Δημήτρης Δανίκας

Ούτε να τους τηλεφωνήσει και να τους ευχαριστήσει για τις υπηρεσίες τους. Ετσι λόγω ευγένειας. Είτε αστικής είτε αριστερής.

Αλλά πόσοι έχουν ακούσει το όνομα «Στέργιος Καλπάκης»; Συγχώρα με συνάδελφε, αλλά αυτή η πικρή αλήθεια. Και πόσοι έχουν ακούσει το όνομα Γρηγόρης Γεροτζιάφας; Που μόλις χθες έγινε ευρύτερα γνωστός από την εμπρηστική ανάρτηση του Παύλου Πολάκη που τον ειρωνεύτηκε με την εξής επωδό: Πολύ μπλα μπλα η δήλωση «αποχώρησης» σου (από κει που δεν έγινες μέλος ποτέ) αλλά από ουσία μηδέν!

Αυτές οι συνοπτικές, οι πατ κιουτ διαδικασίες του Στέφανου Κασσελάκη, το πρώτο συμβολικό δείγμα των επικείμενων σαρωτικών αλλαγών που θα συντελεστούν εντός της πολυκατοικίας της Κουμουνδούρου.

Για τα κομματικά επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ οι «αποκεφαλισμοί» εκλαμβάνονται ως δείγματα αλαζονείας και αυταρχισμού. Όμως για το «ανώνυμο» πλήθος των πολιτών, τέτοιοι «αποκεφαλισμοί» όχι μόνο θεωρούνται απαραίτητη και στοιχειώδη πράξη εκσυγχρονισμού αλλά ως τεκμήριο κάθε αποφασιστικής ηγεσίας που διαθέτει πυγμή. Μακάρι, σου λένε, να πάρει σκούπα και να σαρώσει Φίλη, Σκουρλέτη, Τσακαλώτο και λοιπούς. Δεν είσαι μαζί μου; Τότε έξω από εδώ.

Με απλά λόγια ένα πράγμα περιμένει από τον Κασσελάκη η πολυπληθής, απελπισμένη και από το πολιτικό προσωπικό, μπαιλντισμένη ελληνική κοινωνία: να τα αλλάξει όλα. Μα όλα. Και τα πρόσωπα και την στρατηγική και την τακτική και την ιδεολογία την στενά αριστερή.

Τα επιχειρήματα γνωστά. Αφού, σου λέει, με όλα αυτά τα τάχα μου δημοκρατικά και αριστερά, παραλίγο το μαγαζί να βάλει λουκέτο. Αφού, σου λέει, με τις φράξιες, τις ομπρέλες και όλες τις λοιπές συνιστώσες, το μαγαζί παραλίγο να βουλιάξει κάτω από τόνους λάσπης. Αφού, σου λέει, όλοι αυτοί οι αμετανόητοι αριστεροί, χωρίς ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας δεν άνοιξαν το στόμα τους να αρθρώσουν κουβέντα για τα αίτια της καταστροφής. Αφού, σου λέει, αυτοί που σήμερα εφορμούν εναντίον Κασσελάκη, υπήρξαν καπετάνιοι ενός σκάφους που το έστειλαν στα βράχια.

Επομένως, έχουν το θράσος να μιλάνε για εσωτερικές, δημοκρατικές, διαδικασίες; Εχουν το θράσος να εμφανίζονται και να παριστάνουν τους τιμητές των άλλων; Εχουν το θράσος να συνεχίζουν με το ίδιο τροπάρι χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους την ετυμηγορία της πλειοψηφίας;

Το παράδειγμα του Νίκου Φίλη το πιο κραυγαλέο. Όχι μόνο δεν εξελέγη βουλευτής από τους αριστερούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι μόνο περιφρονήθηκε και έχασε την πολυπόθητη βουλευτική του έδρα. Όχι μόνο σήμερα με περίσσιο θράσος, ρίχνει βολές εναντίον του ευεργέτη του Αλέξη Τσίπρα. Αλλά από πάνω, διαπράττει ακόμα χειρότερο και ασυγχώρητο ολίσθημα κατηγορώντας τον νέο πρόεδρο του κόμματος που έχει εκλεγεί με μια άνετη πλειοψηφία, όπως ακριβώς επιτάσσει ο κανονισμός του ΣΥΡΙΖΑ.

Με άλλα λόγια και περιφρονημένος από τους ψηφοφόρους του κόμματος αλλά και υπερόπτης και αυταρχικός εναντίον δημοκρατικών διαδικασιών και κομματικού πρωτοκόλλου.

Το συμπέρασμα απλό: ο Κασσελάκης εξελέγη για να τα αλλάξει όλα. Δεν σου αρέσει; Δεν τον γουστάρεις; Μπορείς; Εχεις τα κότσια; Πιστεύεις ότι είσαι αδικημένος; Πιστεύεις ότι κάποιες χιλιάδες θα σε ακολουθήσουν; Ε τότε τι κάθεσαι; Ο Κασσελάκης με το δικό του, εσύ με το δικό σου. Ιδού η πόρτα ιδού και το τόλμημα!