Παντελής Διαμαντόπουλος

Αυτή ήταν η κεντρική ιδέα για τον Ολυμπιακό, στην επίσκεψή του στην Αιτωλοακαρνανία. Ο Παναιτωλικός ήταν έτοιμος να μπλοκάρει τους «ερυθρόλευκους», αλλά το αριστερό πόδι του Γιαζίτσι όπως έχει κάνει φέτος κι άλλες φορές, έστειλε την μπάλα (από κόρνερ) στο κεφάλι του Ελ Κααμπί και ο Μαροκινός απλά έκανε την δουλειά του καλά. Άλλο ένα τρίποντο στην ομάδα του μεγάλου λιμανιού, με τρόπο δύσκολο και με έναν αντίπαλο που δεν τα παράτησε ως την τελευταία φάση. Μπράβο στον Παναιτωλικό και γιατί ήταν έτοιμος, αλλά και για την αντίδραση μετά το γκολ που δέχθηκε. Άλλοι «λιποθυμάνε» και ουσιαστικά παρατάνε το ματς, Οι παίκτες του Αναστασίου αντιθέτως χίμηξαν να ρίξουν τις ζαριές τους για την ισοφάριση, φλερτάροντας ακόμη και με το να φάνε γκολ από μακρινές λόμπες. Έχασε δυο τέτοιες ο Ολυμπιακός, μια ο Γιαζίτσι και μια ο Ελ Κααμπί. Δεν ήταν βέβαια όλα ανθηρά για τους νικητές…

Το χειρότερο μαντάτο για τους νταμπλούχους ήταν ο τραυματισμός του Ρέτσου. Ο διεθνής στόπερ έδειχνε να έχει από νωρίς θέμα, τελικά μετά από μια διεκδίκηση με το κεφάλι προς το τέλος του 45λεπτου, αποδείχθηκε πως δεν μπορούσε να συνεχίσει. Θα εκτιμηθεί το πρόβλημα, αλλά η εποχή κρύβει κάποια ματς παγίδες για τον Ολυμπιακό, που δεν έχει και πολλά περιθώρια να χάνει βασικούς ποδοσφαιριστές του. Πήρε την ευκαιρία ο Καλογερόπουλος και σε όλο το δεύτερο μέρος, ο αρχηγός της εθνικής ελπίδων αποτέλεσε τον παρτενέρ του Μάνσα.

Ο Μεντιλίμπαρ έκανε επτά αλλαγές σε σχέση με το ματς απέναντι στην Ρεάλ, είδε την ομάδα του να μην κάνει πολλές φάσεις στο ημίχρονο, αφού επι Αναστασίου ο Παναιτωλικός έχει γίνει ιδιαιτέρως σφριγηλός. Στο ίδιο διάστημα βέβαια, οι γηπεδούχοι δεν απείλησαν τους «ερυθρόλευκους» και έμενε να δούμε τι ήταν γραφτό να συμβεί στο δεύτερο ημίχρονο αυτής της περίεργης όπως εξελισσόταν αναμέτρησης. Και η πρώτη φάση αυτού του δευτέρου μέρους, έκανε τον Κωνσταντή Τζολάκη να πραγματοποιεί την επέμβαση της χρονιάς. Ολομόναχος ο Άλεξιτς σκεφτόταν πως θα πανηγυρίσει αλλά ο διεθνής πορτιέρε το έβγαλε σαν τερματοφύλακας πόλο! Η αλήθεια είναι πως η ομάδα μπήκε χειρότερα στο δεύτερο μέρος απ’ ότι στο πρώτο και αυτό δικαιολογημένα εκνεύρισε τον Μεντιλίμπαρ που προχώρησε άμεσες κινήσεις.

Έβαλε τον Μουζακίτη, που αν κάτι έλειπε από τους Πειραιώτες αυτό ήταν το άμεσο παιχνίδι του νεαρού και ο τρόπος που συνδέει τις γραμμές. Έβαλε στο ματς τον Γιαζίτσι που φέτος σε τέτοια παιχνίδια έχει δώσει λύσεις (και ξανάδωσε) και έκανε αλλαγή προσώπου στο δεξί άκρο της άμυνας με Ροντινέι αντί Κοστίνια. Ο Παναιτωλικός έκλεινε υποδειγματικά τους χώρους. Είχε πάει εξαιρετικά η ομάδα του Αγρινίου στο διάβασμα των αντιπάλων της και ήταν τέτοια η σιγουριά των παικτών της, που δεν είχε θέμα να παραχωρήσει αβέρτα- κουβέρτα κόρνερ. Και να σκεφτείτε ότι ο Ολυμπιακός από την αρχή του ματς έπαιξε με δυο επιθετικούς. Ελ Κααμπί και Γιάρεμτσουκ ξεκίνησαν παρέα, υποδέχτηκαν κυρίως στον αέρα κάποιες μπάλες, αλλά δεν ήταν εύκολο να τις τελειώσουν όπως θα ήθελαν. Όσο πέρναγε η ώρα, ο αγώνας άρχιζε να θυμίζει τους πρώτους του Ολυμπιακού στο φετινό πρωτάθλημα. Πλάγια η μπάλα και σέντρες. Έλλειψη φαντασίας, έλλειψη έντασης. Ως ένα σημείο τα δικαιολογώ, αφού όσο χρόνο και να ‘χεις αγωνιστεί κόντρα στην Ρεάλ, τα πνευμόνια σου και το μυαλό σου δουλεύουν τριπλά απ’ ότι κόντρα σε άλλες ομάδες. Το γκολ ήρθε λοιπόν στο 70’ από το πόδι του Γιαζίτσι και το κεφάλι του Ελ Κααμπί. Η διαχείριση στο υπόλοιπο του αγώνα, έφερε τρία κεντρικά χαφ, μετά την είσοδο του Ντάνι Γκαρσία στην θέση του Γιάρεμτσουκ , με τον Μουζακίτη να προωθείται πίσω από τον Ελ Κααμπί.

Ήταν ένα σκληρό παιχνίδι και ένας Ολυμπιακός μακριά από τον πολύ καλό του εαυτό. Μένουν οι βαθμοί, αλλά και η εμφάνιση του Καλογερόπουλου. Δείχνει πιο έτοιμος από τον Μάνσα και αξίζει να υπολογίζεται για τα καλά.