Η Ηρώ Σαϊα έστησε μια compact παράσταση σαν ένα ακριβό κέντημα από τα παλιά – μόνο που τα υλικά της παράστασης μιλάνε για την ζωή μας στο σήμερα!
Γ. Κ. Καρατζάς
Η παράσταση που έστησε η Ηρώ Σαϊα με την ομάδα των αγαπημένων συνεργατών της ( Νεοκλής Νεοφυτίδης, Παντελής Ντζιάλας ) και με την καταλυτική συμβολή του Αγγέλου Μπούρα (κείμενα- σκηνοθεσία) στο θέατρο Γκλόρια Μικρό της Οδού Ιπποκράτους θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηρισθεί ως μια παράσταση- κέντημα σαν εκείνα τα γεωμετρικά μοτίβα της κόκκινης κλωστής που πρωταγωνιστούν στο χειροποίητο πρόγραμμα. Παράλληλα, είναι και μια παράσταση compact –συμπαγής και συμπυκνωμένη, όσο της πρέπει μικροκαμωμένη να χωρά σε μια αίθουσα περιορισμένων διαστάσεων που απλώνεται στην ελευθερία του καλλιτεχνικού σύμπαντος χάρις στα minimal αντίληψης γλυπτά του Κώστα Βαρώτσου (ένας ελάχιστο δάσος από φτερωτά δένδρα που υπακούν στις εντολές του δημιουργικού ανέμου).
Κέντημα και compact, λοιπόν. Το κέντημα μας πάει πίσω στο σεντούκι της κληρονομιάς για να ψάξουμε να βρούμε την κόκκινη κλωστή της συνέχειας που μας φέρνει στην εποχή του compact. Η Ηρώ – όπως γράφει και ο Νεοκλής- είχε μια ιδέα. «Να κάνουμε κάτι σε σχέση με την παράδοση». Μια παράδοση κυρίως με όχημα το δημοτικό τραγούδι μεταπλάθεται από την τέχνη και τις δεξιότητες τους σε σημερινό υλικό σκηνικής (και εικαστικής) παρουσίας. Ένα ακριβό υλικό σαν τα κεντήματα της γιαγιάς στο μεγάλο άσπρο γιορτινό τραπεζομάντηλο της οικογένειας. Τι άλλο χρειαζόμαστε; Μια κόκκινη κλωστή! Ναι, αλλά και το απόθεμα αγάπης για όλα αυτά που συνεχίζουν να μας ενώνουν.
Η παράσταση ονομάζεται Παραδώσου και δεν λαθεύει στους στόχους της. Αποζητά και επιδιώκει την άνευ όρων παράδοση στον έρωτα που κρύβει η παράδοση: «Δεν είν’ ο έρωτας ανθός, μαζί του για να παίξεις, /μόν’ είναι βάτος μ΄ αγκαθιές κι αλίμονό σου αν μπλέξεις». Και συνδυάζεται άνετα με ένα καινούργιο της Σαϊα: «Στα δίχτυα του σαν θα πιαστείς μην ψάχνεις τον ευατό σου/ σαν είν’ η μάχη άνιση μονάχα παραδώσου».
Και το «Παραδώσου» ως παράσταση είναι μια εμπειρία και την εμπειρία πρέπει να την ζήσεις. Τι απομένει από όλο αυτό; «Μες στην καρδιά μου σ’ έβαλα/ σε φίλησα στο στόμα/ και αυτή τη γεύση του φιλιού στα χείλη έχω ακόμα…». Και μια τελευταία εικόνα: Η Ηρώ όρθια σε ένα παγκάκι τραγουδά το «Παραδώσου» και στην μικρή αίθουσα εισβάλει ο Γιάννης Δίσκος με το κλαρίνο του και ο Τάκης Βασιλείου με το νταούλι του.
