Μαρθίλια Σβάρνα: «Θέλω να βγάλω τη γυναίκα στο προσκήνιο»

Η Μαρθίλια Σβάρνα έχει τουλάχιστον τρία μότο. Το πρώτο είναι το «όσο το ποτίζεις ανθίζει» και αφορά το πόσο αξιοποιεί κάποιος τα ταλέντα και τις δεξιότητές του. Στην περίπτωσή της ήταν αρχικά το μπαλέτο που το ξεκίνησε από μικρό κοριτσάκι, το σπούδασε στο Royal Ballet School στο Λονδίνο, το εξάσκησε επί μία εικοσιπενταετία και το αντάλλαξε πρόσκαιρα με τη χορογραφία. Στο μεσοδιάστημα είχε μπει η υποκριτική στη ζωή της, που τη σπούδασε αρχικά στο Musical Theatre and Performing Arts στην Αθήνα και την τελειοποίησε στη σχολή Method Acting του Λι Στράσμπεργκ στο Λος Αντζελες.

Οσο βρισκόταν στην Αμερική, έγραψε ένα θεατρικό έργο, το «Our Basement», που έκανε πρεμιέρα στο θέατρο «Μέριλιν Μονρόε» στο δυτικό Χόλιγουντ και αργότερα ανέβηκε στην Αθήνα ως «Το υπόγειό μας». Ολα αυτά μου τα διηγείται με λεπτομέρειες, αλλά μου ζητάει να τα αναφέρω συνοπτικά γιατί ανήκουν στο παρελθόν της και εκείνη την ενδιαφέρει να εστιάζει στο σήμερα. Αυτό μάς φέρνει στο δεύτερο μότο της: «Το τώρα είναι που μετράει». Οσο για το τρίτο, είναι το «δεν χρειάζεται να κάνεις όλα τα πράγματα που ξέρεις».

Ητοι, ο χορός και η συγγραφή θεατρικών έργων μπαίνουν στην κατηγορία «χόμπι», ενώ η υποκριτική παραμένει στο προσκήνιο - με δευτερεύουσα αλλά εξόχως σημαντική ενασχόληση τη δημιουργία των δικών της ταινιών. Η «επίσημη» συνέντευξη ξεκινάει από τον πιο πρόσφατο ρόλο της, την Καίτη, στη δημοφιλή σειρά του ALPHA «Porto Leone: Στη γειτονιά με τα κόκκινα φανάρια».

GALA: Ποια είναι η Καίτη και τι κοινά ή διαφορές έχεις μαζί της;
ΜΑΡΘΙΛΙΑ ΣΒΑΡΝΑ: Η Καίτη Κρικέτου, η Καιτάρα, είναι μια γυναίκα πολύ μακριά από μένα. Αυτά που μας συνδέουν είναι κάποια πολύ πυρηνικά πράγματα, όπως το πόσο αποφασισμένη είναι να επιβιώσει, πόσο ξεροκέφαλη είναι σε κάποια πράγματα και πόσο περήφανη νιώθει που είναι γυναίκα - κι αυτό νομίζω ότι το έχουν όλα τα κορίτσια στη σειρά. Η ηρωίδα μου είναι σεξεργάτρια, πολύ καλή στη δουλειά της, με τους δικούς της πελάτες, που είναι αποφασισμένη να κρατήσει. Από το πρώτο επεισόδιο έρχεται σε σύγκρουση με μια καινούρια κοπέλα στο καμπαρέ, η οποία της ρίχνει βιτριόλι στο πρόσωπο για να της χαλάσει τη «μόστρα». Οπότε αυτό που η Καίτη διαπραγματεύεται σε μια ολόκληρη σεζόν, πέρα από τα γεγονότα που συμβαίνουν και διαταράσσουν τη ζωή της, είναι ότι έχει χαλάσει η «βιτρίνα» της. Αυτός ήταν και ο καθοριστικός λόγος που την επέλεξα, γιατί η εμφάνιση, η εικόνα μας προς τα έξω, είναι σημαντικό ζήτημα για τη σύγχρονη γυναίκα και ήθελα να το εξερευνήσω.



G.: Εσένα σε αφορά η εικόνα σου; Βλέπεις τον εαυτό σου στην οθόνη;
Μ.ΣΒ.: Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι ακόμα εξοικειωμένη με την εικόνα μου στην οθόνη. Και επειδή αλλάζω τόσο πολύ από ρόλο σε ρόλο, ποτέ δεν με έχω συνηθίσει. Επίσης, είμαι ένας άνθρωπος που δεν βγάζω πολλές φωτογραφίες τον εαυτό μου. Αν ανοίξεις το κινητό μου, θα δεις φωτογραφίες από όλους μου τους φίλους και δεν θα δεις σχεδόν πουθενά εμένα. Αισθάνομαι άβολα και είναι πάρα πολύ αστείο αν σκεφτείς ότι κάνω αυτή τη δουλειά. Ομως με έναν τρόπο με έχει απελευθερώσει, γιατί αφήνω την εικόνα μου στα χέρια του εκάστοτε σκηνοθέτη, που με βλέπει με τον τρόπο που θέλει εκείνος. Δεν έχω άποψη για το πώς δείχνω, πώς θα με βάψουν, πώς θα με ντύσουν, αυτή είναι η δουλειά του ανθρώπου που βρίσκεται εκεί για να με κατευθύνει. Εχω άποψη μόνο για τον ρόλο μου κι αν αυτά που διαβάζω στο σενάριο συνάδουν με τον χαρακτήρα που έχω χτίσει. Η Καίτη, εν προκειμένω, όπως την έφτιαξα, πάτησε πάρα πολύ στη δύναμή της για να μπορέσει να επιβιώσει, και τη θαυμάζω με έναν τρόπο. Θα ήθελα να ήμουν κι εγώ πιο πολύ έτσι στη ζωή μου. Με δίδαξε πράγματα.



G.: Ποιο ήταν το στοιχείο που βρήκες πιο ενδιαφέρον στο «Porto Leone»;
Μ.ΣΒ.: Το ότι αναδεικνύει πολύ το θέμα «γυναίκα», κάτι που έπρεπε να αφορά όλες μας, κυρίως όσες ασχολούμαστε με τα κοινά. Στο «Porto Leone» παίζουμε πολλές γυναίκες, γιατί είμαστε τα κορίτσια του καμπαρέ. Θέλω να πιστεύω ότι δείξαμε πόσο πολυδιάστατες είναι οι γυναίκες: και πολύ ρομαντικές, και πολύ άγριες, και με ενσυναίσθηση. Το πόσο είναι έτοιμες να φάνε η μία την άλλη και την επόμενη στιγμή το πόσο στηρίζουν η μία την άλλη. Περάσαμε πολύ ωραία στα γυρίσματα, γελάσαμε, συνδεθήκαμε. Προσωπικά έφυγα από τη σειρά με μια πολύ δυνατή φιλία με τη Γρηγορία Μεθενίτη που θα παίξει και στη νέα ταινία μου. Ακόμα και τώρα, που έχουν τελειώσει τα γυρίσματα, όποτε συναντιόμαστε μιλάμε μεταξύ μας όπως οι ηρωίδες μας στο «Porto Leone». Βγαίνει η Τρούμπα από μέσα μας. (γελάει)






G.: Γιατί μόνο μικρού μήκους;
Μ.ΣΒ.: Καλώς εχόντων των πραγμάτων, σύντομα θα κάνω και την πρώτη μου μεγάλου μήκους. Ωστόσο, η ταινία μικρού μήκους είναι ένα format που με αφορά γιατί είναι μεν σύγχρονο, αλλά είναι και του μέλλοντος. Εχω παρατηρήσει ότι και λόγω του Ιντερνετ και των σόσιαλ, και ειδικά στις νεότερες γενιές, οι άνθρωποι δεν έχουν πια την υπομονή να βλέπουν ταινίες μεγάλης διάρκειας. Οπότε μιλώντας για το μικρό format, το θεωρώ οριακά χρέος μου ως κινηματογραφίστρια και δημιουργός να μπορέσω να πω μια ιστορία με τέτοια ουσία και να περάσω τέτοια μηνύματα που θα καταφέρουν να αιχμαλωτίσουν την προσοχή ενός ανθρώπου που είναι εκπαιδευμένος στο TikToK και στα βιντεάκια των 30 δευτερολέπτων. Είναι μία νέα πρόκληση που θέλω να αντιμετωπίσω ◆




Make-up/Hair: Ελευθερία Σαββοπούλου. Συνεργασία Styling: Βούλα Γρηγορίου. Βοηθός Φωτογράφου: Χρήστος Καββούρης