Τάκης Διαμαντόπουλος

Όταν πριν από μερικά χρόνια επιστήμονες έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου για τις αλλαγές που φέρνει το μικροκλίμα στην καθημερινότητα μας, όπως ο καθηγητής Ζερεφός, δεν πίστευε κανείς ότι θα ζήσουμε αυτές τις βιβλικές καταστροφές, τόσο από τις πλημμύρες, όσο και από τις πυρκαγιές που καταστρέφουν στο πέρασμα τους καταπίνουν, ότι έχει απομείνει από το δασικό και φυσικό κάλλος. Ευτυχώς που μέχρι τώρα δεν έχουμε θρηνήσει ανθρώπινες ζωές, όπως είχε γίνει στο Μάτι που εξελίχθηκε σε ανθρώπινη τραγωδία, η οποία δεν θα ξεχαστεί ποτέ.

Η σημερινή εικόνα που παρακολουθούμε αποσβολωμένοι τις τελευταίες ημέρες έχει έντονο χρώμα από την πολιτική ζωή του τόπου και τις διαχρονικές ευθύνες ολόκληρου του πολιτικού συστήματος. Τους λογαριασμούς μας με το παρελθόν τους έχουμε κλείσει, αυτό δεν σημαίνει όμως πως οι παραλείψεις, τα εγκληματικά λάθη, και ο πόλεμος συμφερόντων σε βάρος της καθημερινότητας των πολιτών, γεγονότα για 50 χρόνια και πλέον, είναι κάτι που μπορεί να διαγραφεί με μια κίνηση από το μυαλό μιας ολόκληρης κοινωνίας.

Κάθε νέα κυβέρνηση, τουλάχιστον από το 1974 και εντεύθεν, στο πρόγραμμα της και στον πυρήνα των προτάσεων της δεσμεύεται πως τα κακώς κείμενα θα διορθωθούν, ενώ άλλα θα εκλείψουν από το προσκήνιο.

Και στην συνέχεια ως δια μαγείας δεν γίνεται τίποτα από όλα αυτά ή στην καλύτερη περίπτωση γίνονται τόσα λίγα που επί της ουσίας δεν είναι ορατά από τους πολίτες και την κοινωνία. Ο κρατικός μηχανισμός δυστυχώς είναι πιστό αντίγραφο του πολιτικού συστήματος με τις αδυναμίες του και την κακεντρέχεια του. Και επειδή ενός κακού μύρια έπονται, οι πράξεις, οι παραλείψεις και τα φαινόμενα διαφθοράς των τελευταίων δεκαετιών τα πληρώνουμε σήμερα με πολύ ακριβό κόστος και με τις ίδιες τις ζωές μας.

Στην παρούσα φάση που η χώρα δοκιμάζεται σε πολλά επίπεδα είναι ανάγκη όλοι που έχουν ευθύνη για την πορεία του τόπου, αφού κοιτάξουν πίσω στο παρελθόν, να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την επόμενη μέρα, ώστε να μην πέσουν στην παγίδα της απραξίας και το εφήμερο πολιτικό κόστος. Όταν η σκέψη και η δράση των πολιτικών ταγών μας επικεντρώνεται στο όφελος του κομματικού κέρδους και της ψηφοθηρίας χάνεται η πεμπτουσία της Δημοκρατίας που συνδυάζεται με την λειτουργία του κοινοβουλευτικού συστήματος. Όσο χαμηλά πέφτει το πολιτικό μας σύστημα, τόσο πιο χαμηλά συμπαρασύρει και την λειτουργία των θεσμών.

Δεν μπορείς να κλείνεις τα μάτια όταν βλέπουμε ξεκάθαρα ότι χρειάζεται να αναθεωρηθούν παλιές και ατελέσφορες πρακτικές. Δεν μπορεί να προχωρήσει η χώρα μπροστά όταν ο κρατικός μηχανισμός αδυνατεί να αντιμετωπίσει κρίσιμες περιπτώσεις και γεγονότα, επειδή δεν επαρκούν τα μέσα και το βλέπουμε στις καταστροφικές φωτιές. Τα λάθη του παρελθόντος δεν θα τα πληρώσουν οι επόμενες γενιές. Οφείλουμε να πάρουμε αποφάσεις όσο αντιλαϊκές και αν είναι οι οποίες όμως να μας οδηγήσουν σε ένα πιο ασφαλές περιβάλλον στην οικονομία, στην ασφάλεια των πολιτών, στον τομέα εργασίας, παιδεία και πολιτισμό. Αυτό οφείλει να κάνει το πολιτικό σύστημα, όσο πιο γρήγορα γίνεται πριν είναι αργά για όλους.