Κώστας Πηλαδάκης: Μετανάστης στη Ζάμπια

Η νέα ζωή στην Αφρική, το λουκέτο στο Καζίνο της Ξάνθης και οι ανοιχτοί λογαριασμοί με τη Δικαιοσύνη. Για τον Κώστα Πηλαδάκη το 2013 είναι η χρονιά που άλλαξε τα πάντα στη ζωή του.

Η οικονομική κρίση αλλά και ο αναχρονιστικός τρόπος λειτουργίας του Ελληνικού Δημοσίου ουσιαστικά οδηγούν στο κλείσιμο του καζίνο στην ακριτική πόλη, ενώ οι οφειλές προς το κράτος τον οδήγησαν να μεταναστεύσει στη Ζάμπια όπου πλέον περνά τις μισές μέρες του χρόνου.
«Αποφάσισα να πάρω τα μπογαλάκια μου και να πάω σε μια ξένη χώρα, δίνοντας αγώνα για να είμαι συνεπής απέναντι στο Ελληνικό Δημόσιο», λέει στο «ΘΕΜΑ» ο Κώστας Πηλαδάκης και προσθέτει: «Τα καζίνο έχουν πτώση 60%, η χώρα έχει γεμίσει παράνομα “φρουτάκια” και μόνο στο Καζίνο της Ξάνθης έχουμε ζημία 270.000 τον μήνα».

«Γιατί κλείνω το καζίνο»

Πώς όμως ο businessman του οποίου οι επιχειρήσεις μέχρι πριν από λίγα χρόνια παρουσίαζαν μεγάλα κέρδη έφτασε σε σημείο να μεταναστεύει στη μαύρη ήπειρο; «Ο κλάδος έχει 60% πτώση. Το σημαντικότερο είναι αυτό. Δεύτερον, επί τέσσερα χρόνια η εταιρεία ό,τι ζημιά έχει την καλύπτουμε εμείς ή την οφείλουμε εμείς. Για να μη δημιουργήσω κοινωνικό θέμα, έκανα μια εθελουσία έξοδο για το προσωπικό, όπου βέβαια έφυγαν πολύ λιγότεροι από όσοι θα έπρεπε. Δεν καλύψαμε, λοιπόν, τη ζημιά στην Ξάνθη. Τρίτον, έχει γεμίσει η Ελλάδα “φρουτάκια” παράνομα», λέει και σπεύδει να συμπληρώσει: «Εχουμε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια και δεν έχουμε απολύσει ούτε έναν υπάλληλο. Το συνδικαλιστικό σωματείο, το μόνο που κάνει εδώ και δέκα μήνες είναι ότι, ενώ είχαμε συμφωνήσει να εργάζονται εξάωρο για να μην απολυθεί κανένας, διαπραγματεύονται τη σύμβαση, αλλά χρεώνουν την επιχείρηση στο πλήρες κόστος της. Το οκτάωρο. Επειδή, λοιπόν, εισέπραξα ότι αυτό είναι μια κοροϊδία και έπειτα από τέσσερα χρόνια όλης αυτής της ανάληψης του προβλήματος συνεχίζουν να με κοροϊδεύουν, δεν άντεξα και έφτασα στα όριά μου και είπα ότι προφανώς πρέπει να κλείσει αυτό το καζίνο για να μπορέσουμε να σώσουμε όλα τα υπόλοιπα που υπάρχουν. Εχουμε τον μήνα λειτουργική ζημία γύρω στις 150.000 ευρώ και συνολικά με τους τόκους και τις προσαυξήσεις 270.000 ευρώ». Με τα δεδομένα αυτά, είναι θέμα χρόνου να υπάρξουν σημαντικές εξελίξεις στο Καζίνο της Ξάνθης. Από εκεί και πέρα όμως τι γίνεται; «Θα πληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας, τις αποζημιώσεις του προσωπικού, δεν θα αφήσουμε κανέναν απλήρωτο, αλλά θα σταματήσει η αιμορραγία των 250.000 ευρώ τον μήνα. Με αυτές τις συνθήκες το καζίνο δεν μπορεί να μείνει ανοιχτό», εξηγεί ο επιχειρηματίας για την τύχη των εργαζομένων, ενώ γίνεται προάγγελος κακών εξελίξεων για την τύχη του κλάδου τονίζοντας πως «αν δεν αλλάξουν κάποια πράγματα, αυτή η κατάσταση θα οδηγήσει και σε άλλα λουκέτα... Πρέπει να πω ότι οι άδειες των καζίνο δίνονται κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Και ξαφνικά από μόνο του το κράτος αρχίζει και δίνει 35.000 “φρουτάκια”. Οφείλει, αν θέλει αυτοί οι 4.000-5.000 εργαζόμενοι που υπάρχουν στον κλάδο να είναι εν ζωή, να αναθεωρήσει πλήρως τις απόψεις του τη στιγμή που από μόνο του αποφάσισε να δώσει στον ΟΠΑΠ και σε όποιον άλλο 35.000 διευθύνσεις στην Ελλάδα. Οι συνθήκες αλλάξανε και νομικά εμείς έχουμε σκοπό να προσφύγουμε και να ζητήσουμε αλλαγή των συνθηκών».

Οι δουλειές στην Αφρική  

Τον τελευταίο χρόνο ο Κώστας Πηλαδάκης μοιράζει τη ζωή του ανάμεσα στην Αθήνα και τη Ζάμπια. «Είμαι 162 από τις 365 ημέρες τον χρόνο στη Ζάμπια. Δηλαδή περίπου τον μισό χρόνο», λέει. Εκεί αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί επιχειρηματικά και από πέρυσι τον Ιούλιο λειτουργεί το καζίνο Diamond Lusaka. Το νέο καζίνο του Κώστα Πηλαδάκη στεγάζεται σε ένα κτίριο 1.000 τετραγωνικών μέτρων και βρίσκεται στην πρωτεύουσα της Ζάμπια, τη Λουσάκα. Η χώρα έχει συνολικά 14 καζίνο, εκ των οποίων τα τέσσερα με έξι είναι στην πρωτεύουσα, η οποία έχει πληθυσμό 4.000.000 κατοίκους. Οπως εξηγεί, «κάνω έναν αγώνα τεράστιο για να μπορώ να είμαι συνεπής έναντι του Ελληνικού Δημοσίου. Αισιοδοξώ όμως ότι κάποια στιγμή το Δημόσιο θα μου δώσει τα λεφτά που μου οφείλει από το γήπεδο της Λάρισας για το θέμα του ΦΠΑ το 2009, το οποίο θα το ρίξουμε στις υποχρεώσεις μας στο Ελληνικό Δημόσιο. Στη Ζάμπια θέλω να ξαναπώ ότι κάνω έναν τεράστιο αγώνα - πηγαινοέρχομαι με 18 ώρες πτήση. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα στη Ζάμπια. Λειτουργεί εδώ και έναν χρόνο και πηγαίνει καλά».