Πηνελόπη Πλάκα: «Μου αρέσουν οι μεγαλύτεροι άντρες»

Μια συζήτηση με μια κοπέλα που μεγάλωσε στους Αμπελόκηπους της Θεσσαλονίκης εν μέσω καύσωνα δεν θα μπορούσε να μην ξεκινήσει με το κλισέ «σαν τη Χαλκιδική δεν έχει». Η Πηνελόπη Πλάκα μεγάλωσε σε μια τυπική ελληνική οικογένεια, κάτι που διαπιστώνεις από τα πρώτα της λόγια: «Η μαμά μου είναι δικηγόρος, ο μπαμπάς χρυσοχόος, ήμουν το πρώτο παιδί, ο αδελφός μου σπουδάζει στη Νομική. Με έκανε μικρή η μαμά και δούλευαν αρκετά, οπότε μεγάλωσα με τον παππού και τη γιαγιά». Αν συμπεράνεις ότι ήταν ένα κακομαθημένο κοριτσάκι που σε κάθε απαίτησή του λάμβανε θετική απάντηση, κάνεις λάθος. Ντροπαλό, συνεσταλμένο, λιγομίλητο παιδί, που παρακολούθησε το δημοτικό στα Εκπαιδευτήρια «Απόστολος Παύλος». Πέρασε δηλαδή έξι χρόνια φοίτησης σε εκκλησιαστικό σχολείο. «Συνήθως όταν το λέω στις συνεντεύξεις γελούν. Αυτή είναι η πρώτη τους αντίδραση. Εγώ δεν το διακωμωδώ. Εχω τις καλύτερες αναμνήσεις». Δική της επιθυμία, όμως, ήταν να γραφτεί στο δημόσιο γυμνάσιο και λύκειο. «Δεν έκανα αταξίες. Ημουν το πιο ντροπαλό παιδί της τάξης. Κλειστή και δύσκολη να ανοιχτώ σε νέους ανθρώπους. Θεώρησα ότι θα είμαι πιο ελεύθερη. Την πραγματική ελευθερία την απέκτησα στη Β’ Λυκείου». Αρχίζω να της απαριθμώ τα στέκια και τα μαγαζιά που ήταν της μόδας εκείνη την εποχή. Δεν πήγαινε ποτέ. Επίσης, είναι από τις ελάχιστες κοπέλες της Θεσσαλονίκης που δεν της αρέσουν τα μπουζούκια. «Ζήτημα να έχω πάει δυο-τρεις φορές», μου λέει. Αν θέλεις να την εντάξεις σε μια κατηγορία, η πιο κοντινή είναι η «κυριλέ φοιτήτρια της Φιλοσοφικής». «Πέρασα στο Ιστορικό - Αρχαιολογικό του ΑΠΘ, αλλά έδωσα ξανά και πέρασα νηπιαγωγός στα Γιάννενα. Αλλά μη φανταστείς, φοιτητική ζωή δεν έζησα ποτέ». Ακόμα βέβαια χρωστά μαθήματα για το πτυχίο.





Η Πηνελόπη Πλάκα με τον Πέτρο Λαγούτη στην εκπομπή «Dr. Cook»



Εκεί κοντά στα 18 έκανε την πρώτη μεγάλη επανάσταση. «Εθεσα όρο στην οικογένεια: “Θα περάσω στο πανεπιστήμιο, αλλά θα με αφήσετε να κατέβω στην Αθήνα να γίνω ηθοποιός”. Ερεθίσματα; Κανένα. Δεν ήμασταν ούτε θεατρόφιλοι ούτε σινεφίλ». Στα 19 της κατεβαίνει με εκείνη την κοριτσίστικη αισιοδοξία στην πρωτεύουσα. Μέσα σε μια μέρα βρήκε σπίτι, στον Λυκαβηττό, κοντά στη δραματική σχολή. Αν της πεις ότι είναι τυχερή που βρήκε αμέσως δουλειά σε ένα επάγγελμα που είναι συνώνυμο με την ανεργία και την αβεβαιότητα δεν θα πει «ευχαριστώ», ούτε θα χαμογελάσει. «Το θέμα είναι να συνεχίσω να βρίσκω δουλειά, όχι το πώς βρήκα την πρώτη μου».



Τα περισσότερα πράγματα στη ζωή συμβαίνουν τυχαία. Μπορεί να πήγε για χαβαλέ, γεμάτη ενδοιασμούς στην ανοιχτή οντισιόν του σίριαλ «Είναι στιγμές», να αγχώνεται για την τελική έκβαση («ένιωθα ότι θα φτάσω στην πηγή και δεν θα πιω νερό, ψυχοφθόρα διαδικασία που κράτησε δύο μήνες»), αλλά δηλώνει απερίφραστα ότι «ήταν ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί». Ακολούθησε πληθώρα δημοσιευμάτων και περισσότερες φωτογραφήσεις και συνεντεύξεις, τηλεοπτικές συνεργασίες («Dr. Cook», «Με τα παντελόνια κάτω»), μια δημοσιότητα ανέλπιστη. Μέχρι που άρχισαν να αναφέρονται στην προσωπική της ζωή, στις υποτιθέμενες σχέσεις της. «Θέλω να μου λύσεις μια απορία: γιατί κανείς δημοσιογράφος δεν με παίρνει να με ρωτήσει αν ισχύει η φήμη ή όχι; Με παίρνουν μόνο να με ρωτήσουν τι φόραγα στο τάδε event και ποιος με έντυσε στο δείνα κοσμικό κάλεσμα. Ξέρεις ότι έχω μαλώσει με τη μητέρα μου για δημοσίευμα; Πλέον έχω περάσει στο άλλο άκρο και προτιμώ να κάθομαι σπίτι μου χωρίς να διαβάζω τα δημοσιεύματα που με αφορούν. Τα περισσότερα που γράφονται είναι αναλήθειες. Είναι άσχημο και λυπηρό. Θα είμαι περήφανη για τις επιλογές μου. Θα το στηρίξω αν είναι αλήθεια. Αλλά αυτή την ηδονοβλεπτική μανία δεν την καταλαβαίνω. Οταν έχεις μια σχέση που τη θεωρείς σοβαρή, θα βγεις να μιλήσεις για τον άνθρωπο της ζωής σου. Αλλά όταν έχεις υπερεκτεθεί δεν θέλεις να πάθεις ξανά τα ίδια», θα πει. Της λες ότι είναι το νέο σύμβολο του σεξ που περίμεναν τα έντυπα μαζικής κατανάλωσης. «Κολακευτικό, γυναίκα είμαι άλλωστε. Μου αρέσει να το ακούω ως σχόλιο, αλλά δεν θέλω να είναι ο τίτλος δίπλα στο όνομά μου. Θέλω να ξέρουν τι κάνω ως ηθοποιός», θα επισημάνει.  Η Πηνελόπη δεν είναι ούτε σνομπ, ούτε ψώνιο. Θα σου πει για τα «ευχαριστώ» που θα χρωστά για πάντα στον Γιάννη Βασιλειάδη και τον Στράτο Μαρκίδη που ενθάρρυναν μια άπειρη απόφοιτη δραματικής, η οποία στο πρώτο γύρισμα μιλούσε τόσο ψιθυριστά στο μικρόφωνο που δεν έβγαινε φωνή εξαιτίας του τρακ. Θα σου εξομολογηθεί ότι πλήρωσε υπέρβαρο επιστρέφοντας από την περιοδεία της Αμερικής με την παράσταση «Είδα τον Χάρη με τα μάτια μου», ενώ θα παραδεχτεί ότι οδηγεί με 20 και τρώει αναρίθμητες μούντζες στον δρόμο γιατί την πρώτη μέρα που οδήγησε το αυτοκίνητό της στην Αθήνα πηγαίνοντας σε γύρισμα τράκαρε και τρομοκρατήθηκε.









Επίσης, θα παραδεχτεί ότι της αρέσουν οι μεγαλύτεροι άντρες. «Μάλλον επειδή ο πατέρας μου είχε 20 χρόνια διαφορά με τη μητέρα μου». Ερωτεύεται εύκολα; «Οχι, ανήκω σε άλλες εποχές. Είμαι ρομαντική και θέλω να κάνω σοβαρές σχέσεις. Ερωτεύομαι δύσκολα και δεν μένω στην εξωτερική εμφάνιση. Θέλω ο άλλος να κερδίσει την εμπιστοσύνη μου, να μου αποδείξει πράγματα». Θα σου πει ότι όταν στεναχοριέται παθαίνει ψυχοσωματικά, βγάζει σπυράκια και την πιάνει φαγούρα.  Κυρίως όμως σε εκπλήσσει όταν ένα φρέσκο κορίτσι μόλις 22 ετών σου λέει ότι θέλει να κάνει οικογένεια.





info:
«Είδα τον Χάρη με τα μάτια μου»,
στις 2-3/7 στη Μυτιλήνη,
στις 4/7 στη Χίο,
στις 5/7 στη Λήμνο
και στις 6-7/7 στη Θάσο