Κεντροαριστερά: «Όχι» από τη Δημοκρατική Ευθύνη στον νέο φορέα

Η ανακοίνωση του κόμματος είναι ιδιαίτερα αιχμηρή για τη διαδικασία, αλλά και την πολιτική αξιοπιστία των κομμάτων και κάποιων από τα πρόσωπα που συμμετέχουν, ενώ θέτει σοβαρά πολιτικά ζητήματα.

Το νέο κόμμα που υποστηρίζεται από τον Αλέκο Παπαδόπουλος συνεχίζει θέτοντας τα μεγάλα ζητήματα που η χώρα θα έχει να αντιμετωπίσει τον επόμενο Μάιο:

«Γνωρίζουμε ως Δημοκρατική Ευθύνη το δράμα της χώρας, που, όπως πηγαίνουν τα πράγματα, θα εξελιχθεί το Μάιο του 2018, οπότε το πολιτικό προσωπικό, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, θα πρέπει να απαντήσει αν θα αποδεχθεί ένα πολύχρονο σκληρό πακέτο εθνικών εγγυήσεων, προκειμένου να καταστεί εφικτή η όποια διευθέτηση χρέους…».

Χαρακτηριστικά δε αναφέρει ότι «Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν περιθώρια επιτυχίας και αν τελικά προκύψουν. Ειλικρινώς τους το ευχόμαστε. Αν πιστεύαμε ότι αξίζει τον κόπο για τη χώρα, θα συμμετείχαμε».

Η ανακοίνωση έχει αναλυτικά ως εξής:

Με αφορμή δημοσιεύματα και διαρροές περί της συμμετοχής της Δημοκρατικής Ευθύνης στις εκλογικές διεργασίες του λεγόμενου κατά τρόπο αδόκιμο «χώρου της Κεντροαριστεράς», το Εκτελεστικό Γραφείο της Δημοκρατικής Ευθύνης διευκρινίζει τα εξής:
H Δημοκρατική Ευθύνηαπό την ίδρυσή της είχε ξεκαθαρίσει ότι ούτε συμμετέχει στις διεργασίες αυτές ούτε υποστηρίζει κάποιον από τους επίδοξους επιγόνους για τους εξής λόγους:
α) Οι ανασυγκροτήσεις πάλαι ποτέ διαλαμψάντων πολιτικών χώρων, όπως της ιστορικής δημοκρατικής παράταξης, στην οποία και εμείς ανήκουμε, επιτυγχάνεται μόνο με μία κινούσα ιδέα, η οποία προκαλεί πεποιθήσεις στο δημοκρατικό κόσμο της χώρας και ταυτόχρονα διεγείρει το συναίσθημα του λαού.
β) Προσωπικές φιλοδοξίες για την αρχήγευση του χώρου χωρίς αυτογνωσία και αυτοσυνειδησία της ευθύνης και του ρόλου που μπορούν να διαδραματίσουν ακυρώνουν κάθε προσπάθεια ο πολιτικός χώρος να αναζωογονηθεί και να επανακάμψει με κεφάλαια εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας στον πολιτικό κόσμο της χώρας ως δύναμη που πρωταγωνιστεί και ανοίγει νέους δρόμους και όχι ως κομπάρσος σε μια παρατεταμένη πολιτική παρακμή. Αντίθετα, χαμηλώνουν ακόμη περισσότερο το επίπεδο των απαιτήσεων του λαού.
γ) Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν περιθώρια επιτυχίας και αν τελικά προκύψουν. Ειλικρινώς τους το ευχόμαστε. Αν πιστεύαμε ότι αξίζει τον κόπο για τη χώρα, θα συμμετείχαμε. Φοβούμαστε όμως ότι τελικώς, απ’ ό,τι ήδη διαφαίνεται, αυτή η περιπέτεια συνένωσης διαφορετικών προσώπων και αντιλήψεων, χωρίς πολιτική πρόταση για τη χώρα,  θα οδηγήσει στον οριστικό ευτελισμό της Παράταξης στην παρούσα φάση.
δ) Η Δημοκρατική Ευθύνη είναι ένα κόμμα με βάσεις σε όλη την Ελλάδα, με περισσότερα από 4.000 μέλη, που έχουν συνείδηση της αποστολής τους. Μεθοδικά και αθόρυβα οργανώνουν σε όλη την Ελλάδα τον πολιτικό της λόγο.
ε) Γνωρίζουμε ως Δημοκρατική Ευθύνη το δράμα της χώρας, που, όπως πηγαίνουν τα πράγματα, θα εξελιχθεί το Μάιο του 2018, οπότε το πολιτικό προσωπικό, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, θα πρέπει να απαντήσει αν θα αποδεχθεί ένα πολύχρονο σκληρό πακέτο εθνικών εγγυήσεων, προκειμένου να καταστεί εφικτή η όποια διευθέτηση χρέους. Αν πιστεύουν ορισμένοι αφελείς, είτε της κυβέρνησης είτε της αντιπολίτευσης, ότι στρουθοκαμηλίζοντας αυτό μπορεί να αποφευχθεί και εκείνοι να αποσείσουν τις ευθύνες τους προκηρύσσοντας εκλογές, τους επισημαίνουμε από τώρα ότι: 1)απλώς αγοράζουν ανώφελο χρόνο ενός (1) μήνα, όμως αμέσως το θέμα θα επανέλθει, οξύτερο όμως, και 2) οι όποιες διευθετήσεις του χρέους τελικώς επιλεγούν θα αποτελέσουν προηγούμενο και για άλλες χώρες με μεγαλύτερο χρέος σε απόλυτους αριθμούς, όπως π.χ. η Ιταλία. Επίσης, να λάβουν υπόψη τους ότι οι συζητήσεις για το χρέος το Μάιο του 2018 θα διεξαχθούν με βάση το επίπεδο αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος, το οποίο παραμένει χαμηλό, με λαϊκίστικη, πελατειακή και ιδιοτελή φύση. Την ίδια αυτή περίοδο θα συνεκτιμηθεί η λόγω της απλής αναλογικής επαπειλούμενη πολιτική αστάθεια. 
στ) Αντί λοιπόν το σύνολο του σημερινού πολιτικού κόσμου να ασχολείται με τα σοβαρά θέματα που άπτονται του μέλλοντος της χώρας, να αναζητά λύσεις και να δίνει γενναίες απαντήσεις για τα μεγάλα και τα δύσκολα, προτάσσει τα επουσιώδη και τις προσωπικές φιλοδοξίες και συζητά ποιος θα ηγείται του ενός ή του άλλου φορέα και ποιος θα συγκυβερνήσει με ποιόν την επαύριον ασχέτως πολιτικής πρότασης. 
ζ) Τέλος, έχουμε στέρεα πεποίθηση ότι πολύ σύντομα και μπροστά στα αδυσώπητα αδιέξοδα και σταυροδρόμια του ελληνικού μέλλοντος θα έρθει η ώρα που ο λαός μας θα αισθανθεί την ανάγκη να σηκώσει χέρια και να αναζητήσει στέρεες χειρολαβές από ανθρώπους, ιδέες και νέες πολιτικές δυνάμεις, που κουβαλούν πολιτική υγεία και που μπορούν να υπηρετήσουν την εποχή και όχι μηχανιστικές επιλογές με βάση τις αναμνήσεις και τα ιδεολογήματα του παρελθόντος».