Νίκος Φελέκης

Αν στην Κουμουνδούρου δεν ήταν ορθολογιστές τότε είναι σίγουρο ότι κάποιοι θα απέδιδαν την κακοτυχία τους στη μεταφυσική, σε κάποια κατάρα που πλανάται πάνω από τα γραφεία τους. Ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του έφτιαξαν μια πολύ ωραία -και αισθητικά και επί του περιεχομένου- εκδήλωση για το ΕΣΥ και ο πρώην υπουργός και βουλευτής Α’ Πειραιώς Θοδωρής Δρίτσας την τίναξε στον αέρα με την ατυχή, όπως εκ των υστέρων παραδέχθηκε, δήλωσή του για τη «17 Νοέμβρη». Αντί να αναγκαστεί η κυβέρνηση να τοποθετηθεί στο ζήτημα του ΕΣΥ και της πανδημίας, που παίρνει ιδιαίτερα άσχημη τροπή, η αντιπαράθεση μεταφέρθηκε στα «κουφοντινικά», εκεί δηλαδή που θέλουν να την οδηγήσουν ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του. Οπως παλαιότερα ο Παύλος Πολάκης, έτσι τώρα και ο Θοδωρής Δρίτσας, έστω και άθελά του, έδωσε την εντύπωση ότι είναι ο «χρήσιμος ηλίθιος» που βοηθά την κυβέρνηση να βγει... αναίμακτα από τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται.

Και «κατάρα» δεν είναι μόνο ο Πολάκης και ο Δρίτσας, αλλά και οι βουλευτίνες Τάνια Ελευθεριάδου (Καβάλα) και Θεοδώρα Τζάκρη (Πέλλα) καθώς και σειρά άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που με τις άστοχες, λάθος και ανερμάτιστες δηλώσεις τους έχουν βγάλει, κατά καιρούς, τον Αλέξη Τσίπρα από τα ρούχα του. Ομως «δεν φταίνε μόνο αυτοί, φταίει πρωτίστως η μεγαθυμία του Αλέξη. Αντί να τους τραβήξει το αυτί μέχρι να τους το ξεκολλήσει, τους ζητά να μετανοήσουν, προβαίνοντας σε διευκρινίσεις», μας λέει, γλαφυρώ τω τρόπω, ένας από τους πλέον προβεβλημένους βουλευτές, που ανήκει στη λεγόμενη «προεδρική φρουρά». Και συμπληρώνει με νόημα: «Θυμίζουμε το γιοφύρι της Αρτας, που ολημερίς το χτίζανε και το βράδυ γκρεμιζόταν. Μηχανικός είναι ο πρόεδρος, ίσως πρέπει να... θυσιάσει και κάναν κόκκορα για να στεριώσουμε». Σημειώνουμε ότι υπέρ των πειθαρχικών μέτρων, ακόμη και των καρατομήσεων, για λόγους «σωφρονισμού τάσσονται πλέον αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ την ίδια γνώμη έχουν πολιτικοί αναλυτές και επικοινωνιολόγοι και μάλιστα ορισμένοι εξ αυτών -που συνομιλούν με τον τέως πρωθυπουργό- λέγεται ότι έχουν εισηγηθεί τη λήψη διοικητικών μέτρων προκειμένου να διαλυθεί η εντύπωση ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σκορποχώρι και ο Τσίπρας αδυνατεί να επιβάλει τη βούλησή του». Οσο δε κι αν ακούγεται παράξενο, ακόμη και στενοί συνεργάτες του Κυριάκου Μητσοτάκη απορούν με την έλλειψη πυγμής του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

O «πόλεμος των δύο κόσμων»
Πιθανολογούν πάντως ότι δεν θα αργήσει η ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας, έστω και για λόγους πολιτικής του αυτοπροστασίας, θα δείξει σε κάποιον ή κάποιους «αόμματους στη γραμμή του κόμματος» την πόρτα της εξόδου. Την ίδια γνώμη φαίνεται πως έχουν και κάποιοι που ανήκουν στην Ενωτική Κίνηση, αν και οι ίδιοι θεωρούν ότι η ανυποταξία, εφόσον συνεχίζεται, το πιθανότερο είναι να παταχθεί λίγο πριν γίνουν οι εκλογές, ώστε οι παρενέργειες να είναι ελάχιστες, αφού όλοι θα ασχολούνται με τις ιαχές στον «πόλεμο των δύο κόσμων» για την κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας.

Με τα πειθαρχικά μέτρα διαφωνούν οι... ομπρελοποιοί. Και ειδικά για τις περιπτώσεις που αφορούν διαφοροποιήσεις από αριστερά, όπως οι δηλώσεις Δρίτσα ή άλλες φωνές για τα δικαιώματα του Κουφοντίνα. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι, που δεν ανήκουν στον σκληρό πυρήνα των «53+», οι οποίοι υποστηρίζουν ότι δεν μπορεί να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά στην αντιμετώπιση των λαθών. Οπως μας λένε, «δεν μπορεί να μένει στο απυρόβλητο ο Πολάκης, ο οποίος μάλιστα δεν ανασκευάζει όταν σφάλλει, και να ζητείται το κεφάλι του Δρίτσα, ο οποίος προέβη δις και τρις σε διευκρινίσεις για μια λάθος, όπως και ο ίδιος παραδέχθηκε, δήλωσή του. Δεν μπορεί ο ένας να τρώει συνεχώς κίτρινες και στον άλλον να θέλουμε να βγει απευθείας κόκκινη». Κατά ορισμένους, η πραγματική κατάρα που δέρνει τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν τον αφήνει να σηκώσει κεφάλι, ακόμη και όταν κάνει κάτι καλό ή έχει δίκιο, είναι το γεγονός ότι τα θέματα αντιπαράθεσης ανάμεσα στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση είθισται να γίνονται και εσωκομματικά προβλήματα. Και φέρνουν ως τελευταίο παράδειγμα την υπόθεση Δρίτσα, η οποία εκτός από πολιτικό πρόβλημα σύγκρουσης με την κυβέρνηση έγινε και σημείο τριβής μεταξύ των τάσεων στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η πλειοψηφία των πασοκογενών αδυνατεί -κατά τα λεγόμενα πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ που τώρα βρίσκεται στον ΣΥΡΙΖΑ- να κατανοήσει «πώς σε ένα κόμμα εξουσίας δευτερεύουσες αντιθέσεις γίνονται κυρίαρχες» και μάλιστα «με μεγάλη συχνότητα και ένταση, αλλά και με τρόπο που προκαλεί αποστροφή στους πολίτες», οι οποίοι «περιμένουν και αξιώνουν από την αξιωματική αντιπολίτευση να εμφανίζεται ως η προοδευτική αλλά και ρεαλιστική κυβερνητική εναλλακτική στη δεξιά κυβέρνηση του Μητσοτάκη».

Επιπροσθέτως, θεωρούν ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο ο Δρίτσας και η (πολιτικά άστοχη και ιδεολογικά λανθασμένη) δήλωσή του ότι «δεν τρομοκρατήθηκε κανείς από τη 17Ν», αλλά και το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, περιλαμβανομένης και της ηγεσίας του, «προέκρινε τα δικαιωματικά και αλληλέγγυα χαρακτηριστικά του κόμματος, υποτιμώντας τις αντιδράσεις του σκληρού συστήματος εξουσίας που συγκροτούν κυβέρνηση, συστημικά media και κυρίαρχα συμφέροντα, τα οποία όμως, όπως δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις, αποτελούν πλειοψηφικό ρεύμα και στην κοινωνία». Αυτή είναι η ήπια προσέγγιση τής, κατ’ αυτούς, λαθεμένης γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ στα «κουφοντινικά». Υπάρχει και η πιο σκληρή που υποστηρίζει ότι «ο Τσίπρας για να μπορέσει να ξαναγίνει πρωθυπουργός θα πρέπει να τραβήξει μια κόκκινη γραμμή με όσους κομμουνιστογενείς -από τους “παπούδες” μέχρι τους νεολαίους της Κουμουνδούρου- δεν καταλαβαίνουν ότι, πέντε δεκαετίες μετά, δεν μπορούν να ζουν και να πολιτεύονται με τις αναμνήσεις της Ροσάνα Ροσάντα για “το οικογενειακό άλμπουμ της Αριστεράς”, σύμφωνα με την οποία οι “Ερυθρές Ταξιαρχίες” (άρα και η ελληνική εκδοχή της 17Ν) ανήκουν στο οικογενειακό άλμπουμ της Αριστεράς».

Για όσους έχουν αυτή τη γνώμη επείγει ο ΣΥΡΙΖΑ να τελειώσει με πρόσωπα και ομάδες που στο όνομα της αξιακής καθαρότητας, αλλά και της (κατά βάση ιδιοτελούς) συνειδησιακής συνέπειας αναπαράγουν μια μειοψηφική λογική. «Επειδή κάποιοι προτιμούν να μη λερώσουν τα χέρια τους και βολεύονται στην αντιπολίτευση δεν σημαίνει ότι το ίδιο ισχύει και για τους πολίτες που στενάζουν από τις οικονομικές και κοινωνικές παρενέργειες της καραντίνας λόγω COVID-19», μας λέει μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο τάσσεται αναφανδόν υπέρ του «να γίνει, επιτέλους, ο Τσίπρας αρχηγός και να σταματήσει να συμπεριφέρεται ως πρώτος μεταξύ ίσων, όπως απαιτούν οι Τσακαλώτος, ο Φίλης, ο Σκουρλέτης και όσοι άλλοι από την “Ομπρέλα” ομνύουν στην αριστερή καθαρότητα».

Αν πάντως ο Τσίπρας υιοθετούσε αυτές τις απόψεις, είναι σίγουρο ότι θα ερχόταν σε σύγκρουση με την κομματική πραγματικότητα, όπως αυτή διαμορφώνεται με τις εκλογές για νέες Νομαρχιακές Επιτροπές και, σύμφωνα με την οποία, οι «ομπρελοποιοί» έχουν αυξήσει τις δυνάμεις τους. Μάλιστα κάποιοι, που γνωρίζουν καλά τα οργανωτικά του ΣΥΡΙΖΑ, διατείνονται ότι η προεδρική πλειοψηφία δεν είναι συμπαγής, αλλά διαμορφώνεται από το άθροισμα των επιμέρους δυνάμεων (Ενωτική Κίνηση υπό τον Παππά, ΡΕΝΕ, «Γέφυρα», «προεδρική φρουρά» υπό τον Τζανακόπουλο και επιμέρους ανένταχτοι πασοκογενείς), κάτι που δίνει πλεονέκτημα στην οργανωτικά συμπαγή «Ομπρέλα», η οποία σε ορισμένες οργανώσεις, ιδιαίτερα στο Λεκανοπέδιο, φέρεται να έχει την πλειοψηφία και σε άλλες να ελέγχει έως και το 40% των κομματικών οργάνων. Το ενδιαφέρον είναι ότι σε κάποιες οργανώσεις, όπως η Πρέβεζα, η Αρτα, η Κοζάνη, η Κατερίνη, η Δράμα, ο Εβρος, η Βοιωτία, η Φθιώτιδα, η Αιτωλοακαρνανία, υπάρχουν ευδιάκριτες πλειοψηφίες στις οποίες συμπεριλαμβάνονται, με αυξημένα ποσοστά, οι λεγόμενοι πασοκογενείς.

Εκτός όμως από την κομματική πραγματικότητα, με την οποία ο Τσίπρας έχει μάθει να ζει και κατά ορισμένους καταφέρνει να τη μανιπιουλάρει στα σχέδιά του, υπάρχει και ένα επιπλέον στοιχείο που έχει οδηγήσει την ηγεσία της Κουμουνδούρου να ταχθεί υπέρ των δικαιωμάτων του Κουφοντίνα ως φυλακισμένου. Φοβούνται ότι στην περίπτωση που πεθάνει ο Δημήτρης Κουφοντίνας η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει τις -βασίμως πιθανολογούμενες- ταραχές «για να μετατοπίσει ακόμη πιο δεξιά το κοινωνικό εκκρεμές». Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης «δεν θέλει το κράτος δικαίου να γίνει κράτος φόβου», επειδή σε μια τέτοια εξέλιξη «οι κατασταλτικοί μηχανισμοί είναι αυτοί που κυριαρχούν και διαμορφώνουν την πολιτική ατζέντα και όχι τα υγειονομικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα της καθημερινότητας που απασχολούν τους πολίτες».

«Υψηλού ρίσκου»
Επιπροσθέτως, δεν θα μπορούσε, λένε συνεργάτες του, ένα κόμμα της Αριστεράς, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, να απουσιάζει από το πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο (ΚΚΕ, ΜέΡΑ25, εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις και συλλογικότητες, διανοούμενοι, επιστημονικές ενώσεις κ.ά.) που έχει συγκροτηθεί υπέρ των δικαιωμάτων των κρατουμένων. Αναγνωρίζουν ότι η συμπαράταξη αυτή είναι «υψηλού ρίσκου», αφού η πλειοψηφία της κοινής γνώμης εμφανίζεται να είναι αντίθετη, ενώ «δίνει και την ευκαιρία στην κυβέρνηση και τα φιλικά της media να εκμεταλλευτούν φάλτσες φωνές και να κατηγορήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ για σύμπλευση με την τρομοκρατία». Σε κάθε περίπτωση, πάντως, φαίνεται ότι η ηγεσία της Κουμουνδούρου θεωρεί πως η ίδια εξάντλησε το καθήκον της απέναντι στα δικαιώματα ενός κρατουμένου και πλέον αναζητεί στρατηγική απεμπλοκής από την «ατζέντα Κουφοντίνα».

Στο επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα έχουν αποφασίσει να μην παίξουν «το παιχνίδι της κυβέρνησης», η οποία προσπαθεί, όπως λένε, να μετατρέψει το αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ (να γίνει σεβαστή η ανθρώπινη ζωή και να μην υπάρξει νεκρός από απεργία πείνας σε ευρωπαϊκή χώρα εν έτει 2021) σε θεματική αξιολόγηση της τρομοκρατίας. Την επιμονή του Μαξίμου να ταυτίζει τον ΣΥΡΙΖΑ με την τρομοκρατία τη χαρακτηρίζουν «προσπάθεια αντιπερισπασμού από τη χρεοκοπία του συστήματος υγείας». Αυτός είναι και ο λόγος που ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στη Βουλή την Τετάρτη και επιτέθηκε στην κυβέρνηση όχι για τον Κουφοντίνα, αλλά για τους, κατά τη γνώμη του, λανθασμένους χειρισμούς της σε ό,τι αφορά την καραντίνα και την εφιαλτική κατάσταση που διαμορφώνεται στο πεδίο της πανδημίας. Επίσης, για να καταδείξει την οριακή κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί το ΕΣΥ, μετέβη την Παρασκευή στο Θριάσιο Νοσοκομείο. Και τις επόμενες ημέρες θα συνεχίσει και με άλλες επισκέψεις και καταγγελίες.

Τα γκάλοπ
Εξάλλου, κατά τη γνώμη των συνεργατών του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι χειρισμοί της κυβέρνησης και οι παρενέργειες από την πανδημία σταδιακά μειώνουν την εκλογική επιρροή της Ν.Δ. Και φέρνουν ως παράδειγμα την τελευταία μέτρηση της MRB. Η διαφορά μπορεί να είναι στις 13 μονάδες από τη Ν.Δ., αλλά τον Δεκέμβριο, στις τάσεις, ήταν 15 και τον Ιούλιο στις 18. Σε οκτώ μήνες από 40,1% η κυβέρνηση έπεσε στο 35,6%. Παραλείπουν όμως να πουν ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ τον Ιούλιο ήταν στο 21,9% και τον Δεκέμβριο ανέβηκε στο 23,1%, τώρα τον Μάρτιο καταγράφεται στο 22,5%. Η κυβέρνηση πέφτει, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανεβαίνει. Αυτό είναι το πρόβλημα του Αλέξη Τσίπρα και σε αυτό πρέπει να βρει φάρμακο για να γιάνει την Κουμουνδούρου.

Και αυτό δεν -μπορεί να- είναι μόνο το ΕΣΥ, όπου το επόμενο διάστημα θα επικεντρώσει την αντιπολιτευτική του τακτική ο Αλέξης Τσίπρας. Ισως γι’ αυτό παίρνουν σειρά η οικονομία, τα Εργασιακά και τα θέματα Δημοκρατίας. Σύμφωνα με συνομιλητές του, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θέλει μέχρι τον Μάιο, οπότε, εκτός δραματικού απροόπτου, θα συνέλθει η Εθνική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, να έχει κάνει τουλάχιστον άλλες τρεις παρουσιάσεις του Προγράμματός του, στους τομείς που, κατά τη γνώμη του, απασχολούν τους πολίτες. Στα θέματα της οικονομίας δεν είναι μόνο οι δημοσιονομικοί δείκτες, οι επενδύσεις και το Ταμείο Ανάκαμψης, αλλά και οι τράπεζες με τα κόκκινα δάνεια και τους πλειστηριασμούς, που απασχολούν έντονα τους επιχειρηματίες και τα νοικοκυριά. Επίσης, εκτός από τις συντάξεις είναι και η ανεργία και εργασιακές σχέσεις που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος των εργαζομένων. Ενώ ο αυταρχισμός, η περιστολή δικαιωμάτων και οι νέες ανισότητες εγείρουν, κατά τον Αλέξη Τσίπρα, ζητήματα λειτουργίας της Δημοκρατίας. Αξίζει να επισημάνουμε ότι την Εθνική Συνδιάσκεψη ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να τη μετατρέψει σε «ευρωπαϊκό φόρουμ για κοινή απάντηση της Αριστεράς, των Πράσινων και των Σοσιαλδημοκρατών απέναντι στη συντηρητική και νεοφιλελεύθερη Δεξιά». Για τον λόγο αυτό «θα κληθούν να μετάσχουν κόμματα, συλλογικότητες και προσωπικότητες που εκτός της επεξεργασίας ενός Κοινού Ευρωπαϊκού Προγράμματος θα κληθούν να συντονιστούν για να ξεπεραστεί και το χάσμα μεταξύ Δεύτερης και Τρίτης Διεθνούς». Αρκεί βέβαια να μη βρεθεί κάποιος άλλος Δρίτσας ή Πολάκης και τινάξει κι αυτούς τους σχεδιασμούς στον αέρα...