Καίτη Παπανίκα: Η ζωή και η καριέρα της σπουδαίας ηθοποιού

Την περασμένη Δευτέρα έφυγε από κοντά μας μια σπουδαία ηθοποιός, η Καίτη Παπανίκα. Για 50 περίπου χρόνια, αποτελούσε κόσμημα για τον καλλιτεχνικό κόσμο. 

Η Καίτη Παπανίκα, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1942. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1964). Παράλληλα, σπούδασε κλασικό τραγούδι στο Ωδείο Αθηνών. Μαθήτρια ακόμα της Σχολής, εμφανίστηκε στη Σκηνή σε παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας στο Εθνικό Θέατρο (1963). Συγκεκριμένα, ήταν μέλος του χορού στην "Ανδρομάχη" του Ευριπίδη, ενώ συμμετείχε και σε άλλες παραγωγές του Εθνικού.

Το 1964, ήταν μέλος του θιάσου της Γκέλυς Μαυροπούλου. Εμφανίστηκε στο έργο "Το Υπόγειο της Λέλας", όπου έπαιξε τον ρόλο της Τζένης. Ακολούθησαν συνεργασίες της με κορυφαία ονόματα του χώρου της υποκριτικής τέχνης. Θα αναφέρουμε τις κυριότερες από αυτές (μέσα σε παρένθεση ο ρόλος που ερμήνευσε στο κάθε έργο).

Από το 1964, ως το 1966, συνεργάστηκε με τους Μαρία Αλκαίου και Βασίλη Διαμαντόπουλο. Συμμετείχε στα έργα: "Μια Γυναίκα Χωρίς Σημασία" (Κυρία Άλονμπι), "Τα Δέντρα Πεθαίνουν Όρθια" (Ισαβέλλα), "Αθάνατη Πολυαγαπημένη" (Τζουλιέτα Γκουτσιάρντι) κ.ά.
Το 1966 – 67, συνεργάστηκε με τον Μάνο Κατράκη στα έργα: "Καπετάν Μιχάλης" (Εμινέ) και "Αυτό το Ζώο το Παράξενο" (Άννα Ταρακάν).

Το 1967 – 68, με τους Σ. Μουστάκα – Μ. Κοντού – Γ. Πάντζα, στα έργα " Μια Ιταλίδα στην Κυψέλη" (Ρενέ) και "Έτσι κι Αλλιώς κι Αλλιώτικα" (Τζένη).

Το 1969, συνεργάστηκε με τον Κ. Χατζηχρήστο στην επιθεώρηση "Έλληνες", και τον επόμενο πρωταγωνίστησε στο έργο "Πετάει, Πετάει" (Μυρτώ), ως μέλος του θιάσου των Ν. Ρίζου – Κ. Βουτσά – Γ. Βογιατζή.

Το 1969 – 70, συμμετείχε στον θίασο των Κ. Χατζηχρήστου – Μ. Φωτόπουλου και στο έργο "Ο Αεροπειρατής" (Λέλα), το 1970, στον θίασο του Λ. Κωνσταντάρα, στο έργο "Της Ζήλιας τα Καμώματα" (Χριστίνα), ενώ ακολούθησε συνεργασία της με τον  Γ. Γκιωνάκη στα έργα: "Δώδεκα Μήνες Καλοκαίρι (Ειρήνη), "Από την Αθήνα με Αγάπη" κ.ά. Το 1972 – 73, συγκρότησε θίασο με τους Σ. Στρατηγό και Γ. Κωνσταντίνου και πρωταγωνίστησε στα έργα: "Μάντεψε Ποιον Κρύβω στο Ψυγείο" (Νέλι Νας), "Μανωλάκης ο Βομβιστής" (Μαρίνα) και "Τη Λένε Ακόμα Δημοκρατία". Τον επόμενο χρόνο, με τους Ν. Ρίζο, Γ. Μιχαλόπουλο κ.ά. πρωταγωνίστησε στο έργο "Έρχεται ο Χρυσοχέρης " (Ντόρα).

Το 1974, συγκρότησαν θίασο με τον σύζυγό της (ως το 1993), Θόδωρο Κατσαδράμη και περιόδευσαν στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Μερικά από τα έργα στα οποία πρωταγωνίστησε στο διάστημα αυτό: "Καλημέρα Δημοκρατία" "Ο Μπαρμπέρης του Όθωνα" (Μαργαρίτα), "Μια Γυναίκα στο Τιμόνι μου" (Εύα), "Ψηφίστε με να Σωθείτε" (Μάγδα), "Πού σε Βρήκα πού με Βρήκες" (Νικόλ ντε Μπολιέ), "Οκτώ Γυναίκες Κατηγορούνται" (Αυγουστίνα).

Το 1989, συνεργάστηκε με το ΚΘΒΕ και πρωταγωνίστησε στο έργο "Τριαντάφυλλο στο Στήθος" (Σεραφίνα Ντέλε Ρόζε).

Το 1992-93, συνεργάστηκε με τον αξέχαστο Νίκο Δαδινόπουλο στο έργο «Η Σιωπή των Πονηρών» (Μελίνα). Τον επόμενο χρόνο, πρωταγωνίστησε στο έργο «Ζηλεύω, Ζηλεύεις, Ζηλεύει» (Ντίνα Παζίλη), με τον Ανδρέα Ντούζο. Το 1995 πρωταγωνίστησε στο έργο «Λα Μάμα» (Ροζάρια) και το 1997 με τη Ζωζώ Ζάρπα κ.α. στο έργο «Χαμάμ Γυναικών». Το 2000, ανέβασε το έργο «Η Σταρ και ο Άνθρωπος του Πάρκου», το 2002-03 πρωταγωνίστησε στα έργα «Η νύχτα της Άλωσης» (Μάνα) και «Άλλοι Λαλούν και Άλλοι Χορεύουν», το 2006 στον θεατρικό μονόλογο «Συγγνώμη, Μαμά», ενώ τελευταίες της εμφανίσεις ήταν το 2013 στα έργα: «Ελλάδα Αμάν με Τρόικα και Σουλεϊμάν» και «Γάμοι, Κηδείες και δεν Έχω Τίποτα να Φορέσω».



Έντονη ήταν η κινηματογραφική δραστηριότητα που ανέπτυξε. Η πρώτη της εμφάνιση στο σινεμά, έγινε το 1963.Πρωταγωνίστησε στην πολεμική περιπέτεια του Θάνου Σαντά «Μας Κρύβουν τον Ήλιο», γνωστή και με τον τίτλο «Τ’ Αγρίμια». Συνολικά, εμφανίστηκε σε 50 περίπου ταινίες. Αναφέρουμε μερικές από αυτές: «Με τη Λάμψη στα Μάτια» (1966), «Όλγα Αγάπη μου» (1968), «Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη» (1968), «Ένας Άνδρας με Συνείδηση» (1969), «Ο Αετός των Σκλαβωμένων» (1970), «Παύλος Μελάς» (1974), «Είσαι στην ΕΟΚ, Μάθε για την ΕΟΚ» (1981) (τίτλος προφανώς εμπνευσμένος από σχετικό διαφημιστικό σλόγκαν της εποχής), «Άντε Γεια» (1990), για την ερμηνεία της στην οποία τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου, «Τεστοστερόνη» (2004) κ.α. Τελευταία της κινηματογραφική εμφάνιση, ήταν στην ταινία «Δύο Όχθες κι Ένας Ισμαήλ» (2012).







Αξιόλογη ήταν και η τηλεοπτική της καριέρα. Πρωτοεμφανίστηκε στη μικρή οθόνη το 1972 στα σίριαλ «Στα Δίχτυα της Αράχνης» και «Κεκλεισμένων των Θυρών». Συμμετείχε επίσης στα σίριαλ: «Εν Τούτω Νίκα», «Η Ετυμηγορία», «Ο Ταξιτζής», «Ο Πατούχας», «Η Λάμψη», «Ανατολικός Άνεμος», «Ψίθυροι Καρδιάς», «Οδός Παραδείσου 7», «Όταν Ήμουν Δάσκαλος» κ.α. 

Πρωταγωνίστησε επίσης σε θεατρικά έργα που προβλήθηκαν από την τηλεόραση ή μεταδόθηκαν από το ραδιόφωνο. Το 1990, έλαβε μέρος στο Διεθνές Φεστιβάλ της Ιταλίας «Η Νύχτα των Ποιητών», με αποσπάσματα και μονολόγους αρχαίων τραγωδιών («Μήδεια», «Ηλέκτρα», «Αντιγόνη») με τίτλο «Τις δε Βίος» και τιμήθηκε με το Α’ Βραβείο Ερμηνείας. Αργότερα, περιόδευσε στη χώρα μας με παρόμοιο θεατρικό πρόγραμμα και τον τίτλο «Κραυγή Γυναικών». Ήταν μέλος της Εταιρείας Γραμμάτων και Τεχνών του Δήμου Πειραιά, ενώ παρουσίαζε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Ξένιος» του, τότε, Δήμου Άνω Λιοσίων (σήμερα απαρτίζουν ενιαίο Καλλικρατικό Δήμο με τη Φυλή), τις εκπομπές «Ερωτικά Φτερουγίσματα» και «Καλημέρα Όλη Μέρα».

Ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική. Υπήρξε δημοτική σύμβουλος Νέας Φιλαδέλφειας (1994-2006), όπου διετέλεσε αντιδήμαρχος, πρόεδρος της Δημαρχιακής Επιτροπής, πρόεδρος του Κ. Α. Π. Η. και αντιπρόεδρος στο Πνευματικό κέντρο. Υπήρξε υποψήφια βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στη Β’ Αθήνας το 1996 και το 2000.

Ανέπτυξε σημαντική φιλανθρωπική δράση και έλαβε πολλές τιμητικές διακρίσεις από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς.