Μην ακουμπάτε τη φοροδιαφυγή
Γιώργος Δ. Ανδρέου

Γιώργος Δ. Ανδρέου

Μην ακουμπάτε τη φοροδιαφυγή

Η προσπάθεια της Κυβέρνησης να περιορίσει την έκταση της φοροδιαφυγής με τη θέσπιση «τεκμαρτού ελάχιστου εισοδήματος» των ελεύθερων επαγγελματιών στο ύψος του ελάχιστου μισθού, είχε ως αποτέλεσμα την άμεση καθολική σχεδόν αντίδραση των ενδιαφερομένων

Εξαγγέλλονται μαχητικές αντιδράσεις αγανακτισμένων επαγγελματικών και των συνδικαλιστικών τους φορέων, οι συνδικαλιστές στο προσκήνιο. Δίνουν και παίρνουν τα επιχειρήματα κατά του μέτρου. Με την συνδρομή δικηγόρων και λογιστών που συγκαταλέγονται στους «πληττόμενους». Οποιαδήποτε ρύθμιση ακουμπήσει, ελάχιστα έστω, το συμφέρον μιας επαγγελματικής κατηγορίας, τα μέλη της εξανίστανται συλλήβδην και επιστρατεύουν τα γνωστά νομικά επιχειρήματα που βολεύουν στην περίπτωση. Προσβολή των εννοιών της δικαιοσύνης, της ισότητας, της ελευθερίας της οικονομικής δράσης, των δικαιωμάτων του πολίτη και άλλα τέτοια. Το δημόσιο συμφέρον, η ισότητα των πολιτών στα βάρη, η ισονομία, δεν έχουν θέση.

Από κοντά η αντιπολίτευση που μιλάει για «φοροεπιδρομή», υιοθετώντας τους «πληττόμενους» αδιακρίτως. Οργιάζει η σπέκουλα και ο λαϊκισμός.

Όλοι βέβαια ανεξαίρετα:

- καταδικάζουν με αποτροπιασμό τη φοροδιαφυγή, τη μάστιγα των δημόσιων οικονομικών που στερεί από το κράτος τους πόρους που θα του επέτρεπαν να δημιουργήσει και να βελτιώσει τις δημόσιες υποδομές, να ρίξει χρήματα στην αγορά στηρίζοντας τους ανήμπορους και τους αδύνατους, το κοινωνικό κράτος, την υγεία, την παιδεία, την επιχειρηματικότητα, την ανάπτυξη.
- κατηγορούν τους εκάστοτε κυβερνήτες γιατί δεν λαμβάνουν μέτρα περιστολής της, αφού για το πρόβλημα αυτό φταίει μόνο το κράτος που δεν λαμβάνει μέτρα.
- Ιδιωτικά όμως, απαξάπαντες, ακόμα και οι σφοδρότεροι κατήγοροι της φοροδιαφυγής, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, δεν έχουν πρόβλημα να συμπράξουν, ασμένως και ανενδοίαστα, στην δημιουργία και την επέκτασή της, αγοράζοντας αγαθά και υπηρεσίες χωρίς ή με μειωμένο παραστατικό για να ξοδέψουν λιγότερα, γλυτώνοντας τον ΦΠΑ.

Η κοινωνική υποκρισία στο απόγειό της.

Η αντίδραση εκδηλώνεται με πλήρη, οριζόντια, άρνηση της ρύθμισης, χωρίς – με ελάχιστες εξαιρέσεις – σοβαρή αντιπρόταση μέτρων, είτε βελτίωσής της με περιορισμό των αδικιών, είτε άλλων πρόσφορων και επαρκών να αντιμετωπίσουν το υπαρκτό, πραγματικό πρόβλημα της φοροδιαφυγής.

Κλείσιμο
Αντί προτάσεων οι «αρνητές» επαναλαμβάνουν και καλλιεργούν μια σειρά από βολικούς μύθους που κυριαρχούν δεκαετίες στην ελληνική κοινωνία:

- Πρώτος και κύριος μύθος και μόνιμη «αντιπρόταση» όλων των φορέων, που δυστυχώς υιοθετεί λαϊκίστικα και η αντιπολίτευση: «να πιάσει το κράτος τη φοροδιαφυγή ελέγχοντας τους επαγγελματίες, όπως έχει υποχρέωση».

Πρόταση προσχηματική, υποκριτική, ανεδαφική, ανεφάρμοστη, αστεία. Να ελέγξει τι και κυρίως με ποιο τρόπο και με ποιους ανθρώπους το κράτος; Πως θα «πιαστεί» ο δικηγόρος, ο γιατρός , ο υδραυλικός, ο ηλεκτρολόγος, ο ψυκτικός, ο λογιστής κ.ο.κ. - « ων ουκ έστιν αριθμός» - που δεν εκδίδουν παραστατικό ή εκδίδουν μειωμένο;
Να κάνει η εφορία, λένε κάποιοι άλλοι, ηλεκτρονικές διασταυρώσεις.

Μα οι διασταυρώσεις αν και όταν γίνονται , σημειωτέον ότι έχουν αρχίσει, μπορούν να «πιάσουν» μόνο όσους δεν καταχωρούν εκδοθέντα παραστατικά. Δεν ωφελούν όμως όταν δεν εκδίδεται καν παραστατικό, τιμολόγιο ή απόδειξη ή εκδίδεται σε μειωμένο ποσό. Θα πιαστούν βέβαια κάποιοι με τον τρόπο αυτό, οι πολλοί όμως, θα εξακολουθούν να διαφεύγουν.

- Να ελεγχθούν οι μεγάλοι λένε άλλοι, που κλέβουν τα πολλά.

Οι «μεγάλοι» είναι δύο κατηγορίες:

-- οι πολύ μεγάλες επιχειρήσεις, που αντικειμενικά δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν, έχουν εσωτερικές διαδικασίες και ελεγκτικούς μηχανισμούς που δεν επιτρέπουν παρεκκλίσεις.
-- οι υπόλοιποι «μεγάλοι» φορολογούμενοι, αυτοί που δηλώνουν υψηλά εισοδήματα, ελέγχονται και πρέπει να συνεχίσουν να ελέγχονται εξονυχιστικά και συστηματικά. Η πρακτική όμως να ελέγχονται όσοι δηλώνουν εισοδήματα πάνω από το μέσο όρο και να μην ακουμπάμε τους πολλούς «μικρούς» - πραγματικά ή φαινομενικά – για πολιτική σκοπιμότητα ή επειδή αυτοί μπορούν να πληρώσουν, πρακτική που ακολουθήθηκε πάγια για δεκαετίες ανεπιτυχώς, είναι κατάφωρα άδικη, γιατί τιμωρεί τους συνεπείς και υποθάλπει τους παραβάτες.

- Μύθος και σπέκουλα είναι ακόμα κι αυτό που ακούγεται ότι με τη ρύθμιση το κράτος κυνηγάει τους «μικρούς».

Κυνηγάει αυτούς που «παριστάνουν τους μικρούς». Μικροί είναι δεδομένα μόνο οι χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι και οι αποδεδειγμένα προβληματικοί επαγγελματίες.

- Να προσληφθούν από το κράτος ελεγκτές, λένε άλλοι, ακόμα και φιλελεύθεροι οπαδοί του μικρού κράτους.

Εξ ίσου προσχηματική και υποκριτική πρόταση. Για να γίνει δουλειά με ελέγχους θα χρειαζόταν ένας εφοριακός παρών σε κάθε επαγγελματική συναλλαγή, εκατοντάδες χιλιάδες δηλαδή επί πλέον εφοριακοί δημόσιοι υπάλληλοι, που πρέπει να είναι και «καθαροί». Ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος να «ανοίξουν μαγαζιά» στους ελεγκτές και σε κάθε περίπτωση θα ξοδευτούν πολλαπλάσια από το προσδοκώμενο όφελος.

Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας θα πρέπει κάποια στιγμή να αρχίσουν να λέγονται αλήθειες, δημόσια και φωναχτά.

Την κύρια ευθύνη για τη δημιουργία και την έκταση του φαινομένου έχει η πάγια, διαχρονικά και από όλους όσους κυβέρνησαν, ειδικά μετά την μεταπολίτευση, πρακτική λαϊκίστικης ανοχής της φορολογικής παραβατικότητας και κυρίως η κακοδιαχείριση και τα οικονομικά σκάνδαλα, που έκαμαν τους πολίτες δύσπιστους.

Ανάλογη όμως ευθύνη έχει, δυστυχώς, και ολόκληρη η κοινωνία που έχει εθιστεί στην φοροαποφυγή, που θα ήταν ελάχιστη αν δεν συνέπρατταν σε αυτή οι πολίτες που συναλλάσσονται με τους επαγγελματίες. Αυτοί οι ίδιοι που φωνάζουν για την καταπολέμησή της. Στην Ελληνική κοινωνία δεν υπάρχει «φορολογική συνείδηση». Αντίθετα. Το κράτος είναι εχθρός όταν ζητάει, υποχρεωμένο όμως να δίνει άμεσα και προς πάσα κατεύθυνση. Να κόψει το λαιμό του να τα βρει.

Θεωρητικά και νομικά τα τεκμήρια στη φορολογική διαδικασία δεν είναι το καλύτερο, πολλές όμως φορές η ανάγκη και η αδυναμία ανακάλυψης μαγικού τρόπου αντίδρασης, οδηγεί στην επιλογή τους, ως «αναγκαίου κακού».

Μέχρι να μειωθούν οι συντελεστές φορολόγησης σε επίπεδα που να μην συμφέρει η φοροαποφυγή ούτε τον επαγγελματία, μέχρι να ομαλοποιηθούν τα δημόσια οικονομικά της χώρας και να περιορισθούν οι έκτακτες ανάγκες, τέτοια μέτρα είναι αναπόφευκτα, ειδικά όταν κινούνται σε λογικά πλαίσια, όπως η συγκεκριμένη παρέμβαση.

Δεν δικαιολογείται πάντως η οριζόντια άρνηση των συνδικαλιστικών φορέων των ελεύθερων επαγγελματιών. Είναι πολλά τα μέλη τους, η πλειοψηφία ίσως, που αγανακτούν με όσους δηλώνουν ελάχιστα από αυτά που κερδίζουν. Το έντιμο, λογικό, δίκαιο και ηθικό θα ήταν να προτείνουν βελτιώσεις της ρύθμισης προς την κατεύθυνση περιορισμού των αδικιών, προστατεύοντας τους πραγματικά αδύνατους και όχι τους φοροφυγάδες συλλήβδην.

Πολλώ μάλλον δεν δικαιολογούνται ο λαϊκισμός και οι υποκριτικές κραυγές για φοροεπιδρομή της ιδεολογικά φορομπηχτικής αντιπολίτευσης. Με τη συγκεκριμένη ρύθμιση δεν επιβάλλεται νέος φόρος, γίνεται προσπάθεια να εισπραχθούν υπάρχοντες φόροι από αυτούς που τους κλέβουν. Ειδικά μάλιστα κάποιοι πρέπει να μην ξεχνούν ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σχοινί.

Ο Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
δειτε ολες τις ειδησεις

Best of Network

Δείτε Επίσης

Συνεχίζοντας σε αυτό τον ιστότοπο αποδέχεστε την χρήση των cookies στη συσκευή σας όπως περιγράφεται στην πολιτική cookies

Μάθετε περισσότερα εδώ

Αποδοχή