Τάσος Καραμήτσος

Είναι μια γενναία κίνηση που φυσικά θα πιστωθεί στη Γερμανία και στην ίδια τη Μέρκελ μετά από μία δεκαετία σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής που επέβαλε η ίδια. Βεβαίως μπορεί η κίνηση της καγκελαρίου να ενέχει και κάποια σκοπιμότητα, αφού οι μεγάλες εξαγωγικές αγορές της Γερμανίας (Αμερική, Κίνα, Τουρκία) έχουν, η καθεμία για διαφορετικούς λόγους, σοβαρά προβλήματα τα τελευταία χρόνια, επομένως δεν… σηκώνει και άλλο ένα τεράστιο ζήτημα, όπως θα ήταν η διάλυση της ευρωπαϊκής αγοράς. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η απόφαση είναι πολύ σημαντική για όλους τους πολίτες της Ενωμένης Ευρώπης.

Ετσι λοιπόν και στην Ελλάδα είναι λογικό να το… ψιλοπανηγυρίσουμε, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε το μέγεθός μας (για το οποίο δεν φταίμε), ούτε όμως και το πόσο πίσω είμαστε, ειδικά στον δημόσιο τομέα (για τον οποίο έχουμε την πλήρη ευθύνη), εδώ και δεκαετίες.

Θα φέρω ένα απλό παράδειγμα, πραγματικό γεγονός, χαρακτηριστικό, όμως, της άθλιας γραφειοκρατίας που ζει και υφίσταται ένας απλός πολίτης. Τον Οκτώβριο του 2019, σε μια επαρχιακή πόλη, συνέβη ένα απλό τρακάρισμα δύο Ι.Χ. αυτοκινήτων χωρίς σωματική βλάβη. Τράκαραν δύο οδηγοί αυτοκινήτων, διαλύθηκε το ένα, βγήκαν έξω (επαναλαμβάνω, χωρίς τραυματισμούς) και «τα βρήκαν» πολιτισμένα, συμφώνησαν δηλαδή ότι φταίει ο ένας από τους δύο που πέρασε το STOP, μίλησαν με τις ασφαλιστικές τους και όλα καλά. Δεν ήταν όμως… όλα καλά διότι το αστυνομικό τμήμα της περιοχής έπρεπε να συντάξει μια απλή έκθεση του συμβάντος (για να προχωρήσει η διαδικασία αποζημίωσης), κάτι σαν να λέμε μια κόλλα χαρτί στην οποία ένας αστυνομικός θα περιέγραφε το συμβάν και τις εκατέρωθεν μαρτυρίες.

Η απλή αυτή διοικητική πράξη, που λογικά δεν θα έπαιρνε πάνω από 15 λεπτά χρόνο σε έναν αστυνομικό, δεν γινόταν ποτέ έτσι, άνευ εξηγήσεων. Πήρε εντέλει έξι μήνες στο τοπικό αστυνομικό τμήμα για να γράψει σε ένα κομμάτι χαρτί τι συνέβη σε ένα μικρό τροχαίο και αυτό μετά από τηλεφώνημα που έπεσε από γραφείο κορυφαίου υπουργού! Μόλις τελείωσε, λοιπόν, μετά από έξι μήνες αναμονής η διαδικασία, το πόρισμα αυτό πήγε στην τοπική εισαγγελία προκειμένου να επικυρωθεί, ή κάτι παρόμοιο τυπικό. Αυτό έγινε τον Απρίλιο. Ακόμα εκκρεμεί και ο εργαζόμενος ανθρωπάκος έμεινε χωρίς αποζημίωση και χωρίς αυτοκίνητο.

Αυτά τα ασήμαντα περιστατικά ας υποθέσουμε ότι ταλαιπωρούν μερικές χιλιάδες πολίτες κάθε μέρα, αλλά, δυστυχώς, υπάρχουν και πιο σημαντικά, όπως ας πούμε επενδύσεις που πάνε πίσω εκατοντάδες υποθέσεις και κοστίζουν στη χώρα λεφτά και κυρίως θέσεις εργασίας.

Είναι η νοοτροπία, είναι η γραφειοκρατία, είναι η έλλειψη αξιολόγησης προσωπικού στον δημόσιο τομέα (που για την ώρα δεν έχει αγγίξει ούτε η νέα κυβέρνηση), είναι όλα μαζί; Πάντως, αν δεν λυθούν βασικά ζητήματα της λειτουργίας του κράτους, όσα λεφτά και να πάρουμε από τους εταίρους μας, ή θα καταλήξουν στον βρόντο, όπως πολλά εξ αυτών στο παρελθόν, ή σε τσέπες επιτήδειων. Οχι και τόσο ασυνήθιστο, πόσα πακέτα Ντελόρ, πόσα ΜΟΠ και πόσα ΕΣΠΑ πετάχτηκαν και χάθηκαν δισ. δραχμές και ευρώ σε αυτή τη χώρα; Ελπίζουμε να έρθει κάτι καλύτερο.