Εχουν δικιο οι γυναικες αλλα τον Κιμουλη την ρατσα του τον ξερουν χρονια γιατι συνεχιζανε να συνεργαζονται μαζι του ,να δουλευουν στα θεατρα και στην τηλεοραση ?
Κορίτσια οι ψυχολόγοι για σας υπάρχουν . Αφήστε τα πρωινάδικα και τα σοσιαλ και κοιταχτε να λύσετε τα υπαρξιακά σας ζητώντας βοήθεια από επαγγελματίες . Δεν φταίνε παντα οι άλλοι αν είσαστε ατάλαντες ή δεν έχετε ψυχικές αντοχές . Στην τελική βρείτε κανα μ@λ@κ@ να σας φροντιζει ,οπως κάνουν οι πιο πολλές του χώρου , και καθήστε σπίτι .
ατάλαντες;;;;;;;απο πού έβγαλες το συμπέρασμα ,για τις κοπέλες, συνοδοιπόρε των τυχάρπαστων και κομπλεξικώς( κομπλεξικά) ιδεοληπτικών κουλτουριάρηδων ...των οποίων η αμετροέπεια και ο εγωκεντικός αμοραλισμός τους καθοδηγεί σε πράξεις προσβολής της προσωπικότητας και καταπίεσης των ατομικών δικαιωμάτων συναδέλφων.Η υπόδειξή σου ,ως πρός την ενασχόληση τους με τα οικιακά, αποτελεί αδιαψευστα παθογόνο μειωτικό και κατώτερο χαρακτήρα ,ο οποίος ενσυνειδήτως μειώνει όσους δε μπορει να ανταγωνισθεί......Επίσης ο αμετροεπής χαρακτηρισμός του μ@λ@κ@ υποδηλώνει φοβικό άτομο.....Επιβάλλεται άμεση επίσκεψη σε ψυχίατρο....
Μια φορά ένας δάσκαλος μου τράβηξε το αυτί είχα πονέσει όσο δεν πάει. Ένας άλλος καθηγητής αργότερα μου είχε ρίξει 2 χαστούκια ( δεν θυμάμαι τον λόγο) αλλά με είχε κάνει ρεζίλι σε όλη την τάξη και έβλεπα πεταλούδες κόκκινες πράσινες και κίτρινες. Όταν πήγα πανεπιστήμιο μου την είχε πέσει ο καθηγητής μου ήθελε να του κάτσω για να μου βάλει καλό βαθμό τελικά και δεν του έκατσα και βαθμό πήρα ( το είχα χειριστεί καλά). Στην πρώτη μου δουλειά είχα έναν διευθυντή που με πρόσβαλε με υποτιμούσε και με έβριζε συνέχεια οπότε τα βρόντηξα και έφυγα. Στη δεύτερη δουλειά μου πήρα προαγωγή γρήγορα και όλοι έλεγαν ότι έκατσα στον διευθυντή γι’ αυτό πήρα την προαγωγή έφυγα και από κει γρήγορα. Μια φορά στο δρόμο σε ένα φανάρι είχε κατέβει ένας από το αμάξι του πίσω από το δικό μου και με έβριζε χυδαία χτυπώντας την πόρτα του δικού μου αμαξιού προκειμένου να την ανοίξει να με δείρει. Είχα πραγματικά τρομάξει ευτυχώς άναψε πράσινο και έφυγα με χίλια. Τώρα πια είναι διευθυντήρια και έχω απολύσει δυο υπαλλήλους γιατί δεν με σεβόντουσαν όπως τους σέβομαι εγώ. Η ζωή συνεχίζεται
Ο αταλαντος Κιμουλης εφερνε σε δυσκολη κατασταση τις επισης αταλαντες...