Το πραξικόπημα στην Αίγυπτο με «συνταγή Μουμπάρακ» διαφέρει απ' αυτό που οδήγησε στην ανατροπή του πρώην προέδρου της Αιγύπτου το 2011.
Κατ΄αρχήν το «βελούδινο» στρατιωτικό πραξικόπημα με το οποίο «αποστρατεύθηκε» ο μέχρι χθες πρόεδρος της Αιγύπτου Μοχάμεντ Μόρσι ο στρατός το έκανε με τις «ευλογίες» της πλειοψηφίας των Αιγυπτίων που ζητούσαν επίμονα την απομάκρυνση του Μόρσι από την εξουσία. Το αμερικανικό ίδρυμα γεωστρατηγικών αναλύσεων, Stratfor, επισημαίνει ότι ο Μόρσι, σε αντίθεση με τον Μουμπάρακ, δεν κυβερνούσε απολυταρχικά σαν δικτάτορας.
Ο ισλαμιστής πρόεδρος Μόρσι προωθούσε ισλαμική ατζέντα. Ο Μόρσι προέρχεται από τους κόλπους της ισχυρής οργάνωσης, Μουσουλμανική Αδερφότητα, στις οποίες δρουν εξτρεμιστικές ομάδες. Από τότε που ανέλαβε την εξουσία ο Μόρσι, η Μουσουλμανική Αδελφότητα ισχυροποιήθηκε σε τέτοιο βαθμό που άρχισε να προβληματίζει έντονα τον στρατό της Αιγύπτου, το πιο ισχυρό θεσμό της χώρας τον οποίο εμπιστεύονται «τυφλά» οι Αιγύπτιοι.
Με την αντιπολίτευση της χώρας να μην έχει την συνοχή που θα της επέτρεπε να περιορίσει την ισχύ του Μόρσι, οι Αιγύπτιοι ενώθηκαν βλέποντας τον ισλαμιστή Μόρσι να προωθεί την ισλαμική του ατζέντα σε βάρος των συμφερόντων της χώρας.
Ο στρατός πήρε την υπόθεση στα χέρια του χωρίς όμως να έχει την πρόθεση να κυβερνήσει. Απλά έδωσε τη λύση στην αντιπολίτευση η οποία ήθελε πάση θυσία να τον ανατρέψει. Το γεγονός ότι ο Μόρσι είχε τοποθετήσει στην κυβέρνηση άτομα της αρεσκείας του και όχι όπως είχε υποσχεθεί προεκλογικά, Χριστιανούς κόπτες αλλά και πολιτικούς απ' όλα τα κόμματα, προκάλεσε στην αρχή δυσφορία και εν συνεχεία την οργή των Αιγυπτίων. Η αναθέωρηση του Συντάγματος με την οποία αποκτούσε υπερεξουσίες ήταν το κερασάκι στη τούρτα.
Η Αίγυπτος έχει ανάγκη από μία κυβέρνηση συνασπισμού, διαφορετικά δεν θα βγει από τον πολιτικό κυκεώνα, υποστηρίζει το Stratfor. Όμως μία κυβέρνηση που θα αποτελείται από εκπροσώπους όλων των πολιτικών κομμάτων φαντάζει ως άθλος καθώς υπάρχουν ιδεολογικές διαφορές οι οποίες είναι δύσκολο να παραμεριστούν ή να γεφυρωθούν.
Η μεταβατική κυβέρνηση, με επικεφαλής τον πρόεδρο του Συνταγματικού Δικαστηρίου Άντλι Μανσούρ θα είναι διαφορετική από αυτήν που είχε συσταθεί μετά την ανατροπή του Χόσνι Μουμπάρακ και μέχρι την εκλογή του Μοχάμεντ Μόρσι (12 Ιουνίου του 2012). Με την διάλυση του Εθνικού Δημοκρατικού Κόμματος (κόμμα του Μπουμπάρακ), η αντιπολίτευση κατακερματίστηκε και η Μουσουλμανική Αδερφότητα έμεινε ως το μόνο ισχυρό, συμπαγές κόμμα στη πολιτκή σκηνή της χώρας. Με τον στρατό ως τον πιο ισχυρό θεσμό της Αιγύπτου και με την ανάδειξη του Μόρσι στην προεδρία, η Μουσουλμανική Αδελφότητα άδραξε την ευκαιρία και ενδυναμώθηκε. Το στρατιωτικό πραξικόπημα έβαλε φρένο στην ισχυροποίηση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και άνοιξε το δρόμο για τον σχηματισμό μία κυβέρνησης συνεργασίας η οποία θα κληθεί να βάλει σε τάξη την οικονομία της χώρας. Επιπλέον, η αντιπολίτευση δείχνει να αποκτά για πρώτη φορά συνοχή με τον Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι να εμφανίζεται ως ηγέτης της. Αφού ο Μόρσι δεν έβαλε νερό στο κρασί του, ο στρατός ανέλαβε δράση εξοργίζοντας την Μουσουλμανική Αδεφότητα, οι εξτρεμιστικές ομάδες της οποίας δεν θα μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια. Ο στρατός είναι σε επιφυλακή υπό το φόβο αντιποίνων.
