξαφάνιση: είναι εθισμένος στο παιχνίδι, στην έντασή του, στο κυνήγι της νίκης, στο χειροκρότημα και τις φωνές της εξέδρας, στην ίδια την μπάλα. Ο Καραγκούνης ζει και αναπνέει στο ποδόσφαιρο. Αυτό έκανε σε όλη του τη ζωή, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας το πέρασε στον Παναθηναϊκό. Η συνειδητοποίηση ότι η ομάδα που υπήρξε το δεύτερο σπίτι του για περισσότερο από 20 χρόνια δεν τον θεωρεί πλέον απαραίτητο ήταν αναμφίβολα ένα σοκ για εκείνον. Στα 35 του χρόνια κλήθηκε να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι ο προπονητής του, εν προκειμένω ο Ζεσουάλδο Φερέιρα, θα τον υπολογίζει μόνο ως δεύτερο βιολί - στην καλύτερη περίπτωση. Μόνο που ο «Κάρα» δεν ήταν έτοιμος να αποδεχτεί αυτή τη μοίρα.

Ο Ελληνας Ντε Νίρο

Ο Μίμης Δομάζος, ο ηγέτης-αρχέτυπο του Παναθηναϊκού, πριν από μερικά χρόνια είχε χρίσει τον Γιώργο Καραγκούνη φυσικό του διάδοχο. Σήμερα μέμφεται τη διοίκηση του ΠΑΟ για κακό χειρισμό και έλλειψη σεβασμού στη σημαία της ομάδας. Ο Δομάζος, ο οποίος αρνείται να βγει από το γήπεδο ακόμη και στους φιλικούς αγώνες μεταξύ παλαιμάχων, είναι σε θέση να νιώσει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον την πικρία του Καραγκούνη. Διότι και οι δυο τους δεν μπορούν να βλέπουν να παίζεται ένα παιχνίδι μπροστά τους και οι ίδιοι να είναι στον πάγκο. Το βιντεοκλίπ με τον Καραγκούνη να κλαίει στον τελευταίο του αγώνα του με την Εθνική Ελλάδος στο πρόσφατο Euro επειδή ο διαιτητής του έδειξε κίτρινη κάρτα έκανε τον γύρο του κόσμου.

Οι Γερμανοί, που έσπευσαν να συγκρίνουν τις εκφράσεις του προσώπου του με αυτές του Ρόμπερτ ντε Νίρο στο «Ανάλυσέ το», δεν ενδιαφέρονταν και -επ’ ουδενί θα μπορούσαν- να διεισδύσουν στον ψυχισμό του τη στιγμή που αγωνιζόταν. Ούτως ή άλλως είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο να καταλάβει κάποιος πώς είναι δυνατόν ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής να παίζει με αυτό που λέγεται «ψυχή», κάτι που ξεφεύγει ακόμη και από τα σωματικά όρια: ένας από τους μνημειώδεις άθλους του Καραγκούνη είναι το ότι εξακολούθησε να παίζει για αρκετά λεπτά αδιαφορώντας πλήρως για τον χιαστό που είχε κοπεί στο πόδι του, έναν τραυματισμό που συνήθως όποιος τον υφίσταται βγαίνει από το γήπεδο με φορείο. Το περιστατικό συνέβη τον Απρίλιο του 2002, όταν ο Παναθηναϊκός αντιμετώπιζε την Μπαρτσελόνα στο γήπεδό της, στο οχυρό «Καμπ Νου». Οπως είχε πει τότε ο «Κάρα» σε συνέντευξή του: «Απέμεναν, θυμάμαι, μερικά λεπτά προτού λήξει το πρώτο ημίχρονο και είχα ακούσει το “κρακ» στο γόνατό μου, όμως Μπαρτσελόνα είναι αυτή. Ηλπιζα πως κάπως θα μπορούσαν να μου το περιποιηθούν στο ημίχρονο και να συνεχίσω».

Φυσικά, κάποιος άλλος θα μπορούσε να συνδυάσει το όνομα του Καραγκούνη εντελώς διαφορετικά με το «Καμπ Νου». Ο λόγος για ένα περιστατικό που συνέβη το 2010. Οταν ο ΠΑΟ βρέθηκε για άλλη μια φορά στον δρόμο της πανίσχυρης Μπαρτσελόνα, λόγω μιας ασυνεννοησίας των φροντιστών προτού οι ομάδες βγουν στον αγωνιστικό χώρο τα αποδυτήρια παρέμειναν κλειδωμένα. Μαζί και οι τουαλέτες. Λένε λοιπόν ότι ο ασυγκράτητος «Κάρα» αναγκάστηκε από τις περιστάσεις να αδειάσει την ουροδόχο κύστη του στη φυσούνα του «Καμπ Νου». Βέβαια η ΟΥΕΦΑ δεν αποκάλυψε ποτέ το όνομα του «δράστη», αυτό το ανέλαβαν οι ισπανικές εφημερίδες, στον ΠΑΟ όμως επιβλήθηκε πρόστιμο 5.000 ευρώ γι’ αυτή την απρέπεια. Καθώς όμως ο Παναθηναϊκός έφυγε με βαριά ήττα από τη Βαρκελώνη (5-1), ίσως η όλη αυτή υπόθεση να ήταν κάτι σαν μικρή εκδίκηση. Και, βέβαια, κατέστη απολύτως σαφές για άλλη μία φορά το γιατί το όνομα του Καραγκούνη συνοδεύεται μονίμως από μεγεθυντικά: ο «Γιώργαρος», η «Ψυχάρα», ο «Τυπάρας».

Σαρώνοντας τίτλους

Εχοντας χάσει την ευκαιρία να αγωνιστεί εναντίον της Γερμανίας στα προημιτελικά του φετινού Euro, ο Γιώργος Καραγκούνης δεν έγινε ο παίκτης με τις περισσότερες συμμετοχές στην Εθνική Ελλάδος. Προς το παρόν μοιράζεται την κορυφή σε αυτή την κατηγορία στατιστικών στοιχείων με τον Θοδωρή Ζαγοράκη. «Τεό» και «Κάρα», δύο από τους πλέον χαρακτηριστικούς φυσικούς ηγέτες της Εθνικής, έχουν από 120 συμμετοχές ο καθένας, όμως ο Γιώργος Καραγκούνης είναι ίσως ο μοναδικός Ελληνας ποδοσφαιριστής που έχει κερδίσει τίτλους σχεδόν σε κάθε επίπεδο, που πανηγυρίζει γκολ και νίκες από την παιδική του ηλικία και την ομάδα του Αμπελώνα Ηλείας έως το Τσάμπιονς Λιγκ, το Euro και το Παγκόσμιο Κύπελλο. Και υπ’ αυτή την έννοια, του ασύγκριτα πλούσιου παλμαρέ, είναι ένας από τους πιο σημαντικούς Ελληνες ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Την κίτρινη κάρτα λόγω της οποίας αποκλείστηκε από τον αγώνα της Εθνικής με τη Γερμανία στο Euro 2012 την πήρε επειδή μία πτώση του στο γκαζόν ύστερα από σκληρό μαρκάρισμα των Ρώσων θεωρήθηκε από τον διαιτητή θέατρο, κάτι που προκάλεσε τις έντονες διαμαρτυρίες του. Ο τρόπος που εκβιάζει τα υπέρ του φάουλ είναι τόσο χαρακτηριστικός ώστε οι οπαδοί των αντίπαλων ομάδων έχουν βαφτίσει τέτοιου είδους ενέργειες «βουτιές Καραγκούνη». Ωστόσο, προτού καταλογίσει κανείς δόλο στον «Κάρα», θα πρέπει να λάβει υπόψη αφενός το πάθος που τον συνεπαίρνει ολοκληρωτικά την ώρα του αγώνα ωθώντας τον να κάνει τα πάντα για να κερδίσει και αφετέρου τη σχεδόν αλλόκοτη ακεραιότητα του χαρακτήρα του.
Οπως ξέρουν πολύ καλά οι δημοσιογράφοι που καλύπτουν το ρεπορτάζ ΠΑΟ και Εθνικής, ο Καραγκούνης λέει πάντα αυτό που σκέφτεται ή δεν μιλάει καθόλου. Οσο για τους τόσο διάσημους πλέον μορφασμούς του, στον 35χρονο άντρα που μοιάζει να βράζει στο ζουμί του για ένα πέναλτι ή ακόμη και για ένα πλάγιο άουτ που δεν του δόθηκε θα πρέπει να διακρίνει κάποιος εκείνο το παιδί που έπαιζε μπάλα στο χωριό του από το πρωί μέχρι το βράδυ και ονειρευόταν ότι κάποια ημέρα θα φτάσει... ως τα αστέρια - δηλαδή τον Δημήτρη Σαραβάκο και τον Κριστόφ Βαζέχα. Διότι παρόλο που ο Γιώργος Καραγκούνης έχει σηκώσει το τρόπαιο του Euro 2004, έχει υπογράψει συμβόλαια εκατομμυρίων ευρώ και έχει παίξει στο ίδιο γήπεδο με προσωπικότητες του μεγέθους των Ζιντάν και Μέσι, μία πλευρά του εαυτού του δεν έφυγε ποτέ από τις αλάνες και τους παιδικούς τσακωμούς μπροστά στα αυτοσχέδια τέρματα, με τις πέτρες αντί για δοκάρια πάνω στο ξερό χώμα. Ο Παναθηναϊκός, η Εθνική, η Ιντερ και η Μπενφίκα μπορεί να ήρθαν στον δρόμο του, ωστόσο αυτός ο δρόμος δεν είχε στροφές και διακλαδώσεις. Για τον Καραγκούνη ο μεγάλος έρωτας είναι η ίδια η μπάλα.

Το παιδί από την Ηλεία

«Οταν γνωρίσεις τη μητέρα του καταλαβαίνεις αμέσως τα πάντα για το ποιος είναι ο Γιώργος Καραγκούνης», λέει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος και συνεχίζει: «Βλέπεις ξεκάθαρα τις αρχές του, τον σεβασμό, την αυθόρμητη καλοσύνη, αλλά και το τεράστιο πείσμα του». Η κυρία Ξένια Καραγκούνη εργαζόταν επί χρόνια ως μαγείρισσα στο εστιατόριο των εγκαταστάσεων του Παναθηναϊκού στην Παιανία. Χάρη στις διευκολύνσεις που εξασφάλισε ο Βαρδής Βαρδινογιάννης για όλη την οικογένεια, οι γονείς του μετοίκησαν το 1989 από τον Αμπελώνα, ένα χωριό λίγα χιλιόμετρα από τον Πύργο Ηλείας, στην Παιανία μόνο και μόνο για να βρίσκονται κοντά στον 12χρονο τότε μοναχογιό τους. Το «ραντάρ» του Χουάν Ραμόν Ρότσα είχε εντοπίσει τον πιτσιρικά που είχε ήδη αποκτήσει φήμη μεγάλου ταλέντου στην περιοχή και εισηγήθηκε την ένταξή του στα φυτώρια ποδοσφαιριστών του ΠΑΟ.

Εχοντας μεγαλώσει μέσα στο γήπεδο του Πανηλειακού, μια και ο πατέρας του υπήρξε παίκτης και παράγοντας του συλλόγου, ο Γιώργος ήξερε από πολύ νωρίς τι σημαίνει ποδοσφαιρική ομάδα. Ο,τι και εάν είχε μάθει όμως στον Πύργο δεν μπορούσε να συγκριθεί με την οργάνωση του πρωταθλητή Παναθηναϊκού. Η άφιξη του Γιώργου Καραγκούνη στις εγκαταστάσεις της Παιανίας τον άφησε εκστατικό. Ζούσε το όνειρό του - και μάλιστα μαζί με τους κανονικούς πρωταγωνιστές: τον Νίκο Σαργκάνη, τον Χρήστο Δημόπουλο και, βέβαια, τον Δημήτρη Σαραβάκο. Το δέος του πιτσιρικά τον εμπόδισε να πλησιάσει το ίνδαλμά του αρχικά, στη συνέχεια όμως μπερδευόταν όλο και περισσότερο στα πόδια των μεγάλων, ενώ δημιούργησε μια πιο στενή σχέση με τον Κώστα Μαυρίδη. Η συνέχεια, όπως συνήθως λέγεται, δόθηκε στα γήπεδα και μολονότι το κεφάλαιο «Παναθηναϊκός» έκλεισε, δεν ισχύει το ίδιο για την καριέρα του Γιώργου Καραγκούνη. Ο ίδιος θα προτιμούσε μια μεταγραφή στην Ιταλία, όπου είναι ακόμη εξαιρετικά δημοφιλής, παρόλο που η περίπτωση της Α.Ε. Λεμεσού στην Κύπρο φαντάζει πιο ρεαλιστική για τον τρίτεκνο Γιώργο. Ανεξάρτητα όμως από το ποια θα είναι η επόμενή του ομάδα, ο «Κάρα» έχει ακόμη το μυαλό του στον Παναθηναϊκό και το άδοξο τέλος της σχέσης του με την ομάδα που αγάπησε από παιδί. Κι αυτό φαίνεται, παραδόξως, από τον τρόπο που αποφεύγει να μιλά για τις μέρες της «πράσινης» δόξας. Κάθε φορά που κάποιος τον ρωτά για την πιο ευτυχισμένη περίοδο της καριέρας του, ο «Κάρα» δεν αναπολεί ούτε το νταμπλ με τον ΠΑΟ, ούτε καν το Euro του 2004. Πηγαίνει πολύ πίσω, στο 1998, όταν στα 21 του χρόνια ήταν αρχηγός της Εθνικής Ελπίδων. Τότε που μαζί με τον Ελευθερόπουλο, τον Αντζα, τον Δέλλα, τον Μπασινά και τον Λυμπερόπουλο, μεταξύ άλλων, έφτασε μια ανάσα από την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. «Τότε ήταν ωραία», λέει ο Γιώργος Καραγκούνης, «γιατί δεν μας ένοιαζε τίποτα. Μόνο να παίξουμε καλή μπάλα»...