Μιχάλης Σηφάκης: Ο άγνωστος αρραβώνας

H πρώτη αίσθηση που έχει κανείς για τον Μιχάλη Σηφάκη, τουλάχιστον για όσους τον έχουν γνωρίσει και μέσα από τα lifestyle περιοδικά, είναι αυτή ενός πολύφερνου εργένη με έντονη ζωή. Κάτι που είναι εν μέρει αλήθεια, αλλά μόλις για είκοσι μέρες το χρόνο. Γιατί τις υπόλοιπες 345, ο διεθνής τερματοφύλακας κάνει σχεδόν ασκητική ζωή. Προπονήσεις, σωστή διατροφή, περιορισμένες έξοδοι, πολλές ώρες στο σπίτι, ύπνος. Όλα αυτά αποδεικνύονται κάθε εβδομάδα μέσα στο γήπεδο και από τις αποδόσεις του ποδοσφαιριστή που ανήκει πια στο δυναμικό του Ατρόμητου Αθηνών αλλά και της Εθνικής Ομάδας Ανδρών από το 2009. Τον περασμένο χρόνο έκανε την πρώτη του σεζόν εκτός ελληνικού εδάφους, στη βελγική Σαρλερουά.

«Το σούπερ μάρκετ ήτα ν η μονη μου διασκέδασή»

Η περσινή χρονιά στο Βέλγιο έφερε μεγάλες αλλαγές στη ζωή του, όπως ομολογεί ο Μιχάλης. «Πρώτη φορά έβγαινα εκτός Ελλάδας και δεν ήξερα πώς θα είναι. Ευτυχώς, προσαρμόζομαι εύκολα. Δεν δυσκολεύτηκα πολύ, παρόλο που η ζωή εκεί έχει τεράστιες διαφορές με αυτή της Ελλάδας. Έχει τύχει να πάω 9.30 το βράδυ να φάω και να μείνω νηστικός, γιατί στα περισσότερα εστιατόρια έχει κλείσει η κουζίνα τέτοια ώρα, κάτι που στην Ελλάδα φαίνεται αστείο. Το σούπερ μάρκετ ήταν η μόνη μου διασκέδαση. Εκεί που έμενα, είχε μόνο ένα εμπορικό κέντρο που έκλεινε στις 6.00, οπότε πήγαινα στο σούπερ μάρκετ που ήταν ανοιχτό μέχρι αργά. Δεν έκανα κάτι άλλο όλη την ημέρα, εκτός από προπόνηση» περιγράφει τη ζωή του στο Βέλγιο. «Πλέον είναι καλύτερο για έναν αθλητή να φύγει στο εξωτερικό. Παλιά δεν ήταν έτσι. Μέχρι πριν 3-4 χρόνια τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, τώρα η κρίση το έχει επηρεάσει. Δεν νιώθω πως άργησα να φύγω στο εξωτερικό. Έκανα κάποιες λάθος επιλογές, για τις οποίες δεν μετανιώνω, γιατί ό,τι μου έχει συμβεί μου βγήκε σε καλό. Θα μπορούσα να παίζω σε πιο υψηλό επίπεδο ομάδας και χώρας και για περισσότερα χρόνια, αλλά είμαι μικρός ακόμη, δεν βιάζομαι. Τώρα ήρθα στον Ατρόμητο. Μια ομάδα που για τα ελληνικά δεδομένα είναι ό,τι καλύτερο. Είμαι τυχερός, γιατί τους περισσότερους παίκτες τούς ήξερα πριν έρθω στην ομάδα. Ο πρόεδρος είναι πάνω απ’ όλα καλός άνθρωπος. Τα περίμενα πολύ καλά τα πράγματα, αλλά τελικά συνειδητοποίησα πως είναι καλύτερα απ’ ό,τι τα περίμενα» λέει για τη φετινή του επιστροφή στα πάτρια εδάφη.



Ενθουσιασμένος για την επιστροφή του είναι και ο μικρός του αδελφός, που έχει τον Μιχάλη ως πρότυπο, αν και δεν τον βλέπει συχνά. «Ο μικρός μου αδελφός είναι τώρα 13 ετών, θα πάει στην Α’ Γυμνασίου. Όταν έφυγα, ήταν 5 και με έβλεπε πιο πολύ στην τηλεόραση. Στην αρχή, όταν συναντιόμασταν, με ντρεπόταν. Αλλά τώρα έχουμε τέλεια σχέση. Παίζει ήδη ως τερματοφύλακας σε ακαδημία και είναι και πολύ καλός!» λέει και τα μάτια του φωτίζονται.

«Στα 20 αρραβωνιάστηκα»

Τα μελιά του μάτια, το ζεστό του χαμόγελο και το καλογυμνασμένο σώμα του τον έχουν τοποθετήσει κάτω από το ταμπελάκι «σέξι αθλητής», αν και ο μετρημένος Κρητικός Μιχάλης έχει δημοσιοποιήσει μόνο τρεις σχέσεις του μέχρι σήμερα.



«Αν δίπλα από το Μιχάλης έλειπε το “Σηφάκης” και η ιδιότητα “ποδοσφαιριστής”, νομίζω πως οι γυναίκες θα με αντιμετώπιζαν αλλιώς. Είμαι πολύ κοινωνικός, ποτέ δεν είχα πρόβλημα στο να προσεγγίσω μια γυναίκα. Δεν ξέρω, όμως, κατά πόσο θα με προσέγγιζαν εκείνες. Όταν σε ξέρουν, είναι πιο εύκολο το φλερτ και για τις δύο πλευρές. Η δυσκολία για να εξελιχθεί ένα φλερτ σε σχέση έχει να κάνει με το αυστηρό πρόγραμμά μου. Πρέπει να υπάρχει κατανόηση και υποχωρήσεις κι απ’ τους δύο. Αναγκαστικά, ο άνθρωπος που είναι δίπλα μου πρέπει να μπει στη διαδικασία της ζωής μου. Δεν γίνεται να μην πάω στην προπόνηση ή στον αγώνα. Υπάρχει η δουλειά, οι φίλοι μου και τα υπόλοιπα. Έτσι είναι. Και σχέση να έχω, έτσι είναι. Γι’ αυτό φροντίζω να γνωρίζω την κοπέλα μου στους φίλους μου. Δεν τη βάζω τρίτη στη σειρά, αλλά έτσι είναι. Δεν μου είναι εύκολο να κάνω υποχωρήσεις γενικώς. Ο άνθρωπός μου πρέπει να συμβιβάζεται. Μια γυναίκα με μεγάλο εγωισμό δεν θα το δεχτεί. Εκεί που δεν ξέρω τι θα γίνει είναι όταν, κάποια στιγμή, έρθει ένα παιδί στη ζωή μου. Ειδικά αν κάνω κορίτσι... Σίγουρα οι προτεραιότητες αλλάζουν εκεί» λέει.



Ο Μιχάλης μιλά στο People και για την πρώην αρραβωνιαστικιά του. «Όταν ζούσα στην Κρήτη, ήμουν αρραβωνιασμένος. Είχα μια σχέση από τα 15 μέχρι τα 22 μου και στα 20 είχα αρραβωνιαστεί. Βέβαια, μετά χώρισα. Ήμουν εφτά χρόνια με την κοπέλα εκείνη, αλλά τελείωσε. Είχα τρεις μεγάλες σχέσεις. Την πρώην αρραβωνιαστικιά μου, τη Στέλλα Γιαμπουρά και την Έλενα Παπαγγελή».



Ο Μιχάλης μελλοντικά θέλει να κάνει οικογένεια. «Οι φίλοι μου στην Κρήτη και ο αδελφός μου είναι παντρεμένοι με παιδιά. Καμιά φορά λέω “τι κάνω εγώ τώρα;”. Θα ήθελα να γίνει κουμπάρος μου ο Γιώργος Σαμαράς. Είμαστε σαν αδέλφια, έχουμε μεγαλώσει μαζί. Είναι στιγμές που τον νιώθω πραγματικά σαν αδελφό μου. Αν έχω υποχρεώσεις με την Εθνική Ομάδα, πιο πολύ βλέπω τον Γιώργο παρά τους γονείς μου. Έχουμε ένα δωμάτιο με τον Γιώργο και με τον Παναγιώτη Κονέ. Περνάμε τέλεια οι τρεις μας, παρά το ότι είμαστε κλεισμένοι σ’ ένα δωμάτιο».

«Είμαι νευρικός , αλλά ωριμάζω»

Όλοι όσοι ξέρουν τον Μιχάλη μιλούν για ένα καλό παιδί, αλλά και έναν αθλητή με υποδειγματική συμπεριφορά στο γήπεδο. «Το 2009, ο Μιχάλης βραβεύτηκε από τον ΠΣΑΠ με το βραβείο υπεύθυνης στάσης για τον τρόπο που συμπεριφέρθηκε σε απρόκλητη επίθεση οπαδού που δέχτηκε αγωνιζόμενος. Φέτος στο Βέλγιο, αντάλλαξε τη φανέλα του με νεαρό φίλαθλο αντίπαλης ομάδας, που του το ζήτησε. Έχει ταλέντο στην επικοινωνία με τον κόσμο και ξέρει πώς να φερθεί μέσα στον αγωνιστικό χώρο, πράγμα όχι και τόσο εύκολο για έναν αθλητή» λέει συνεργάτης του στο People. O ίδιος λέει πως δεν ήταν πάντοτε έτσι. «Είμαι νευρικός άνθρωπος, αλλά όσο περνούν τα χρόνια ωριμάζω. Μέσα στην ένταση του αγώνα, ακόμα και φίλοι μαλώνουν, αλλά όσο μεγαλώνω έχω μάθει να ελέγχω τα νεύρα μου».

«Η μαμά μου είναι ηρωίδα»

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Προέρχεται από ποδοσφαιρική οικογένεια, αφού ο πατέρας του, Μύρωνας Σηφάκης, ήταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και προπονητής. Το 2007, παίρνει μετεγγραφή από τον ΟΦΗ στον Ολυμπιακό και μετακομίζει στην Αθήνα. Σειρά έχει ο Άρης της Θεσσαλονίκης κι από εκεί η βελγική Σαρλερουά. Σε όλη αυτή την πορεία, καθώς ο πατέρας του είχε αγωνιστικές υποχρεώσεις και έλειπε («πρώτη φορά με είδε να παίζω ποδόσφαιρο όταν ήμουν πια 16» λέει ο Μιχάλης), στήριγμά του ήταν η μάνα του. «Η μαμά μου μου έχει αδυναμία. Πέρσι στο Euro ήταν εκεί, μαζί μου. Είναι περήφανη για μένα. Έχει τραβήξει πολλά η μαμά μου, είναι ηρωίδα. Μου τηλεφωνεί δύο με τρεις φορές την εβδομάδα. Αν δεν την πάρω εγώ, θα παραπονεθεί. Ανησυχεί αν έφαγα, αν ξεκουράζομαι. Ο πατέρας μου δεν πίστευε ότι θα μπορούσα να φτάσω στο επίπεδο που έχω φτάσει ως ποδοσφαιριστής. Δεν πίστευε ότι θα μπορούσα να ακολουθήσω το επάγγελμά του και να φτάσω εδώ που έχω φτάσει. Η μητέρα μου με έσπρωχνε να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο. Με έγραψε στα 9 μου χρόνια σε Ακαδημία. Εκείνη ήταν και είναι το στήριγμά μου. Ήταν για μένα και μπαμπάς και μαμά. Σε όλο το Δημοτικό έκανα ποδόσφαιρο, μπάσκετ και στίβο. Για τέσσερα χρόνια τα έκανα όλα και τελικά επέλεξα. Μαζί κι ο μεγάλος μου αδελφός, ο Μάριος, που τώρα είναι προπονητής σε παιδικές ακαδημίες» λέει στο People o Μιχάλης.



«Ο αδελφός μου παντρεύτηκε πριν από ένα μήνα. Εγώ είμαι ο μεσαίος, αλλά αργώ ακόμη. Η μαμά μου κάνει όνειρα για μένα, να κάνω οικογένεια, αλλά δεν είναι κάτι που συζητάμε. Ομολογώ πως τα λέμε όλα με τους γονείς μου, ξέρουν όλα τα μυστικά μου, αλλά δεν έχουμε φτάσει μέχρι εκεί, να συζητάμε πότε και με ποια θα παντρευτώ. Βλέπεις, λείπω επτά χρόνια από το σπίτι και βλέπω τους γονείς μου περίπου δεκαπέντε με είκοσι μέρες το χρόνο το πολύ. Όμως, όταν πηγαίνω στην Κρήτη παίρνω πολλά ψυχικά αποθέματα. Μου δίνει απίστευτη ενέργεια το ότι κατεβαίνω στο νησί μου, στους δικούς μου. Όταν ήμουν στο Βέλγιο και είχα ρεπό, πήγαινα ακόμα και για δεκαέξι ώρες να δω τους γονείς και τα αδέλφια μου».