Τάσος Καραμήτσος

Είναι βέβαιο ότι θα πέσουν πιο χαμηλά οι ρυθμοί ανάπτυξης παντού στις βιομηχανίες, στις υπηρεσίες, στο εισόδημα του απλού πολίτη κυρίως λόγω του πρωτοφανούς κύματος ακρίβειας της ενέργειας και μαζί όλης της καταναλωτικής αλυσίδας.

Αν όμως κοστίσει όλη αυτή η περιπέτεια μία φορά στη Δύση και ας πούμε τρεις φορές στην Ευρώπη, στη Ρωσία του Πούτιν θα κοστίσει άμεσα... 13 φορές και σε λίγους μήνες ίσως και... 33 φορές και έτσι είναι σωστό να γίνει. Δεν γνωρίζω, προσωπικά θεωρώ ότι είναι και λίγοι αυτοί που γνωρίζουν το ακριβές περιεχόμενο των συνομιλιών του Ερντογάν με τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη, αλλά από κάποιες γενικές πληροφορίες τεκμαίρεται ότι ο Τούρκος δικτάτορας (μην αμφιβάλλετε ότι είναι κάτι σαν τον Πούτιν) μοιάζει να αισθάνεται μετά τη ρωσική περιπέτεια αρκετά πιο... προσγειωμένος.

Σαφώς ήταν και είναι ισχυρός γεωπολιτικά και με πολύ καλά οργανωμένο στρατό και στρατηγικά συμφέροντα στην περιοχή. Αλλά και ο Ρώσος δεν ήταν (και είναι) πανίσχυρος γεωπολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά; Βέβαια ο Ερντογάν δεν κατέχει το όπλο του ελέγχου της διανομής ενέργειας στην Ευρώπη, αλλά έχει κι αυτός όπλα στη διπλωματική και στρατιωτική φαρέτρα του.

Σε κάθε περίπτωση, για να επανέλθουμε στον ρωσο-ουκρανικό, ο Πούτιν σήμερα σε... απλή μετάφραση την πάτησε κανονικά, όπως ο Χίτλερ στην επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα» και πολλοί άλλοι «πολέμαρχοι» στην Ιστορία που υποτίμησαν τη δύναμη της αντίστασης «υπέρ βωμών και εστιών», αλλά και την αντίδραση των συμμάχων του ΝΑΤΟ, που αν επρόκειτο να μετρηθούν στρατιωτικά στα σοβαρά θα τον ισοπεδώσουν.

Και όλη αυτή η υπόθεση όταν τελειώσει με το καλό -και μακάρι να τελειώσει γρήγορα γιατί εκτός από την απώλεια χιλιάδων ανθρώπων και την καταστροφή μιας χώρας την πληρώνει ακόμα και... ο γουναράς της Καστοριάς- είναι απολύτως αναγκαίο να καταστεί σαφές τουλάχιστον στη χαλαρή (έως και πλαδαρή) Ευρωπαϊκή Ενωση που ζούμε, μετέχουμε και ορίζουμε από εκεί τη ζωή και την εδαφική ακεραιότητά μας ένα πράγμα: Δεν «παίζεις» και δεν εξαρτάς την ενεργειακή σου επάρκεια από έναν απόλυτο δικτάτορα που όλοι γνωρίζουν τις μεθόδους διακυβέρνησης που χρησιμοποιεί για να παραμείνει στην εξουσία πάνω από είκοσι χρόνια.

Ασφαλώς και όλοι αντιλαμβάνονται το... ολίγον φαιδρό της υποθέσεως, πριν από λίγες ημέρες όλη η Ευρώπη να προσκυνάει το χρήμα των Ρώσων ολιγαρχών (όπως του Αμπράμοβιτς της Τσέλσι, του Ουσμάνοφ κ.λπ.) και σήμερα να τους κυνηγάει με πάθος, αλλά αυτά συμβαίνουν στους πολέμους σχεδόν πάντα. Και αυτό πάντως είναι ένα καλό μάθημα ότι ξαφνικά τα καλά κεφάλαια δεν μπορεί να μετατρέπονται σε λεφτά του διαβόλου από τη μια μέρα στην άλλη. Ολοι γνώριζαν ότι τα περισσότερα από αυτά τα λεφτά των Ρώσων ολιγαρχών προέρχονται από τη βίαιη διανομή του πλούτου μιας χώρας από τον Πούτιν και δεν αποτελούν προϊόν επιχειρηματικών επιτυχιών όπως στον υπόλοιπο δημοκρατικό κόσμο. Οι χώρες δεν είναι τράπεζες...