Τάσος Καραμήτσος

Οταν το είπε η κυρία Παπακώστα αυτό, απλώς... γέλασαν μέχρι και τα τσιμέντα διότι όλοι γνώριζαν την εικόνα των Εξαρχείων. Με απλά λόγια, στην εν λόγω περιοχή δεν πάταγε περιπολικό της Αστυνομίας ούτε καν για να μεριμνήσει για τροχαίο ατύχημα. Το λέω αυτό γιατί είχε συμβεί στις αρχές του έτους στον δημοσιογράφο Δημήτρη Παγαδάκη να καλέσει την Αμεση Δράση μετά από τρακάρισμα που είχε με κάποιον συμπολίτη του στην οδό Τοσίτσα, για να ακούσει από την άλλη άκρη της γραμμής τον αστυνομικό να του λέει: «Εμείς, φίλε, εκεί κάτω δεν κατεβαίνουμε»!

Μερικούς μήνες αργότερα τα Εξάρχεια εξελίσσονται εντελώς διαφορετικά: μια νέα κυβέρνηση που έχει την πολιτική βούληση, τη σημαντική πλειοψηφία της κοινής γνώμης με το μέρος της και προφανώς έναν ικανό και τολμηρό υπουργό αλλάζει άρδην αυτή την άθλια εικόνα που παρουσίαζε το συγκεκριμένο μέρος στο κέντρο των Αθηνών.

Ο,τι χτίστηκε κατά τρόπο αδιανόητα στρεβλό από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 και σήμερα επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ (για να μην τα ξεχνάμε), γκρεμίζεται -και σχετικά εύκολα- μέσα σε λίγες ημέρες. Ενα καθεστώς τρομοκρατίας, αλητείας, βανδαλισμών και κανονικής διακίνησης ναρκωτικών που εξυπηρετούσε μια απειροελάχιστη μερίδα παραβατικών της κοινωνίας (δύο με τρεις χιλιάδες άτομα) ταλαιπωρεί και βλάπτει οικονομικά εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που ζουν, κινούνται και κατέχουν περιουσίες στο κέντρο της πόλης για πάνω από 30 χρόνια.

Η άνοδος του τουρισμού και τα ευεργετικά μέτρα για την οικοδομή φέρνουν ξένους επενδυτές παντού στην πρωτεύουσα. Αγοράζονται εκατοντάδες ακίνητα, ακόμα και στις πιο υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας. Οι πολίτες όλων αυτών των περιοχών που έχουν στην ιδιοκτησία τους ακίνητα, με την εκκαθάριση των Εξαρχείων, μπορούν να ελπίζουν σε μια πολύ σημαντική αναβάθμιση της περιουσίας τους. Οπως επίσης και οι καταστηματάρχες, αλλά και όλοι όσοι εργάζονται στο κέντρο. Ποιος χάνει από τα «καθαρά Εξάρχεια»;

Ταυτόχρονα με τον μανδύα της ελευθερίας και της δημοκρατικής ευαισθησίας που μας ταλαιπωρεί σε αυτή την έρημη χώρα από την πτώση της χούντας και μετά, «έγιναν Εξάρχεια» και ορισμένες σχολές στα πανεπιστήμια και το Πολυτεχνείο, με αποτέλεσμα και εκεί μερικές εκατοντάδες ποινικοί να καταδυναστεύουν μερικές χιλιάδες φοιτητές. Δεν τους αφήνουν να μορφωθούν γιατί έτσι γουστάρουν οι ελάχιστοι σε σχέση με τους πολλούς.
Προσοχή, η διαφορά με τη Μονμάρτρη (ή παρόμοιες γειτονιές σε όλο τον κόσμο) δεν είναι το ποιοι κυκλοφορούν, αν είναι άσπροι, μαύροι, φτωχοί ή πλούσιοι. Απλά είναι ότι δεν κυκλοφορούν πουθενά μολότοφ. Δεν υπάρχουν σε καμία κανονική δυτική χώρα περιοχές όπου αποδεδειγμένα κατασκευάζονται εμπρηστικές βόμβες και δεν συλλαμβάνονται οι υπαίτιοι για λόγους... δημοκρατικής ευαισθησίας.

Οπως σε καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν... λιάζονται στους δρόμους μετανάστες ή πρόσφυγες αγνώστων λοιπών στοιχείων, πώς να το κάνουμε αυτό. Οι θεωρίες διαφόρων τύπων (ειδικά ευρωβουλευτών της Αριστεράς που μένουν σε κάποια σικ περιοχή των Βρυξελλών) περί δημιουργίας φυλακών Αλκατράζ κ.λπ. απλά ενισχύουν την απόφαση της κυβέρνησης να καθιερώσει κλειστά κέντρα για όλους όσοι έρχονται παράνομα στη χώρα. Περιορισμός και αναγκαστική επιστροφή όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, μαζί φυσικά με τις κατάλληλες διπλωματικές ενέργειες. Υπάρχει άλλη λύση ή μήπως ήταν η Μόρια το μοντέλο και δεν το ομολογούν;